12 yaşındaki Helga, 11 yaşındaki Hilde, 8 yaşındaki Holde, 6 yaşındaki Hedda, 4 yaşındaki Heide ve ailenin tek erkek çocuğu olan 9 yaşındaki Helmut... Onların isimlerinin baş harfi, babaları tarafından Hitler'i çağrıştırması için düşünüldü.
Reichskanzlei binasının altında Hitler'in dar pasajlardan ve demir kapılardan oluşan sığınağı bulunuyor. Burası pek hoş bir yer değil; özellikle de çocuklar için...
Şimdi ise Rus askerleri yalnızca birkaç metre ötelerindeydi; herkes Goebbels ve eşine, çocukları daha güvenli bir yere nakletmeyi tavsiye ediyordu. Başarılı Alman pilot Hanna Reitsch, Bayan Goebbels'e şöyle seslendi:
Bayan Goebbels ise son derece kararlıydı:
'Utanç ve aşağılanma ile yaşayacaklarına, ölmeleri daha iyidir.'
Babaları, eğer Sovyet askerlerinin eline geçerlerse çocuklarının beyinlerinin yıkanacağını ve komünist olacaklarını düşünüyordu ve Hitler'in 'Führerbunker' ismi verilen sığınağında, Sovyetler'in aşağılamasından kaçmak için intihar etme ihtimali düşünülüyordu.
'Kendime duyduğum saygı ve insanlık için' diyordu Goebbels. Üstelik eşi ve çocukları da, Führer'in tüm süreç boyunca en sadık yoldaşı olan Goebbels'in sığınakta ölmek üzere vermiş olduğu kararı destekliyorlardı.
Kunz'un görevi ailenin altı çocuğuna morfin enjekte ederek onları sakinleştirmek, ardından da ağızlarından siyanür vererek çocukları zehirlemekti.
Sığınağın radyo ve telefon operatörü Rochus Misch, Dr. Stumpfegger'ın çocuklara tatlandırılmış bir ilaç içirdiğini Werner Naumann'dan duyduğunu ifade eder.
Magda, çocuklarını kendi iyilikleri için aşılanmaları gerektiğine inandırmıştı. Yazar James P. O'Donnell'a göre Stumpfegger her ne kadar bu işin içinde bulunmuş olsa da, çocukları esas öldüren Magda'dır.
Ancak Stumpfegger, görgü tanıkları için çok daha iyi bir hedefti çünkü o da bir gün sonrasında yaşamını yitirmişti.
Magda, çocuklarının, babalarının yüzyılın en büyük katili olduğunu dinleyerek büyümelerini istemiyordu ve reenkarnasyonun onlara çok daha iyi bir yaşam sunabileceğine inanıyordu.
'Eğer çocuklarımı öldürme noktasına gelirsem, geri adım atmak için bir an bile düşünmeyeceğime dair bana söz ver!'
Çocuklar, yaşları çok küçük olduğu için yaklaşmakta olan tehlikenin farkında değildiler. Yalnızca en büyük kardeş Helga, savaşın sonu hakkında yetişkinlerin onlara yalan söylediğini hissediyor ve kendilerine ne olacağını soruyordu.
Misch, çocukların kendi çalışma odasında bir masada oturduğunu ve annelerinin onların saçlarını taradığını ve geceliklerini giydirdiğini belirtir. Misch'e göre aralarında en zeki çocuk olan Helga sessizce ağlamakta ve somurtmaktadır.
4 yaşındaki Heide'nin bilinen en son sözleri bu oldu ('Misch, Misch, sen bir balıksın!'). Ardından anneleri çocukları alarak üst kata çıktı. Misch, o zaman ters giden bir şeyler olduğunu anladığını ve olaya müdahale etmediği için pişman olduğunu belirtir.
Çocukları bulan, ölümlerinin bir gün ertesinde sığınağa giren Sovyet askerleridir. Helga'nın vücudunda morluklara rastlanır ve küçük kızın katiliyle bir süre mücadele ettiği anlaşılır. Boğuşma büyük ihtimalle katilin Helga'ya siyanür içirmeye çalıştığı sırada yaşanmıştır. Kimse cinayetin sorumlusunu kesin olarak gösterememiştir ve bu olay dünya tarihine bir kara leke olarak kazınmıştır...