Uzayın gizemi, insanların zamanın başlangıcından bu yana gece gökyüzüne hayranlık duymalarının nedeni olmuştur. Uzak diyarlardaki bu büyüleyici oluşumlar, hem gökbilimcileri hem bizleri sırları ile çok daha uzun yıllar heyecanlandırmaya devam edecek. Kim bilir belki birgün onlardan birine gidip yerleşeceğiz...
Algımızın çok ötesinde, geleneksel fizik kurallarına meydan okuyan bu gezegenleri ise sizler için BoredPanda'dan derledik.
J1407b 'Satürn üzerinde steroid' veya 'Süper Satürn' olarak adlandırılır. Çünkü Satürn'ün halkalarından birinin 640 katı kadar geniş çevre halkaları vardır. Centaurus takımyıldızında Dünya'dan 434 ışık yılı uzaklıkta bulunan ve Satürn'e benzeyen halkaları olan bilinen tek dış gezegendir. Eğer bu gezegen Satürn ile yer değiştirecek olsaydı, halkaları Dünya'nın gökyüzüne kadar gelir ve dolunaydan çok daha büyük görünürdü.
Gliese 581c, Libra takımyıldızında Dünya'dan 20 ışık yılı veya 192 trilyon kilometre uzaklıktaki bir dış gezegendir. Gezegen kendi yıldızına, Dünya ile Güneş arasındaki 10.9 milyon kilometre mesafede yörüngededir. Gezegenin bir yüzü her zaman yıldızına dönüktür. İşte bu yüzden bir yanı daima sıcak diğer yanı ise dondurucu soğuk derecelerdedir. İki bölgenin arasında insan yaşamına uygun bir şerit olduğu tahmin ediliyor. Bilim insanları Gliese 581c'ye 2008'de, 2029'da gezegene ulaşması beklenen bir radyom mesajı bile gönderdi!
Okyanus gezegeni adını vermek oldukça mümkün çünkü GJ 1214b'nin hiç toprak arazisi yok. Sadece yüzeye yayılan okyanuslarla kaplıdır. Jüpiter'in ayı Europa'nın daha büyük ve daha sıcak bir versiyonu olarak düşünülebilir.
Gliese 436b, Leo takımyıldızında yeryüzünden 30 ışık yılı uzaklıkta bulunan ve fizik yasalarına meydan okuyan bir dış gezegendir.
Bu gezegen yıldızını, Merkür'den güneşe 15 kat daha yakın bir mesafede yörüngede tutar ve buzlu yüzey 439 °C (822 ° F) sıcaklıkta her canlıyı kavuracak seviyededir. Peki erime noktasının yüzlerce derece üzerinde bulunan gezegen nasıl katı kalabiliyor? Yerçekiminin inanılmaz gücü sayesinde...
55 Cancri E, Kanser takımyıldızından 40 ışıkyılı uzaklıkta yer alır.
Dünya'nın iki katı büyüklüğündedir fakat iki kat daha yoğundur. Ebeveyn yıldızı bizim güneşimizden çok daha fazla karbon içerir ve bu yüzden gezegenin kütlesinin büyük oranda karbon olduğu düşünülür. 2400 ° C derece sıcaklık ve aşırı yüksek basınç sonucunda bu 'süper Dünya'nın' elmaslarla kaplı olduğuna inanılmaktadır.
HAT-P-7b, Dünya'ya yaklaşık 1000 ışıkyılı uzaklıkta bulunan Cygnus takımyıldızında yer alır. Bu dış gezegenin gece tarafında, atmosferde yüksek oranda alüminyum oksit bulunur. Korundum mücevherleri yakut ve safir olduğu için, gezegenin gece tarafındaki hipotetik hava, “yakut ve safir yağı” olarak tanımlanabilir.
Gezegen ayrıca şiddetli fırtınalar geçirir, bu yüzden bu yakutlar ve safirlerin gezegen heryerine dağılmış olması düşünülmektedir.
HD 189773b, Jüpiter'den biraz daha büyüktür ve Dünya'dan yaklaşık 62 ışıkyılı uzaklıkta yer alır.
