Orta Çağ gibi sanatçıların anonim kaldığı bir dönemden sonra özellikle Rönesans'ta ressamların bilinirliği artar. Bununla birlikte sanatçılar da ürettikleri eserlerde kendilerinden bir iz bırakmak ister. Bu iz bazen ortalıkta olmasına rağmen detaylı bir incelemeyle açığa çıkarken bazen tabloda saklı olan otoportreyi deşifre etmek neredeyse imkansızdır. Bakalım tablodaki otoportreler hangi detaya gizlenmiş...
Platon, Aristoteles, Pisagor, Öklid, Zerdüşt, Batlamyus ve Diyojen gibi isimlerin yer aldığı 'Atina Okulu' adlı tabloda Vatikan'da yer alan odalardan biri tasvir ediliyor. Ünlü filozoflar ve düşünürlerin tasvir edildiği bu tabloda Raphael hemen sağda yer alıyor. Herkesin bir şeylerle uğraştığı bu tabloda ressam tablonun içinden bize bakıyor.
Jan van Eyck'in 1434'te bitirdiği 'Arnolfini'nin Evlenmesi' adlı tablo içerisinde barındırdığı semboller ve şifrelerle sanat tarihinin önemli eserlerinden biridir. Tabloda evlenen çiftin arkasında bulunan aynaya baktığımızda ise gördüğümüz mekanda çift haricinde iki kişinin daha yer aldığıdır. Aynanın üzerindeki 'Jan van Eyck buradaydı.' yazısına bakıldığında ise bu kişilerden birinin Jan van Eyck olduğu anlaşılır. Anlaşılan sanatçı, çiftin evliliğine şahitlik yapmıştır.
2009 yılında Vatikan'ın Pauline Şapeli'nde yapılan restorasyon çalışmalarına kadar bu fresk'in içerisinde bir otoportre olabileceği düşünülmemişti. Fakat bu çalışmanın ardından resmin sol üst köşesinde mavi sarıklı ve bir ata binen adamın Michelangelo olduğu düşünülmeye başlandı. Sanat tarihçilerinden Giorgio Bonsanti ise bu düşünceye mavi türbanın çok güçlü bir simge olduğu ve Rönesans heykeltıraşlarının başlarını tozdan korumak için kullandığını ekledi.
Clare Peeters, sanat tarihçilerine göre yaptığı çalışmalara otoportresini yerleştiren bir sanatçı idi. Bu resimde ise tablonun sağ tarafında bulunan kadehin dekoratif dairelerine bakıldığında elinde fırça ve paletiyle Clare Peeters'ı görebilirsiniz. Bu detaylar sanatçının becerisinin en büyük göstergelerinden.
Caravaggio'nun 1605 ile 1610 yılları arasında boyandığı tahmin edilen bu tablo hakkında fikir birliği yok. Daha çok Goliath'ın Caravaggio olabileceği düşünülürken bazı sanat tarihçileri tarafından da Davud'un Caravaggio'nun gençliğini Goliath'ın ise sanatçının sonraki dönemlerini simgelediği düşünülüyor. Sanat tarihçileri, çalkantılı ve yıkıcı bir hayatı olan Caravaggio'nun bir dönem kavgaya karışması ve bu nedenle başını getirene ödül verilmesini resmettiğini düşünüyor.
Floransalı sanatçı Pontormo'ya ait olan 1528 tarihli bu tablo İsa'nın çarmıhtan indirilişini anlatıyor. Tabloda yer alan bütün figürler endişeli ve üzgün. Resme yakından bakıldığında ise tablonun sağında diğer figürlerden aykırı görünen kahverengi saçlı ve sakallı erkek bir figür göze çarpıyor. Bu figür, birçok yönüyle Pontormo ile benzerlik gösteriyor.
Napolyon, ressam Jacques-Louis David'i kendisi ve eşi Josephine'i taç giyme töreni sırasında resmetmesi için görevlendirdi. Sanatçı, mekanın ikinci katında yer alan galeride kendini resmetti. Çünkü; Jacques-Louis David, tabloyu oluşturması için törene davet edilmişti.
Floransalı sanatçı Sandro Botticelli'nin 1475 yılında tamamladığı bu tabloda İsa'nın doğumuyla ona hayranlık duyan insanları resmetmişti. Tablodaki tüm figürler İsa ile ilgilenirken resmin en sağında yer alan bir figür bizlere bakıyor. İşte bu erkek figür Sandro Botticelli.
İspanyol sanatçı Diego Velázquez'in 1656 yılında tamamladığı bu tabloda İspanya Kralı IV. Philip ve eşi Mariana'nın tek kızı Infanta Margaret Theresa resmediliyor. Kralın saray ressamı olarak görev yapan Velázquez, diğer figürlere göre gölgede resmedilmiş. Resmin en solunda yer alan figür olduğu aşikâr olan Diego Velázquez kendini bu tabloyu yaparken resmetmiş.
17. yüzyılın başlarında yaptığı gerçekçi natürmort çalışmaları ile tanınan Hollandalı sanatçı Clara Peeters, bu tabloda lezzetli atıştırmalıkları resmetmiş. Ekmek tabağının arkasında bulunan sürahide ise sanatçının otoportresi mevcut.
İtalya'daki Brancacci Şapeli'nde İncil'deki Peter'in hayatından iki bölüm gösteren bu freskte Lippi, en sağdaki şapka giyen ve izleyiciye bakan figür.
Michelangelo'nun Sistine Şapeli'ndeki sunağın üzerindeki duvarda bulunan bu resmin yapımı 1536'dan 1541'e kadar sürmüş. Tabloda, Hristiyanlık'ta 'Son Yargı' olarak geçen ve Mesih'in ikinci kere gelişiyle birlikte tanrının dünyadaki herkesi yargılaması inancı sahnelenmiş. Tablonun ortasında ise sanatçının şiirindeki ipek böceği gibi değişim ve dönüşüme uğrayan bir Michelangelo var.
Kafam bu tür şeylere basmıyor mu yoksa daha mı ileri bi seviyeye geçtim nedir her bokun altında bi gizem arama hikayelerinden bıktım usandım artık. bariz bişeymiş işte her sanatçı kendini tablosuna yerleştirmiş o zamanların sanatsal moda akımı heralde
rönesans cameo'su
8. Tüh tüh, Adoration of Magi bir Hristiyan mitidir ve "Kahinin Biatı" anlamına gelir. İsa doğduğunda gökyüzündeki yıldızları izleyerek onun doğduğu ağılı bulan ve ona hediyeler sunan üç kahinin ona henüz bebekken biat etmesi anlatılır.