Size kafamı kurcalayan bir paradoksu sunmak istiyorum. Babalarımızın, bizim yada çocuklarımızın en az bir kere yaptığı ama adını koyamadığı literatürde 'Hayal etme' olarak geçen bir davranış vardır: Psişik taciz ve Psişik tecavüz. Öncelikle bu iki kavramı daha iyi anlayabilmemiz ön bilgileri verelim..
Cinsel kimlik, bireyin ait olduğu cinsiyeti, cinsel olarak yöneldiği cinsiyeti ve haz duyduğu partnerin özelliklerdir. Freud her insanın bir cinsel fantezi dünyası olduğunu ve uyarılmanın bu fantezi dünyasındaki bireyi yada o bireydeki özelliği görünce olduğunu söylemektedir. Kimi erkeklere kadının taktığı türban çağrışım yoluyla cinselliği uyandırır kimisi kadının ayak bileğini görünce güdülenme yaşar. Bunlar erkeğin cinsel dünyasındaki, Erkek için 'Cinsellik' i ifade eden fantezi objeleridir.
Fotoğraftaki kadını erkeğin cinsel dünyası açısından örnek alalım, diyelim ki bir erkek otobüse bindi ve arka koltukta bu kadın oturuyor. İlk uyarılma için erkeğin cinsel ihtiyacı bulunması gerekir. Erkeğimiz uzun süredir cinsel bir ilişki yada tatmin yaşamamış ve gereksinimi var. Otobüsteki kadına şöyle bir baktı ve kafasındaki şemayla karşılaştırdı 'Bu kadın benim için (cinsel açıdan) neyi ifade ediyor?' Erkek kadındaki kırmızı montu izlediği erotik bir filmdeki kadında ya da çok ateşli bulduğu eski mahalledeki komşu kızında görmüşse hemen o montla o kadını ilişkilendirir. Buradan bir puanı kaptı. Ardından incelemeye devam eder. Onun cinsel dünyasındaki imajla otobüsteki kadın ne kadar ilişkiliyse o kadar uyarılmaya başlar. Hani derler ya erkekler 'Ben biraz balık etli seviyorum', 'Ben kısa boylu ve zayıf kadınla birlikte olmak isterim' diye aynı onun gibi. Kadının görünen yada sezilen her ayrıntısını şemalarıyla karşılaştırır.
Erkeğimiz uyarılmayı yaşadı ve cinsel dürtüleri onu dürtmeye başladı. 'Beni doyur' diye. Şimdi 2 seçeneği var. Ya otobüsteki kadınla cinsel bir ilişki yaşayacak, çünkü cinsellik dürtüsü onda gerilim yaşatıyor, ya da bunu erteleyip kendini tatmin edecek ve bu gerilimi boşaltacak. 2. seçeneği değerlendirecek olursak erkeğin ilk başta bu işi yapması için uygun bir bağlam bulması gerekir. Ardından kadın hakkında ne kadar görsel veri topladıysa bunu hayal gücüyle birleştirerek hayali bir cinsel ilişki yaşayarak kendini tatmin eder.
Burada hayal eden erkek, kadınla yaşadığı hayali cinsel ilişkiyi kadının bu konuda rızası olmadan yaşıyor. Kadın haberi olmadan tanıdığı yada tanımadığı bir erkek tarafından farklı şekillerde hayal edilip o erkeğin hayal dünyasında ilişki yaşıyor. Bir bireyin rızası olmadan karşı taraf tarafından yaşadığı cinsel birlikteliğe tecavüz dendiği için 'Tecavüz', bu durum erkeğin hayal dünyasında yaşandığı için 'Psişik' deniyor ve kelimemiz buradan doğuyor.
Freud bu duruma doğal diyor. Hatta adını da 'Yer değiştirme' olarak koyuyor. Yani birey bir kadına cinsel anlamda sahip olamadığı için onu hayal ederek kendini tatmin ediyor bu sayede kendisini kabul etmeyen bir kadına tecavüz ederek bu dürtüyü bir suça dönüştürmüyor ama cinsel isteğini kısmi olarak doyuruyor. Yani etik olarak kabul ediyor.
Karen Horney yani feminel kuramın öncüsü, erkeğin bu davranışının tamamen etik dışı olduğunu vurguluyor. Çünkü hayal edilen kadınımız tamamen rızası ve haberi olmadığı bir ilişkide rol oynuyor. Ve paradoksumuz burada doğuyor. Sizce bu davranış etik mi değil mi?
bu bir paradoks değil. etik değil çünkü kadın istemediği bir şeye malzeme oluyor.
Bir kadın bakış açısı ile değerlendirecek olursam (şahsi görüşümdür, tüm kadınlar adına konuşmuyorum) bu durumun etik ve normal olduğunu düşünüyorum. AMA tek bir fark ile bu şey etik dışı olabilir. Demek istediğim şey şu ki: tanımadığın bir kadını görüp daha önceki bazı image lar ile ilişkilendirerek onunla ilgili hayal kurmak etik çünkü düşündüğün kişi tam olarak "o kadın" olmayacak. Diğer bir yandan, eğer tanıdığın bir kadın hakkında hayal kurup kendini tatmin ediyorsan bence bu psişik taciz/tecavüz oluyor çünkü "o kadını" hayal ederken direk olarak onu ele almış oluyorsunuz. Yani etik dışı olmasına rağmen doğal bir harekettir bu. Sonuçta insanın içinde olan bir dürtü. Tıpkı her insanda kötülük yapma potansiyeli olduğu gibi.
Başka bir analoji ile daha iyi açıklayabilirim belki de ne demek istediğimi: otobüste tanımadığın bir insanı öldürdüğünü hayal etmek veya ona zarar verdiğini düşünmek ile tanıdığın bir insanı öldürdüğünü düşünmek ve ona zarar verdiğini düşünmek arasında fark var. Hangi durumda kendinizi kötü hissedersiniz? Tanımadığınız bir kişi için mi tanıdığınız bir kişi için mi? Tanımadığınız kişi kısmında, Freud'un dediği gibi "yer değiştirme" yapılıyor, yani kişisel bir şey değil. Bu o kişiye karşı yapılmış direk bir suç değil. Bir fikre karşı yapılmış bir durum oluyor.