Gel gelelim Canan Tan kendini çoktan kanıtlamış, hatta bir de üstüne aldığı ödüllerle durumu meşru kılmış bir yazar... Ne diyebiliriz ki?
Gel gelelim Canan Tan kendini çoktan kanıtlamış, hatta bir de üstüne aldığı ödüllerle durumu meşru kılmış bir yazar... Ne diyebiliriz ki?
Bu içerikte Canan Tan ve Ayşe Arman kaynak olarak kullanılmıştır.
Ailesini tek çocuğuydu. Daha çocuk denebilecek yaşlarda yazmaya başladı. Ancak liseyi dereceyle bitirdikten sonra iş üniversite eğitimi almaya geldiğinde, Ankara Üniversitesi Eczacılık Fakültesi’ne devam etti.
Bu duruma, “Hep sorulur bana, ‘Eczacı iken, nasıl edebiyatçı oldunuz?’ diye. ‘Edebiyatçı iken nasıl eczacı oldunuz?’ diye sorulmalı aslında. Çünkü, eczacı olmadan çok önce başlamıştı yazın hayatım. Henüz lise yıllarında, Hisar dergisinin düzenlediği şiir yarışmasında aldığım birincilik kupası, bana bu dünyanın kapılarını aralamıştı. Ne var ki, o kapıyı tam olarak açmam için, uzunca bir süre beklemem gerekti.” diyerek açıklama getirmişti.
En büyük hayali, Siyasal Bilgiler Fakültesi’nin Basın Yayın bölümüne gitmekti. Çalışmış çabalamış ve sonunda alması gerekenden bile fazla puan alarak dereceye dahi girmişti. Ancak aldığı puan istediği bölümün çok çok üstünde olunca çevresinden daha kabul gören bir mesleğe yönelmesi için baskı gördü.
Bunun sonucunda öğretim hayatına Eczacılık Fakülte’sinde devam etti. Bu konuda ne gibi hisler beslediği bilinmez ama “Onlara göre, eczacı olursam, yazın hayatımı da bir şekilde sürdürebilecektim.” söylemiyle bu bölümü, hayal ettiği işle arasında bir engel gibi gördüğünü hissettirmişti.
Evlenme kararı alarak Diyarbakır’a yerleşti. Artık Canan Tan oldu derken bir de üstüne önce kızı Renan, üç buçuk yıl sonra da oğlu Sinan'ı dünyaya getirerek anne oldu. Bu durumdan hayatının hiçbir döneminde şikâyet etmedi. Çünkü Diyarbakır onun için ‘Piraye’ kitabının çıkış noktası olmuştu.
Öte yandan eczacı olması da ‘Eroinle Dans’ ve ‘En Son Yürekler Ölür’ü yazması için ona büyük bir kaynak sağlamıştı. O dönem için kariyerinde elle tutulur tek gelişme, ‘Oğlum’ adlı hikâyesiyle ‘Hürriyet gazetesi’nin senaryo yarışmasında birinciliği kazanmış olmasıydı.
Yine de öykü yarışmalarına katılmayı sürdürdü. Tabii ödüllerde ardı sıra gelmeye başladı. Bu sırada ‘Hürriyet Ege’ ve ‘Yeni Asır’da konuk köşe yazarı olarak çalışırken ‘Milliyet Pazar’da mizahi yorumlarına yer veriliyordu. Ama hâlâ daha yayınevlerine başvurmaya çekiniyordu.
1996’da Aziz Nesin’in anısını canlı tutmak için birinci yıl dönümünde düzenlenen ‘İnkılap Kitabevi’nin ‘mizah öyküleri’ yarışmasına katılarak ‘İster Mor İster Mavi’ adlı çalışmasıyla onlarca eser arasından sıyrılmayı başardı. Bu onun ilk kitabıydı ve ‘mizah öyküleri’ kitabı olan ilk kadın yazar olmuştu.
Bu durum onu mutlu etse de tedirginliğini, “Mizahçılığı tescillemiştik ama, edebiyat dünyasına yanlış kapıdan girmiştik galiba.” sözleriyle belli etmişti. Sonraları çocuk edebiyatına da yöneldi ve yine ödüllerin önünü alamadılar. Zaten en büyük motivasyon kaynağı kazandığı ödüllerdi.
Böylece kendini ispat ettiğini düşündüğü için güveni artış gösteriyordu. 2002’de ilk yetişkin öykü kitabı olan ‘Çikolata Kaplı Hüzünler’ yayınlandı. Ertesi sene de kendini tamamıyla göstermesini sağlayan kitabı ‘Piraye’ baskıya girdi. Tabii ki yazmayı sürdürdü ve yeni kitaplar birbirini kovalar oldu.
Kitapları hiçbir edebi değere sahip olamamakla eleştirilse de yazdığı her şeyin arkasında durdu. Hemen hemen har alanda yazabileceğini tüm Türkiye’ye göstererek kendini kanıtlamış oldu.
Bu nahif kadının uzun yıllar daha kalemi elinden bırakmamasını ve ömür boyu yazmayı sürdürmesi temenni ediyoruz… 🦋
İster Mor İster Mavi
Sol Ayağımın Başparmağı
Türkiye Benimle Gurur Duyuyor
Oğlum Nasıl Fenerbahçeli oldu
Fanatik Galatasaraylı
Beşiktaş'ım Sen Çok Yaşa
Sokaklardan Bir Ali
Beyaz Evin Gizemi
Ah Şu Uzaylılar
Sevgi Dolu Bir Yürek
Uzay Kampı Maceraları
Yolun Düştü Amerika'ya
Çikolata Kaplı Hüzünler
Söylenmemiş Şarkılar
Aşkın Sanal Halleri
Piraye
Eroinle Dans
Yüreğim Seni Çok Sevdi
En Son Yürekler Ölür
İz
Issız Erkekler Korosu
Hasret
Pembe ve Yusuf
Kelepçe