Kendilerine sarılmış ebeveynler tarafından büyütülen çocukların bu geleneği sürdürme olasılıkları daha yüksek (K).
Fiziksel dokunuş eksikliğinden dolayı ihmal edilmiş hisseden bazı çocuklar, büyüdükçe dokunulmaya aç kalmış olduklarından sarılmayı çok seven insanlar haline gelebiliyorlar.
Örneğin aileden insanlarla görüştüğünde sarılmayı tercih ederken, arkadaşlarıyla ya da karşı cinsten kişiyle tokalaşmayı tercih ediyor. Bu da aslında aileden gelen kültürle ve inanışla şekilleniyor.
Kendine güvensiz kişiler genellikle sarılmaktan çekiniyor. Fiziksel dokunuştan hoşlanan insanlar daha güçlü benlik duygularına ve yüksek güven seviyelerine sahipler (K)
Toplumsal çeşitlilik kaygısı olanlar, arkadaşlarla ve aile ile bile olsa sarılmaya ve kucaklaşmaya zorlanabiliyor. Fiziksel olarak başkalarına ulaşmak, bu insanlar için panik ve gerginliğin bir nedeni olarak görülebiliyor.
Dokunma travması olan insanlar, özellikle de travma sonrası stres bozukluğu yaşayan kişiler için, dokunmak; çok hoş bir seçenek değil. Bu kişilerin beyinleri dokunma ile acı arasında kötü bir bağlantı kurabilir ve bu olumsuz bir tetikleyici olabilir. Bu travmaya sahip olanlar zorlukların üstesinden gelmek için bir terapist ile birlikte çalışmalıdır.
Bazı insanlar diğer insanlardan gelen mikroplarla temas etme korkusu yaşayabildiğinden başkalarıyla temastan kaçınıyorlar. Ancak, bulaşıcı hastalıkların olduğu ortamlar dışında, bu durumdaki kişilerin de uzman yardımı alması gerektiği belirtiliyor.
Siz sarılmaktan çekinmeseniz de karşınızdaki kişinin bu konuda çekingen olduğunu düşünüyorsanız ona 'Size sarılırsam sorun olur mu?” veya “Size sarılabilir miyim? sorularını yöneltin. Bunun için kimseyi zorlamayın.
tamamen kimyasal bir durum olmakla birlikte, kokuyor olabilir?