Çoğunlukla silikat atomları ve parçacıklarından oluşan tuhaf atmosferinden gelen derin, güzel masmavi bir rengi vardır. Gezegendeki rüzgar hızları aslında saatte 5.400 mile ulaşabilir, yani saniyede yaklaşık 2 kilometre! Ses hızından daha 7 kat daha hızlı bu rüzgarların yanısıra 900 ° C'lık sıcaklık ve sık sık yağmur da görülür.
Bu gezegen, boyutları büyük bir şehir kadar olan bir pulsarın yörüngesinde döner. 19 kilometrelik bir çapa sahiptir, ancak kütlesi Güneş'in kütlesinin 1.4 katıdır. Pulsarlar oldukça hızlı hareket ettikleri için bu gezegenin toplam 2 saatlik bir yörünge periyodu vardır.
WASP-12b, bilinen en karanlık dış gezegenlerden biridir. Jüpiter'in iki katı büyüklüğündeki eksoplanet, yıldız ışığının %94'ünün atmosferine hapsetmek için eşsiz bir kapasiteye sahiptir.
Atmosferin sıcaklığı 8,312 °C'dur. Gezegen yıldızına yörüngede o kadar yakındır ki, gece ve gündüzler sabittir. WASP-12b günde bir kez yörüngesini tamamlar.
Bu güzel pembe, ya da macenta, renkli eksoplanet, Başak takımyıldızının bir üyesi. Gliese 504b yıldızını Jüpiter'in Güneşe olan uzaklığından yaklaşık dokuz kat uzağında yörüngede tutar. Bu gezegenin ilginç bir özelliği, yeni oluşmuş bir gezegen olmasıdır ve bu yüzden de hala ısı ile parladığı için mor renkte görünür.
Kepler-10c, 45 ışık yılında Kepler-10'un yörüngesinde ve Draco takımyıldızında Dünya'dan ise 560 ışıkyılı uzaklıkta yer almaktadır. Dünya ağırlığının 17 katı kadar olan ve iki katından daha büyük olan bir gezegendir.
Gezegen oluşumu kuramcıları, bu kadar büyük bir dünyanın nasıl oluşabileceğini açıklamakta hala zorlanıyor.
20.000'den fazla ışık yılı ötede Yay burcunun takımyıldızında bir kırmızı cüce yıldız, uzayın karanlığına karşı hafifçe parlar.
Kırmızı cüceler, evrendeki en küçük ve en havalı yıldızlardan bazılarıdır. İşt bu cücelerden birinin yörüngesinde yer alan Ogle, evrenin bilinen en soğuk gezegenlerden biridir. -220 ° C derecedeki yüzey soğuğu, tüm gezegeni buzullar, buz kanyonları ve dev buz dağları ile kaplar. Gezegenin merkezinde sıcak bir magma olma olasılığı ise canlı varlığı olasılığını artırıyor.
Tahminen 13 milyar yıl yaşındaki gezegen, Dünya'nın 2 katından daha yaşlıdır diyebiliriz.
Evrenimizin 'Büyük Patlamada' doğmasından yaklaşık 1 milyar yıl sonra, Psr B1620-26 B genç ve güneş benzeri bir yıldız etrafında oluştu. Bu antik gezegen, 100.000'den fazla yıldızdan oluşan bir kümenin kalabalık çekirdeğinde sıra dışı bir çift yanmış yıldızın yörüngesinde döner.
Herkül takımyıldızında yani 1.400 ışıkyılı uzaklıkta bulunan TrES-4b, WASP-17b, WASP-12b, CT Chamaeleontis b ve GQ Lupi b'nin yanında, şimdiye kadar keşfedilmiş en büyük dış gezegenlerden biridir. Jüpiter'in büyüklüğünün 1.7 katından fazla olmasına rağmen, çok düşük bir yoğunluğa sahiptir. Bilim insanları genelde Tres'in yoğunluğunu şişe mantarına benzetir.
Kepler-438b, bugüne kadar doğrulanmış dış gezegenler arasında 0.88 ile bilinen en yüksek Dünya Benzerlik İndeksine (ESI) sahiptir.
