Kadir abimiz annesini kaybettikten sonra teyzesiyle birlikte İstanbul'da yaşamaya başlamış. Kendisi ayrıca patates kızartmasını ve nohut yemeğini çok seviyor. Teyzesinin evinde yaptığı bir kahvaltıda ise en büyük acısını anlamış... 😥😥😥
Şu videonun altına bile salak salak yorumlar yazanlar var yok bencilmiş,yok anlamamışmış.eee yaşamıyorsunuz ki siz o zaman.Zerre hayattan bir şey almamışsınız.Anneler evlatlarını gözü gibi bakar tabağı bitmeden tabağını doldurur.Kendisi yemez yedirir.Adam bu boşluğu hissettiğini ve o zaman ne kadar büyük bir acı hissettiğini anlatıyor.Üstelik çocuktum diyor hala birileri başka şeylerin derdinde.Gerçekten boşsunuz.
Garip yorumlar yapanlar olmuş. Çok görmüyorum aslında. Anne-baba kaybı yaşamayan o acıyı bilemez. Babam öleli 23 yıl oldu. Çektiğim acıyı tarif edecek kelime yok, büyürken, genç kız olurken, yetişkinliğe geçerken kısacası çook uzun zamanlarda baba ihtiyacı hissettim. Her küçük olayda, o acı katmerlenerek vurdu.. Yukarıdaki duruma benzer bir örnek de ben vereyim. 26 yaşındaydım, babam öleli 15 yıl olmuştu, beni istemeye geleceklerdi. Çok mutlu olmam gerekirken bütün geceyi ağlayarak geçirmiştim. Çünkü beni isteyecekleri bir babam yoktu. Evet dünyanın sonu değildi ve evet annemden istediler ancak bir babam olmadığı hissiyatı bir tokat gibi yeniden çarpmıştı.. Yine ilk gün gibi acı çekmiştim, saatlerce ağlamıştım. 23 yıl oldu, hala babalar günü en sevmediğim gün. Özellikle babama ne alayım sence diye soranlara küfür etmek istiyorum.. Ama biliyorum onların bir suçu yok, yine de küfür etmek istiyorum çünkü bana küfrediliyormuş gibi hissettiriyor.
Şu videonun altına bile salak salak yorumlar yazanlar var yok bencilmiş,yok anlamamışmış.eee yaşamıyorsunuz ki siz o zaman.Zerre hayattan bir şey almamışsınız.Anneler evlatlarını gözü gibi bakar tabağı bitmeden tabağını doldurur.Kendisi yemez yedirir.Adam bu boşluğu hissettiğini ve o zaman ne kadar büyük bir acı hissettiğini anlatıyor.Üstelik çocuktum diyor hala birileri başka şeylerin derdinde.Gerçekten boşsunuz.
Garip yorumlar yapanlar olmuş. Çok görmüyorum aslında. Anne-baba kaybı yaşamayan o acıyı bilemez. Babam öleli 23 yıl oldu. Çektiğim acıyı tarif edecek kelime yok, büyürken, genç kız olurken, yetişkinliğe geçerken kısacası çook uzun zamanlarda baba ihtiyacı hissettim. Her küçük olayda, o acı katmerlenerek vurdu.. Yukarıdaki duruma benzer bir örnek de ben vereyim. 26 yaşındaydım, babam öleli 15 yıl olmuştu, beni istemeye geleceklerdi. Çok mutlu olmam gerekirken bütün geceyi ağlayarak geçirmiştim. Çünkü beni isteyecekleri bir babam yoktu. Evet dünyanın sonu değildi ve evet annemden istediler ancak bir babam olmadığı hissiyatı bir tokat gibi yeniden çarpmıştı.. Yine ilk gün gibi acı çekmiştim, saatlerce ağlamıştım. 23 yıl oldu, hala babalar günü en sevmediğim gün. Özellikle babama ne alayım sence diye soranlara küfür etmek istiyorum.. Ama biliyorum onların bir suçu yok, yine de küfür etmek istiyorum çünkü bana küfrediliyormuş gibi hissettiriyor.
Ciğer dağlayan hikayeler bunlar, anasız babasız gariplere Allah kolaylık versin.