Her çocuğun elinde ya tablet, telefon; ya da stres çarkı var. Sokakta eli boş çocuk görmek neredeyse imkansız ve yeri geldiğinde bu durumu acımasızca eleştiriyoruz. Oysa bir dönem biz de bazı şeyleri elimizden düşürmüyorduk. Kendi çocukluğumuzun stres çarkı olarak tanımlayabileceğimiz şeyleri listeledik.
Her yerde yanımızda taşıyabildiğimiz evcil hayvanlarımızdı, dönemin çocukları için dehşet bir yenilikti.
Belki tabletimiz yoktu ama uzun çubuğu beklediğimiz tetrisimiz vardı.
Dönemin tableti buydu. Herkeste olmazdı ve gerçekten çok havalıydı.
Stres çarkı yokken stres yayı vardı. Nedendir bilinmez, çok eğlenceli gelirdi.
Çok küçükken elimizden favori peluş oyuncak düşmezdi. Sokakta, misafirlikte hep yanımızda taşırdık.
Kız çocuklarının vazgeçilmezi Barbie'lerden bir favori seçer, bir dönem elimizden düşürmezdik.
Küçük çocukların peluş oyuncak gibi bir favorisiydi. Kokusu bağımlılık yapıyordu kesinlikle.
Şans getiriyor diye saçlarını okşamaktan bir hal olmuştuk.
Erkek çocuklarının Barbie'si Action Man veya benzeri bir kaslı dövüşçü erkek figürüydü.
İlk tabletimiz. Bastıra bastıra yazmaktan zamanla bozardık.
Furby sahibi olmak, tıpkı bir evcil hayvan gibi bakımını üstlenmek ve hiç yanından ayırmamak demekti.
Biraz daha eskilere gittiğimizde çocuklar ve gençler yo-yo ile stres atardı.
Şak-şak da denen bu plastik çubuğu döndürüp topları çarpmak oldukça rahatlatıcıydı.
Elimizden, cebimizden, çantamızdan tasonun eksik olmadığı ve bu çılgınlığın herkesi ele geçirdiği bir dönem geçirdik. Unutmak ne mümkün?
Bitince bulaşık deterjanı ya da şampuanla doldurup eğlenceye devam ederdik.
Korkunç şekillerde üretilen bu toplar yazın büyük eğlencesiydi.
Kısa bir süre popüler olan bu çeşit çeşit minik çıplak bebeği biriktirmek genelde kızlara özgüydü. Küçük paketlerde satılır ve içinden ne çıkacağı bilinmezdi, aynı olanlar değiş-tokuş edilirdi.
Bu minik cam topların birbirine çarpması kesinlikle çok iyi hissettiriyordu.
Eskiden stres oyuncakları nedense gökkuşağı renklerinde olurdu.
Stres atmaktan çok insanı strese soksa da, ellerden düşmemesi ile bu listede olmayı hak ediyor.
#3 herkeste olmazdı ne demek. Gameboy u canlı göremeden büyümüş cocuklar görenlerden fazladır bırakın ki sahip olmayı. Şimdi küçük bir şehirde maserati, bentley, ferrari sahibi olmak gibi bir şey değil miydi o zamanlar gameboy sahibi olmak? yoksa ben mi çok fakir muhitte büyüdüm acaba asfdgsSDFG
Kendi imkanlarımızla eğlenirdik hep. Ne güzel günlerdi..
Buna ek olarak kutu içinde sümükümsü bir jel ve göz olurdu içinden böcek çıkan çiklet kutusu bir de