Birbirimizi yargılamak en eski güdülerimizden biri. Mağara duvarlarına hayvan resmi çizdiğimiz zamandan bugüne insanlar birbirini yargılamaya devam ediyor.
Birbirimizi yargılamak en eski güdülerimizden biri. Mağara duvarlarına hayvan resmi çizdiğimiz zamandan bugüne insanlar birbirini yargılamaya devam ediyor.
Konuyla ilgili yayınladığı kitabında, insanların birbirini ne yönden yargıladıklarına eğilmiş durumda.
Cuddy’ye göre pek çok farklı çeşidi olan yargılardan en yaygını ve geneli şu ikili:
Bu kişiye güvenebilir miyim?
Bu kişiye saygı duyabilir miyim?
Kişisel ilişkilerde cana yakınlık vs. gibi kriterler göz önünde bulundurulurken, iş ilişkisi gibi daha çok çıkara dayalı ilişkilerde ne kadar yeterlik sahibi olduğunuza bakılıyor.
Eski zamanlarda da insanlar aynı yaşam alanını paylaştıkları insanların yeterliklerini gözetiyordu. Ateş yakmak ve avlanmak gibi ihtiyaçlarını karşılayabilen insanlar tehlikeliydi, çünkü bu kişiler sizi öldürebilir ve kendi başının çaresine bakabilirdi.
Belli bir seviyede güvenmediğimiz birinin yeterliklerini umursamıyoruz. Aynısı sizin için de geçerli.
Yapılan bir araştırma, MBA yapan gençlerin çoğunluğunun kişisel yeterliklerine fazla önem atfettiği, zayıf ve bilgisiz oldukları noktalar açığa çıkmasın diye insanlarla daha az ilişkiye girip, insanlardan çok az yardım istediğini ortaya koymuş.
Bu da onların yeterliklerinin değerlendirilmesini sağlayacak ortamı ortadan kaldırdığı için bu kişiler, ne kadar yeterli olurlarsa olsunlar başarısızlığa mahkum olmuş. Tuhaf bir paradoks, öyle değil mi?
Dört duvar ardında müktesebat sahibi olsalar dahi, dış dünyadaki insanların bunu bilme imkanı pek yok.
İnsanlara kapalı oldukları için güven ortamını oluşturamıyorlar. Bu ortam oluşmadığı için de çevresindeki insanların güvenini kazanamıyorlar.
Yani aklınızda olsun, gireceğiniz bir sonraki mülakatta olabildiğine açık olun. Böylece insanlar size güvenebilsin, ve sizi yargılayabilecek donelere sahip olabilsin.
Üniversiteye basladim sonra milletle yakin arkadas oldum samimiyet ilerleyince biz seni sinsi yılan biliyorduk dediler gözlerim kenafir bakıyormus is hayatimda ne olacak acaba
Asosyallik gerçekten kötü bir olgu, ama kalabalığın için de yalnız hissetmek dense tek başına takılmak daha mantıklı geliyor bazen... ayrıca cahil gözükme korkusu da cidden baya bir etkili
beni ilk görenler benim kendimi bi şey sandığımı, ağır biri olduğumu, soyuk ve ço kötü gözüktüğümü söylüyorlar. benden kaçiyorlar. bilinçaltında korkuyorlarmış gibi.