Bu da onu hali hazırda yarıçap ve kütle bakımından Dünya benzeri bir gezegen haline getirir. Kepler-438'in sıvı su bulunması muhtemel bölgesinde yörüngede bulunduğu için Kepler-438b de yaşanabilir bir gezegen olabilir.
WASP-17b Jüpiter'in kütlesinin en az yarısını barındıran en büyük dış gezegenlerden biridir. Bu gezegen hakkında daha ilginç olan şey, yörüngeyi retrograd haline getirmesidir, yani bu gezegen, kendi ana yıldızının ters yönünde hareket eder.
Gezegen, 2011 yılında bilinen en karanlık eksoplanet olarak tanımlanmış olup, herhangi bir ışığın% 1'inden daha azını yansıttığı açıklanmıştır. Bu yansıtma örneğin kömürden daha azdır.
Gezegenin bu loş kızıl ışığı da bundan kaynaklanır.
HD 106906 b, Crux takımyıldızında Dünya'dan 300 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir dış gezegendir. Yıldızı, Güneş ile Neptün arasındaki mesafenin 20 katı olan 60 mil uzunluğunda bir yörüngede döner.
Jüpiter'in kütlesinin yaklaşık 11 katı olduğu tahmin edilmektedir ve bu gezegenin nasıl oluştuğu veya yıldızından uzak bir yörüngeye nasıl geldiği bilinmemektedir.
Kepler-78b Dünyaya benzer. Bu dış gezegen, Cygnus takımyıldızında bulunur.
En garip tarafı ise yıldızından sadece 885,139 kilometre uzakta yer almasıdır. Yıldızı Merkür'ün Güneş'e olduğundan 40 kat daha yakındır ve sıcaklığının 2030 ° C civarında olduğu tahmin edilmektedir. Gezegen ile ilgili araştırmalar yapan Francesco Pepe'ye göre Kepler 78b, Dünya boyutunda olabilir, ancak Dünya benzeri bir gezegenden ziyade bir lav gezegeni gibi düşünülebilir.
Peki ev sahibi yıldızı olmayan herhangi bir gezegen olması mümkün mü?
Octans takımyıldızında yer alan 2MASS J2126-8140 dış gezegeni tam olarak bir ana yıldız değil. Ev sahibi yıldız, dış gezegenden 965 milyar kilometre ötede olan kırmızı bir cüce yıldızdır.
Bilinen bir gezegen kütlesi nesnesi bağlamında hem en uzun hem de en geniş yörüngeye sahiptir. Avustralya Ulusal Üniversitesi'nden Dr Simon Murphy, “Ebeveyn yıldızından bu kadar uzak ve bu kadar düşük kütleli bir nesneyi bulmak bizi çok şaşırttı. Güneş sistemimizle aynı şekilde, büyük bir toz ve gaz bulutundan oluşmuş olmasının hiçbir ihtimali yok.” diyor.
Ama hiçbiri yaşama elverişli değil. Binlerce santigrat dereceye varan sıcak yada soğuk, (çoğu kez ikisi birden), radyasyon, asit yağmuru, bombardıman gibi yağan göktaşı yağmurları, saatte binlerce kilometre hızla esen rüzgarlar, zehirli gazlar, asla durmayan depremler, kara delikler, güneş patlamaları... Peki dünya neden böyle? Neden burada her şey yolunda, her şey olabildiğince ortalama. Denizlerimiz usul usul dalgalanıyor, rüzgarlarımız tatlı tatlı yüzümüzü okşuyor, güneşimizin uzaklığı öyle güzel ki bizi ne yakıyor ne üşütüyor. Tepemizde atmosfer dediğimiz bir şey var aşırı korumacı bir anne gibi. Radyasyona siper oluyor, yaklaşan taşları bize ulaşamadan yakıp küle çeviriyor. Yani kainatta kıyametler koparan bir ölüm kol gezerken biz burada korunaklı bir akvaryumda gibi hayatta kalıyoruz. Sanki birisi gezegenmizi yaşam için özel olarak hazırlamış gibi değilmi?
hepsi süper. dünyanın dışında olmak hem ürkütücü geliyor hem de esrarengiz bir şekilde beni çekiyor.
Hepsinin karakteri farklı çocuk gibiler