Başına buyruk olmakla, ne istediğini bilerek özgür yaşamak arasında bariz bir fark vardır. Bazı insanlar, bu ayrımın son derece farkındadırlar ve hayatlarını buna göre yaşarlar.
Başına buyruk olmakla, ne istediğini bilerek özgür yaşamak arasında bariz bir fark vardır. Bazı insanlar, bu ayrımın son derece farkındadırlar ve hayatlarını buna göre yaşarlar.
Ev almak, araba almak, evlenmek, düzenli bir hayat kurmak... Tüm bunların kendilerine göre olmadığını anlamış, toplumun baskısına rağmen bunları reddedecek kadar cesur olabilmişlerdir.
Herkesin ve her şeyin içinde olduğu büyükşehirlerden uzak durmasını bilirler. Elbette bu şehirlerde yaşamayı seçebilirler, ama yalnızca kendilerine ve yaşam tarzlarına uygunsa...
Kısaca yaygı sürü psikolojisindeki gibi 'şurada yaşamalıyım' düşüncesine sahip değillerdir. O seçim kendilerinde biter.
İnsanın sürekli öğrenen ve keşfeden bir varlık olduğunu, bu serüvenin de son nefese kadar sürdüğünü çok iyi bilirler. Hatalarından utanmaz, onları zırh gibi kuşanırlar. Onlardan daha iyi bir öğretici yoktur zira.
Bir gün her şeyin biteceği gerçeğiyle çoktan yüzleşmişlerdir. Sevgi, nefret, hırslar, hedefler... Hepsi geçicidir.
Başkalarına kendilerini sevdirme amaçlı hal ve hareketlere girmezler. Kendilerine duydukları saygıyı da başkalarının sevgisine bağlamazlar.
Moda, trend, reklamlar. Yalnızca ihtiyaç duydukları şeyleri satın alırlar ve fazlasına göz dikmezler. Tüketerek var olmayı reddederler.
Sorumluluk, depresyon, mutsuzluk... Bunların hayatın bir parçası olduğunu bilirler ve onlarla karşılaştıklarında durumu olgunlukla karşılayabilecek kadar zihnen hazır etmişlerdir kendilerini.
Kapılarına dayanan hisleri öteleyip yokmuş gibi davranmak yerine onlarla yüzleşirler, onları hissederler. Ancak böyle yaparak kötü günlerin aşılabileceğini ve iyi günlerin daha parlak geleceğini fark etmişlerdir.
Bu yüzden kötü olasılıklara takılıp hayatlarının ne kadar kötü gittiğini düşünmek yerine basitçe gülümserler, ve dünya da onlarla birlikte güler...
Önemli kararlar almak, yeni bir şeyler yapmak, en basitinden harekete geçmek için kimsenin müsadesine ihtiyaç duymazlar. İçlerinden geleni yaparlar ve kabullenilme derdi taşımazlar.
Kendi seçimleri dışında, içlerine doğdukları şartları kabullenmek gibi bir zorunlulukları yoktur. Gerektiği zaman istedikleri yere gider, istedikleri bağları yeniden kurarlar.
Kalabalıkların yalnızlığında kaybolmak yerine, gerçek dostlukları ve ilişkileri kovalarlar. Aynı anda 100 kişiyle arkadaş olmanın kimseye bir şey katmadığının farkındadırlar.
Doğruya doğru.
Yüksek arzular, hayal kırıklıkları, başarısızlık hissi. Sınırlarını bilirler ve ona göre hareket ederler. Bu yüzden belki de çoğunlukla başarılıdırlar.
Sinir bozan tanıdıklar ya da çevredeki tahammül etmesi zor insanlar... Ne olursa olsun kimseye kin beslemezler. Çünkü herkesin tıpkı kendileri gibi içlerindeki şeytanla mücadele ettiklerini bilirler.
Küçücük bir tavsiye : "Elalem" adı verilen ve sayısız üyesi bulunan kurumu hayatınızdan çıkarın.
Neredeyse hepsi uyuyor ama bu içeriği yapan övünmek için yapmış heralde...
valla doğruya doğru uyuyor ancak takıldığım konu sondaki maddde bundan 3 ay once hiç kimseden nefret etmemeye karar verdim ve sanırım aldığım en güzel karardı tavsiye ederim o insanlar sizin kalbinize nefret gibi kotü bir duyguyu bile hak etmiyorlar :)