Savaş her zaman yıkıcı ve acımasız, bu durumlarda yaşamak zorunda olan çocukları unutmak çok kolay... Bu fotoğraflar ile insanların, eğitime ihtiyacı olan çocuklara yardım eden Save The Children programı konusunda bilinçlenmesi isteniyor.
Savaş her zaman yıkıcı ve acımasız, bu durumlarda yaşamak zorunda olan çocukları unutmak çok kolay... Bu fotoğraflar ile insanların, eğitime ihtiyacı olan çocuklara yardım eden Save The Children programı konusunda bilinçlenmesi isteniyor.
Silahlı kuvvetler Demokratik Kongo Cumhuriyeti'nde yaşayan Prisca'nın köyünü bastıkları için annesi, anneannesi ve kendisi kaçmak zorunda kalmış.
Bu yolculuk süresince yerlerde bir sürü cansız bedene rastlamışlar. Yanlarında ise sadece giydikleri kıyafetler dışında küçük bir çanta varmış.
Prisca geceleri yerde uyuyor ve ısınmak için incecik bir battaniye kullanıyor. Yiyecek yemekleri ise oldukça az.
Bu program Prisca'nın geri kaldığı okuluna yetişmesi için ona özel dersler ayarlıyor. Okul formasını ve gerekli malzemeleri de dernek karşılamış.
9 yaşındaki Abdul, hayatı boyunca savaşın içinde yaşamak zorunda kalmış.
Bitmek bilmeyen bir şiddettin içinde yaşamak zorunda olan Abdul, uykusundan kabuslar görerek uyanıyormuş. Uykusundan titreyerek ve ağlayarak uyanan Abdul, bir gün her şeyin tekrar güvenli olmasını dilediğini söylemiş.
Aile evleri saldırılardan dolayı harap olmuş ve kız kardeşi bu saldırılarda oldukça ağır yaralanmış... Mazar hayatı çok daha güvenli olsa da, Abdul ve ailesi, çok az miktarda yiyecek bulabiliyor ve çoğu gece aç uyuyormuş. Abdul, en çok okulu ve arkadaşlarını özlüyor ve bir gün Faryab'a dönüp okuluna devam etmek ve hayali olan doktor mesleğini yapmak istediğini söylemiş. Abdul şu an Save The Children'ın desteği ile okulda kaçırdığı dersler için yardım alıyor.
Afganistan, istatiksel olarak yaşanan anlaşmazlıklar sonucu çocuklar için olabilecek en tehlikeli yer. Sadece bu yıl nerdeyse 1900 ölüm ve yaralı vakası bulunmakta. Bu sayının üçte biri sadece çocuklar.
Silahlı kuvvetler Demokratik Kongo Cumhuriyeti'nde yaşayan 10 yaşındaki Victoire'ın köyünü bastıkları için o ve ailesi kaçmak zorunda kalmış...
Günler sonra güvenli bir yere varan ailenin yanında üstlerindeki kıyafetlerden başka hiçbir şey yokmuş.
Victoire'in hayali ise öğretmen olmak.
Annesi ve kız kardeşi ile yaşayan 6 yaşındaki Olha, Doğu Ukrayna'da yaşanan anlaşmazlığın bulunduğu şehirde. Henüz 3 yaşındayken hayatını kaybetme tehlikesi yaşayan Olha, en yakın arkadaşı Boris ile gezerken yerde gördükleri mayını bir düdük zannederek ellerine almışlar. Daha sonra bu mayını eve götürüp oyun oynarken Boris 4 parmağını kaybetmiş ve Olha yaşanan bu patlamada ağır yaralanmış.
Dört parmağını kaybeden arkadaşı Boris hala olaydan bahsetmek istemiyor.
9 yaşındaki Shogofa, Afganistan'ın Faryab ilinde yaşıyor. Savaş sırasında evlerine bir roket çarptığı için ailesiyle birlikte Mazar'daki bir kampa gitmek zorunda kaldı. Şu an annesi, babası, kız kardeşleri ve kalan erkek kardeşleriyle birlikte bir çadırda yaşıyor. Saldırı sırasında ağır yaralanan Shogofa'nın kafasında yaralar oluşmuş ve parmaklarından birkaçını kaybetmiş.
3 erkek kardeşi olay esnasında anında hayatını kaybetmiş, ayrıca teyzesini de kaybeden Shogofa, yere oturup ağlarken bir anda kendi yaralarını ve parmaklarını kaybettiğini fark etmiş.
Hayatlarında her şey güzelken savaş yüzünden sonsuza kadar değiştiğini söylemiş. Şu an Mazar'da küçük bir çadırda yaşayan ailenin durumları oldukça kötü.
17 yaşındaki Roman, Donetsk Halk Cumhuriyeti kontrolündeki bölge ile Ukrayna hükümeti kontrolündeki bölgeler arasında bulunan bir köyde büyükbabası ve büyükannesiyle birlikte yaşıyor.
Roman henüz daha 12 yaşındayken bahçede yürürken bir bombaya bastı ve ağır yaralandı.
Son yıllarda annesini kanserden ve babasını kalp yetmezliğinden kaybeden Roman, şimdi büyükannesine ve büyükbabasına cephe hattındaki evlerinde bakıyor. Bu bölgedeki çoğu yaşlı insanlar savaştan dolayı kendi ihtiyaçlarını karşılayamıyorlar. Roman bu konuda elinden geleni yapmaya çalışıyor.
Savaş ilk başladığında sığınaklara giden insanlar artık daha az korkuyor. Her gece sokağa çıkma yasağı getirilen bu bölgede, Roman ve ailesi akşamları tamamen karanlıkta yaşıyor. Savaştan önce akşamları yürüyüşe çıkılabilen bu bölgede artık sokak lambalarının bile yanmadığını söylemiş. Roman'ın en büyük hayali bir gün Letonya ya da Polonya'ya taşınıp torna tezgahının nasıl çalıştığını öğrenmekmiş.
Çok üzücü hepsi, ama savaşın içinde neden 95 tane çocuk yapıyorsunuz? Hem size hem de dünyaya getirdiğiniz o çocuklara yazık değil mi?
filler tepişir , çimenler ezilir... umarım bu çocuklar geleceğimizi değiştirir...