1 yıl önce bugün onu kaybettiğimizde ailemizin bir ferdini kaybetmiş kadar üzüldük. Kendisi de kalbi de o kadar güzel bir insandı. Bu hoş anı sayesinde bunu bir kez daha hatırlıyoruz.
Arzu Film tarafından paylaşılan bu yazıda Tarık Akan, Ertem Eğilmez ve yönetmenin oğlu Ferdi Eğilmez arasında hoş bir anının geçtiğini öğreniyoruz.
Canım Abim
'1974'te yeni bir eve taşındık, hatırladığım. Annem o heyecanla yeni evin salonuna yeni bir avize aldı. Kristal. Cam ama ışık vurunca mor-kırmızı-yeşil-sarı bir sürü renk saklı içinde. 9 yaşımdayım ve yeni evde en sevdiğim şey o kristal avize. Yerleşme faslı biter bitmez babaya tez haber verildi elbette ama o gün yalnız gelmedi eve babam. Yanında armağan, şöyle uzun boylu yakışıklı bi abi bir de. Elini öpmem istendi. En büyük abin Tarık dedi babam. Tarık Abin. Öp bakiim elini. Öptüm. O, koltuğa oturdu, beni kucağına aldı.
Fotoğraf: Ertem Eğilmez ve oğlu
Babamın hönkürdüğünü hatırlıyorum.
Hanım hanım burası ev mi? New Orleans keranesi mi? Derhal bu avize sökülecek! Ben Tarık Abi'nin boynuna. Boğularak ağlamaya. Yeni ev artık anlamsız. Gitti benim lamba. Kıpkırmızı oldu annem. Yanıt veremedi bir süre.
Ayağa kalktık, kucağında ben. Kristaller rengarenk ellerimde. Tarık Abi'nin boyu sayesinde onlara dokunabilme keyfi hatırladığım. Döndü babama, Ertem Abi, yengemiz son derece zevkli bir seçim yapmış. Sizin sade saydam ama bir o kadar renkli kişiliğinizi bu kadar güzel anlatan harika bir avize almış. Lütfen bu avizeye dokunmayın! Hadi yaa, dedi babam. E iyi madem kalsın öyleyse. Annemden çok ben sevindim. Saatlerce oynadık sonra o abiyle. Güldük eğlendik. Gitti sonra.
Ben gittim ona. Aaa Tarık Abim. 15 yıl oturduk sonra o evde biz. Mobilyalar değişti hep ama hiç değişmedi o avize. Babam elletmedi hiç.
Canım abim, bugün 16 Eylül 2017. Aramızdan ayrılalı tam bir yıl oldu bugün. Yattığın yer rengarenk nur ışıkları ile dolsun. Sen de eğlen o ışıklarla inşallah! Seni her zaman özlem ve rahmetle anıyorum. Seni seviyorum.
Kardeşin Ferdi. ❤
Kariyerini yakışıklığı üzerine kurup, romantik komedilerde devam edip paraya isim düşünürken, gördüğü saygıyla devasa bir cenazeyle ölebilirdi. Ama O düşündü, empati yaptı, üzüldü, düşünen herkes gibi mutsuz oldu, ölüsü yuhalandı, dokuz köyden kovuldu. İnsandı
çok daha fazlasıydı...
böyle şeyler okuyunca çok üzülüyorum ya. entelektüel, aydın sınıfından bir erkek, evine gelen misafirin yanında kadınının zevkini aşağılayabiliyor, çocuğunu üzebiliyor tez bu avize indirile diye emir verebiliyor. misafirin onayıyla fikrini değiştiriyor. altı üstü bir avize karın en beğenmediğin şeyi taksa ne olur ki. belki de bu kadar dramatik yaşanmamıştır olay, belki bir espridir ama benim içim burkuldu kadın adına :(