Öyleyse, bir ihtimal de olsa siz de çekingen kişilik bozukluğundan muzdarip olabilirsiniz.
Değilseniz bile gelin, bu bozukluğa sahip insanların zihinsel dünyalarına ufak bir yolculuğa çıkalım…
Bu kişiler fırsat buldukça sosyal ortamlara girerler, daha doğrusu sosyal ortamlara girmekten kaçmaya çalışmaz aksine o ortamın bir parçası olmak isterler fakat ilk bekledikleri şey kabul edilmek, dışlanmamaktır.
Ve bunun neticesinde de sosyal ortamda çekingenlik yaşarlar.
Kabullenilmeye ihtiyaçları vardır, diğer insanların yorumlarına önem verirler.
Bir hataları olduğunda eleştirileceği korkusu vardır; yeni kişilerle aynı ortamda olunca yeterli olduğu duygular yönünden dahi kendilerini diğer insanlardan aşağı görürler.
'Eğer yeni bir işe başlar ve başarılı olmazsam bu benim için korkunç bir şey olur.” gibi faydasız inançları güderler.
Çevreden destek görürlerse efektif ve faydalı olurlar, destek yeterli değilse depresyon, anksiyete ortaya çıkabilir.
Girmek zorunda kaldıklarında, dikkatleri olabildiğince kendi üstlerinden uzaklaştırmaya çalışırlar, başarısızlık ve değerlendirilme korkusuyla iş ortamlarında yeni sorumluluklar almak istemezler.
İş ortamlarında ise değerlendirilme tehlikesine bağlı olarak anksiyete yaşarlar. Anksiyete ve keder yaşamaya karşı toleransları çok düşük olduğu için, kendilerini daha etkili biçimde ifade etmekten, utangaçlıklarını yenmekten kaçınırlar.
'Bilişsel kaçınma' stratejilerine uygun olarak, bağımlı kişiliğin tersine, beklentilerini azaltarak ve diğerleriyle yakın ilişkiye girmeyerek başarısızlıktan kurtulmaya çalışırlar.
Hiç kimsenin hatasız bir hayatı olmadığını, karşısında ezildikleri insanların kendilerinden hiçbir fazlalığı olmadığı gerçeğini görmeleri gerekir.
Bugün karşısında çekingen davrandığınız kişiyi eğilmiş tuvaletini yaparken düşünün, tıpkı sizin yaptığınız gibi büyük tuvaletini yaparken suratını ekşittiğini, kendisini sıktığını getirin gözünüzün önüne.
her zaman tedirgin davranır ve gergin olursun,herkes seni odasına kapanıp hiç bi iş yapmayan asosyal biri olarak görür, her ne kadar öyle olmasanızda reddedilmek sonsuza kadar yalnız kalmaktan daha çok korktuğun tek şeydir bu yüzden ilişkiye güvenemez ve sonuç olarak ilişki kuramazsınız, "ben aslında öyle sıkıcı biri değilim" diye kendini anlatmaya çalışana kadar karşıdaki sıkılır ve seninle konuşmayı keser,etkinliklerde de gene aynı şeyler olucağını düşündüğün için gitmeye yeltenmezsin bile,çok uzun zamandır başarının verdiği hazzı arkadaş ortamının eğlencesinin mutluluğunu hissetmediğinden konuşmayı neredeyse unutmuşsundur ve pek çok şeyi,her zaman kendinle baş başa olduğundan özetle bundan sıkılır bir süre sonra kendine psikolojik zararlar vermeye başlayabilirsin. sonuç olarak takıntılar başlar,anksiyete bozuklukları,dışardan çekingenlikten sonra kendinden de çekingenlik boy gösterir,evden dışarı çıkamaz, belkide sinir krizlerine bile yol açarsınız...
Çok kötü bir şey bu. Hem asosyal hem bundan korkuyorsanız daha kötüdür.
bok gibi bir çözüm önerisi sunmuşsunuz