İnsan tuhaf bir canlı sevgili dostlar. Kimi zaman istediğini elde edemez, kimi zaman elde ettiğini beğenmez, kimi zaman beğendiğinden sıkılır, kimi zaman ise kendisini mutsuz ettiğini bildiği halde o durumun içinden çıkmayı düşünmez. Peki hakikaten, neden bizi mutsuz eden ilişkileri sürdürmek isteriz?
Bence hani derler ya "bekara karı boşamak kolaydır" diye... İşte günümüzün feministlerine kalsa sevgilin/kocan en ufak bişeye gıkını çıkarsa anında kapının önüne koymalısın. Ve hemen her kız da "hmm, evet haklısın ben de öyleyim zaten" diye onaylar. Yani herkes birbirini kandırır ancak ilişkilerde iş olmuyor. Çünkü aşk, sevgi, evlilik gibi kadın-erkek ilişkilerinde feminizmin aksine hayatın gerçekleriyle karşılaşırsın. O marjinallik ve sınırsız özgürlük tutkuları, ilişkilerde geçerliliğini yitirir. Tabii işin bir başka boyutu da var. Kadın ve erkeğin sevgili olmasının haram olmasının bir hikmeti de böylece ortaya çıkmış oluyor. Artık herkesin hem fikir olduğu üzere sevgililik gibi haram ilişkiler insanlara işin sonunda pişmanlık ve üzüntüden başka bir şey vermiyor. Çağımızın insanı mutluluğu bu haram aşklarda aradığı için böyle mutsuz oluyor. Daha da haddini aşan müslüman, müslüman olduğu halde Allah'a el açıp sevdiği insanla sevgili olmak için dua ediyor. Halbuki Kuran'a kulak veren herkes hakikatleri görmeye mahkumdur.
aşk ve hayat. aşk olmazsa hayat boğuyor insanı sıradanlaşıyor çünkü aşk her an farklı hissettiriyor.
aşka inanmıyorum kafam rahat