Canlıların 'canlarına' psikolojik seviyede kıymet biçerken bir garip davranırız. Bir böceği ezmek bizim için herhangi bir yanlış davranışın ortaya konması değildir, o böcek bize hiçbir zarar vermeyecek olsa da. Konu evcil hayvanlara geldiğinde duyarlılık seviyemiz artar, konu biz yani insanlar olduğunda ise kıymet kavramı hukuk bağlamında değerlendirilir. Canlılara karşı bu çarpık yaklaşımımız aslında sebepsiz değil.
Zeka gibi bilinç de tanımlanması hayli zor, soyut bir kavram. Hissetme, algılama yahut deneyimleyebilme becerisi olarak tanımlayabileceğimiz bilinç canlılarda farklı seviyelerde ortaya çıkar. Bilinç seviyesinin hayvanın zekasıyla doğru orantılı olduğu savlanır.
Karıncalar ve böceklerin bizler için büyük önem arz etmemesi, çoğunun yaşamını göz kırpmadan alabiliyor oluşumuz onların bunun bilincinde olmayacağı ön kabulüyle destekleniyor. Ya da kendimizi böyle rahatlatıyoruz.
Buradaki yaklaşımımızda onların bu acıyı hissettiklerini bilsek de bu hayvanlara 'olanların' gözümüzün önünde gerçekleşmiyor oluşu bu hissi baskılamayı sağlıyor. Ayrıca bu canlıların işkence görmesi de aynı şekilde bizleri rahatsız edebiliyor.
Bizler tüketim zincirimize dahil olan canlıların aksine köpeklerin Çin'de kimi festivallerde yapıldığı gibi işkence görmesine kökten karşı çıkıyoruz. Aslında bu uç örneği bir kenara bırakırsak Çin'de eğer doğru yöntemlerle kesiliyorsa köpek yemek de yanlış değil.
Fillere ya da yunuslara işkence edilmesini köpeklere işkence edilmesinden daha rahatsız edici bulanlar da var. Sebep de belli: Bu canlılar köpeklerden daha yüksek bilinç seviyesine sahip.
Öyle ki bu sebep-sonuç ilişkisiyle ilaç testlerinin hayvanlar üzerinde yapılmasına getirilen sınırlamalara da karşı çıkıyorlar. İşler gittikçe karmaşıklaşıyor değil mi?
Tüketim için eziyet ettiğimiz canlıları bir yana bırakalım, sirklerin varlığı bile başlı başına bir utanç değil mi?
Gerekli düzenlemeler yapılırken önemli olan hayvanların 'hislerini' algılarken kendi zihinsel kurallarımızda düzenlemeler yapabilmek. En azından neden aynı olaylara bakarken farklı hisler yaşadığımızı görebilmek, canlıların bilincinin yargılarımızı şekillendirdiğini kavrayabilmek önemli.
Bunlar sadece BENİM FİKİRLERİMDİR. Tüm vejetaryenlerin vejetaryen olma NEDELERİ ve FİKİRLERİ FARKLIDIR. Vejetaryenim ama insanların neden kedi, köpek sevip et yiyebildiğini anlıyorum. Tamamen etikle alakalı bir tutum. Farklı köpek cinsleri çobanlık, koruma, dövüş ve ya arkadaş (companion) gibi farklı amaçlarda kullanılmak için insanlar tarafından seçici üremeyle oluşturulmuştur. Köpekleri yanımıza alan biziz ve düşündüğümüzde onlarla bir anlaşmamız var. Ben sana yemek vereceğim sen beni koruyacaksın, sürüme bakacaksın, işlerimde yardım edeceksin vs gibi. Köpek yemek işte bu anlaşmayı bozduğu için etik değildir. Aynı durum at ve kediler için de geçerli. Öte yandan zaten yenmek için yetiştirilen ve beslenen hayvanların acı çekmeden öldürüldüğü ve sağlıklı, doğal yetiştirildiği sürece yemek etik dışı değildir diye düşünüyorum. Geri kalan maddeler (hayvanlara işkence etmek, sirkler) insanlar daha cahilken başlamış olaylar. Şu an durduramamızın nedeni ise bu konuya karşı duyarsız olmamız, internette görüp ''ay yazık'' diyoruz, online imza kampanyalarına katılıyoruz sonra bir şeyler yaptığımızı sanıp kendi vicdanımızı rahatlatıyoruz. Tamamen bencilliğimiz ve tembelliğimiz yüzünden bu utanç devam ediyor diye düşünüyorum. (Yanlış anlaşılmasın maalesef ben de bir istisna değilim bu yorum hiç bir şeyi değiştirmeyecek, hiç bir yardımı yok acı çeken hayvanlara sadece düşüncelerimi yazarak kendimi rahatlatıyorum)
erdem yılmaz editörümüz, çok ince bir içerik yapmışsın ama biraz daha açarak akılda kalıcı bizden örnekler kullanabilirdin, gerçi küresel bir konu ama kitlemiz belli. Yine de çok nadir kaliteli içeriklerden biri olmuş tebrik ediyorum. (besin piramidi-yaratılış ve ekosistem üzerinden yürüseydin okuyucuyu kendi iç terazisine koymuş olurdun)
anamızı sevip kadinlarla nasıl evlenebiliyoruz gibi bise olmus buda iste bu kadar mantiksiz