Doğum yaptıktan sonra yaşadıklarını anlatarak bebek sahibi olmayı düşünen tüm kadınlara ışık tutan ünlüleri sizler için derledik!
Doğum yaptıktan sonra yaşadıklarını anlatarak bebek sahibi olmayı düşünen tüm kadınlara ışık tutan ünlüleri sizler için derledik!
“22 yaşında hamile kaldım, 23 yaşında anne oldum. Bir de normal doğum yaptım. Şu anda daha cesaretsizim. O zaman Allah bana nasıl cesaret vermişse...
Melisa’yı ne anneme ne dadıya, kimseye yıkatmadım bile. Full ben ilgilendim. Rahat bir anneyim. Ağladı diye panik olmadım hiç. O da çok rahat bir bebekti.”
“Hamileliğimi öğrenir öğrenmez ilk andan itibaren normal doğum olmasını çok istedim ama endişelerim de vardı. Doğum günü gelip çattığında korkunun yerini heyecan aldı. Doğum öncesi ve sırasında, doğum koçum Ayşe Öner bir an olsun yanımdan ayrılmadı. Beni doğuma ruhsal ve bedensel olarak hazırladı. Müthiş bir deneyim yaşadım. Epidural anestezi aldım ve ağrı çekmedim. Hamile arkadaşlarıma kesinlik normal doğumu öneriyorum. Yeniden doğum yaparsam, tıbbi bir engelim olmazsa, yine aynı yolu tercih ederim.”
“Hamileliğimi öğrenir öğrenmez normal doğuma hazırdım. Tercih ettim, çünkü doğru ve doğal olanı bu. Sonuçta sezaryen bir müdahale ve ameliyat. Hamilelik kursuna giderek hazırlandım. Normal doğum büyük avantaj çünkü doğurduğun an doğumla ilgili konu kapanıyor.
12 saat sancı çektim, doğumhaneye girdiğimde sancım bitti. Maalesef bu nedenle suni sancı verildi. Ardından sadece yarım saat epidural anestezi uygulandı. Yine de 10 kere daha doğursam normali tercih ederdim.”
“Aslında çok rahat bir doğum oldu. Yaklaşık 20 saat kadar bir sancım oldu. Sonunda sağlıklı bir bebek doğdu. Hep onu seyretmek istiyorum. Dünyanın en güzel tablosu ve en güzel sineması gibi devamlı ona bakmak istiyorum. Çok sağlıklı bir bebek dünyaya getirdim. Nasıl oldu bilmiyorum. Gerçekten suyun ağrıları aldığını düşünüyorum.'
“Yedide başlamıştı sancılarım, gece on ikiyi on geçe İrem'i doğurdum. Sancı çektim, iğne de yaptılar suni sancı için, o felaket bir şeydi. Keyfim yerindeydi ama sancı birden geldiğinde yüzüm ateş gibi oluyordu ve böyle bebek gibi büzülmek istiyordum. Kocaman karından bacaklarını kendine çekemiyorsun. Düzgün nefes alarak rahatlamaya çalışıyordum. Yoga hocam da gelmişti zaten. Sonunda beni içeri aldılar, doğum başladı. Yarım saat içinde doğurdum. Hiç sesim çıkmamış, hiç bağırmadım gerçekten. İrem çıkar çıkmaz, benim kucağıma yatırdılar.'
'Sabaha karşı 04:30’da beni uykumdan uyandıran olağanüstü duygu, 9 aydır iç içe yaşadığımız yolculuğun son saatleriydi. 8 saat sürdü büyük mücadele, kavuşabilmenin dualı mücadelesi... ‘Niçin sezaryen olmadın?’ diyenlerle doluydu her yer. Ben istedim hissetmeyi anbean, ayık olmayı, yaşamayı, acıysa adı acımayı... Yeter ki hissetmeyi istedim ve hissettim. 13:45’te ağlamaktan şişmiş gözlerim oğlumu gördü. Sol omzum kutsal oldu, her yer mis koktu.”
