Ailesinin buna nasıl tepki vereceğini bilemiyordu, belki de ona kızacaklardı. Yine de Jamel cesaretini toplayıp annesine eşcinsel olduğunu söyledi. Annesi ilk başta onun şaka yaptığını zannetti, ancak Jamel çok ciddiydi. Jamel’in korku dolu yüzüne bakan annesi Leia, oğluna onu ne olursa olsun çok sevdiğini ve hep seveceğini söyledi.
Tek yapması gereken bunu arkadaşlarıyla da paylaşmaktı, onlar da mutlaka ailesi gibi yapacak ve aynı saygıyı göstereceklerdi. Jamel, annesine arkadaşları ile konuşmak istediğini söyledi. Bir isteği daha vardı, Jamel bir kız çocuğu gibi giyinmek istiyordu. Annesi ona bir erkek çocuğu olduğu için erkek kıyafetleri alıyordu ama Jamel şirin elbiseleri olsun istiyordu. Annesi onun bu isteğine de karşı çıkmadı...
Kalbi kırılan Jamel, yaşadıklarını ablasına anlatmış ve ne kadar üzüldüğünü söylemişti. Jamel, arkadaşlarının onu anlayacağını düşünmüştü ama işler onun umduğu gibi gitmemişti. Jamel git gide kendini daha kötü hissetmeye başladı. Belki de ailesi dışında onu kimse kabul etmeyecek ve bir daha hiç arkadaşı olmayacaktı.
Leia Pierce, oğlunun okulda karşılaştığı zorbalıkları ve yaşadığı çaresizliği büyük kızından dinleyince çok kötü hissettiğini söyledi:
'Keşke önce bana gelip yardım isteseydi. Tek seçeneğinin ölmek olduğunu düşündüğü için çok çok üzgünüm.'
Muhtemelen hayatlarının geri kalanında da bu travmanın izlerini üzerlerinde taşıyacaklar. Jamel ise henüz hayatının başındayken ölümün soğuk yüzüyle tanıştı ve ondan geriye yalnızca neşeyle gülümsediği bu fotoğraf kareleri ve acılı bir aile kaldı. Çocuklarımızı vicdan sahibi yetiştirmek ebeveyn olarak bizim sorumluluğuz... Yaşları kaç olursa olsun, her şeyden önce 'iyi bir insan' olmayı öğretmek önceliğimiz olmalı.
Umuyoruz ki, bundan sonra hiç kimse senin yaşadıklarını yaşamasın ve bütün çocukların tek üzüntüsü az şeker yiyebilmek olsun. Herkesin özgürce yaşayabildiği, yalnızca insan olmanın önem taşıdığı ve önyargıların yeryüzünden silindiği bir dünya dileğiyle...
twitterda "daha 9 yaşında nerden anlamış" gibi yorumlar gelmişti. size bir şey söylemek istiyorum. ben de 22 yaşında eşcinsel bir bireyim ve bırakın 9 yaşımı 7 yaşımda ilkokula başladığımda bu hislerin farkındaydım ama tabi ki bir anlam veremiyordum. eşcinsellik doğuştan gelir ve kişi bunu değiştiremez. ben 7 8 yaşlarında çol iyi hatırlıyorum yaşıtlarımın bazılarını gördüğümde bir çekim bi fark hissediyordum. bu durumu daha sonra ortaokulda anladım ve lisede ben de LGBT özgürlüğünün davasına katıldım. ilkokulda kızlarla oynadıığım için her gün dalga geçiliyordum ama beni o kızlar koruyordu. lise sınıfım daha iyidi kız erkek fark etmeksizin desteklerini hissediyordum ama yine de çok zordu. şimdi üniversitedeyim ve hayatım çok güzel. insanlar daha anlayışlı. yeni nesile umut dolu gözlerle bakıyorum. ✨
Siz 4-5 yaşındayken mahalledeki kızdan, erkekten hoşlanırken iyi; bize gelince ay daha erken değil mi? 9 yaşındaki bir çocuğun intihar etmesine sebep olacak kadar iğrenç çocuklar yetiştiren iğrenç üstü aileleri... Lütfen yok olsun böyle insanlar, saygı duyuyorum diyerek aslında fobik olan iki yüzlüler de yok olsun. "9 yaşında nerden bilsin?"
Arkadaşlar aşağısı gene foseptik olmuş inmeyin. 7 yaşında ilk aşkını bulan adamlar 9 yaşında yönelim olmaz diyorlar. Aşağısı akla zarar, beyne ziyan, inmeyin. Önyargıların da, zorbalıkların da amk inmeyin. Edit; Yukarısı da dolmuş, foseptiklerde kayboluyoruz sayın Onedio yöneticileri. Şahsi fikrim bu haberi yoruma kapatmanın daha iyi olduğudur. Zira yorumlardaki cehalet değil bir çocuğun, koskoca bir insanın bile kaldırabileceği bir şey değil. Bari çocuğun ruhu rahat etsin be.