Zaten herkesle arkadaş olmak mümkün değildir. Aslında mümkündür, ama değildir.
1. Görünüşte çevreleri geniştir bu insanların. Kimseyle kötü olmak istemez gibi görünürler. Sorulunca da muhtemelen böyle söylerler.
2. Hoşgörülü olmak da değildir bunlarınki. Hoşgörü, kusurları, hataları örtmektir. Herkese ve her davranışa geçirgen olmak değildir.
3. İnsanlar eşsizdir. Bir insanın bırakın herkesle anlaşmayı, en yakın dostuyla bile pek çok zıtlığı, uyuşmazlığı olur. Böyle düşününce düzinelerce arkadaşı olan insanların samimiyeti sorgulanır.
4. Çok çabuk samimi olurlar. İnsanları tanımadan, kişiliğini keşfetmeden ahbaplık etmeye çalışırlar.
5. Herkes kabul görmek ister. Herkesle arkadaş olmaya çalışmaktaki amaç da, insanın bu temel güdülerinden birini gidermektir belki de.
6. Yalnız kalmaktan korkarlar. Az sayıda ahbaplığın kırılganlığına güvenmezler. Bu yüzden sürekli arkadaş yatırımı yapmak isterler.
7. Çıkarcıdırlar. İnsanlarla olan münasebetlerinde fark gözetmedikleri için, her konuda herkesten talepkar olabilirler.
8. “Hayır” demeyi bilmezler. İradeli olunca, kendi görüşlerinde ısrar edince kabul görmeyip yalnız kalacaklarından korkarlar.
9. Potansiyel gerçek dostların kıymetini bilmedikleri gibi, bu insanlara da kendilerini önemsiz hissettirirler ve sıkı bir bağın oluşmasını engellerler.
10. Onların için kurulan ilişkilerin değeri değil, herkesle iletişim halinde olmak önemlidir.
11. Herkesi memnun etmeye çalışırlar. Bu da er ya da geç faydadan çok zarar anlamına gelir.
12. O kadar da üzerlerine gitmemek lazım. Belki de gerçek dostluk, arkadaşlık gibi konulara olan inançlarını kaybettiler ve yalnızca doldurma ilişkiler yaşamayı seçtiler.
Bu tiplerden tiksiniyorum. Hiç mi vizyonun yok, hiç bir kriterin yok. Üf
Okuyunca nerdeyse hepsinde kendimi gördüm,fazla yadırgamayın biz de böyle seviyoruz belki 😃
iğrenç.onurlu yalnızlık yaşa daha iyi