“Normal doğumdan inanılmaz korkan biriyim. Canım çok tatlıdır. Çok korktuğum için ilk doğumlarımda sezaryeni tercih ettim ama Emir’i epidural sezaryenle doğurdum. Doğumu ilk defa hissettim, inanılmaz bir duygu. Keşke Engincan ve Melisa’da da böyle bir şey olsaydı.”
“Normal doğum yaptım. 18 saat sancı çektim, sonra epidural oldum. Doğumun başladığı akşam iki Türk kız arkadaşımla yemekteydim. Eve geldim, havluyu yere düşürdüm ve suyum geldi. Doğuma normalde 10 gün vardı. Doğum koçumu aradım, Vivien’i. ‘Evet, doğuruyorsun’ dedi. Arkadaşlarım arabayı o panikle o kadar hızlı sürüyorlardı ki polis durdurdu. Hamile olduğumu görünce ambulans çağırdılar, apar topar götürdüler hastaneye. O ana kadar her şey heyecanlı gidiyordu, ‘kızıma anlatacak bir hikaye’ diye düşünüyordum ama sancı dört dakikada bir gelmeye başlayınca işin eğlencesi kalmadı. Doktor kontrol ederken, ‘Bebeğin kafası görünüyor’ dedi. Ayşe’nin bir omzu ve kafası çıkmıştı, doktor bana, ‘Hadi sen al, çıkar geri kalanını’ dedi. Vivien videoya çekti. 3 dakika sürmedi doğumum.”
“Çok istememe rağmen erken doğacağı için doktorumuz Umur Çolgar normal doğum önermedi. Zaten çok meşakkatli bir bekleyiş olduğundan ve bebeği de yormamamız gerektiğinden sezaryenle doğum yaptım. Ruhen hazır olmak ve beklemek, pratikte yetmiyor. Tahminlerimin çok daha üstünde bir sorumluluk ve müthiş bir mutluluk yaşadım, yaşıyorum…'
'Kulağıma Chopen çalan, elimi tutan, başımı okşayan melek insanlar... Paldır küldür doğurdum ama baya rahatlatıcı ve unutulmazdı. Her birinize tek tek teşekkür ederim. O akşamı bir de hocamdan dinleyin.'
“Bir an ölüyorum sandım. Sürekli ‘Diğer kadınlar bunu nasıl yapıyor’ diye düşündüm ve onlar yapıyorsa benim de yapabileceğime olan kararlılığımı kaybetmedim.'
“Kimse bana bu kadar zor olacağını söylememişti. Çok fazla enerji alıyor ama yine de seviyorum ve her anının tadını çıkarmaya çalışıyorum. Sadece herkesin bahsettiği gibi cennet değil ama aynı zamanda herkesin bahsettiği kadar korkunç da değil.”
“Rumi ve Sir’ü doğurduğum gün 110 kiloydum. Kan zehirlenmesi nedeniyle şişmiştim ve son bir ayı yatarak geçirdim. Benim ve bebeklerimin sağlığı tehlikedeydi, dolayısıyla acil sezaryene alındım. Hastanede haftalarca kaldım. Eşim adeta asker oldu ve benim için bir destek sistemiydi. Hayatta kalma modundaydım. Herkesin bunu anlayacağından emin değildim. İyileşmek için zamana ihtiyacım vardı.”
6 gün sanci cektim hic uyumadim. sonunda aldilar hastaneye agri kesici verdiler uyuttular beni biraz dinlenmem gerekiyordu. 4 saat uyudum aksam 18den sabah 6ya kadar beklettiler sonunda aldilar dogumhaneye epidural taktilar sancilarim dengesizdi suni sanci verdiler. dogumun baslamasi 20 saat surdu. ortalama yarim saattede dogurdum... kabus gibiydi onca aciyi gunlerce cekip yorgun argin dogum yapmak. bebegime kavusunca herseyi unuttum.
Şeyma Subaşına yine sallayanlar doluşacak buraya.