Yeni bir ilişkiye başlamak hiçbir zaman kolay değildir. Ancak günümüzde bunun daha da zorlaştığı bir gerçek. Çevremize dönüp baktığımızda hemen hemen herkesin bu durumdan yakındığını görebiliriz. Peki ama neden bu kadar zor?
İşte bu sorunun cevaplarından bir kaçını sizler için bir araya getirdik.
Birini hayatına almak, onunla bir şeyler paylaşmak, duygularını açmak zaten yeterince zor. Tüm bunları yapabilmek için öncelikle o kişiye yeterince güven duymak gerekir. Ancak ilişkilerin bile gitgide yüzeyselleştiği bu zamanda, birilerine güvenebilmek de gittikçe zorlaşıyor.
Geçim sıkıntısı, kariyer telaşı, gelecek kaygısı v.s. derken yeterince yıpranan insanlar; hayatlarına yeni birini almaktan, ilişki için çaba göstermekten yani eksta bir sorumluluk almaktan doğal olarak kaçıyor.
Alınan derin yaralar, emeklerin boşa gitmesi, yaşanan hayal kırıklıkları...
Zamanında o kadar uğraştım yeterince de sevdik ama o bile bitti. Bu da biter. O yüzden, bir daha aynı şeyleri yaşamaktansa yalnız kalırım daha iyi...
Maddi şeylere o kadar önem vermeye başladık ki esas önemli olan manevi şeylerin değerini çoktan unuttuk.
Farkındaysanız artık hep, -mış gibi yaşıyoruz.
Kişilik veya karakterden ziyade karşımızdaki kişide aradığımız özellikler şunlar olmaya başladı; ne kadar güzel/yakışıklı, ne kadar para kazanıyor, nerelerde geziyor, nerede oturuyor, arabası var mı yok mu?
Özellikle büyük şehirlerde yaşayan ve kendi kendine yetmeye alışmış insanlar, kurdukları dünyada tek başına olmaya, kafasına göre davranmaya o kadar alışıyor ki hayatlarına birini almak- doğal olarak- düzenlerini bozacakmış gibi geliyor.
Tabii diğer etkenleri göz önüne alarak kurulan, 'Ben zaten yalnızlığa alışkınım. Bunlarla uğraşmaktansa kafamın rahat olmasını tercih ederim.' düşüncesi de büyük etken.
Artık kimse kimseye olduğu gibi davranmıyor, davranamıyor. Hep bir kendini kanıtlama, gösterme çabası...
😒😒😒
Karşımdakinin duygularından, nasıl hissettiğinden banane? Benim isteklerim, benim düşüncelerim, benim doğrularım, benim keyfim...
İnsanlar artık tam anlamıyla sevgili olmaktansa daha az sorumluluk aldıkları, gerektiğinde kolayca kaçabilecekleri 'takılma' durumunu tercih ediyor.
Günlük ilişkiler ve şekilcilik bu kadar artmışken, insanların bu platformlar üzerinden kolayca iletişime geçebildiği sosyal medya, ilişkilerin bir numaralı düşmanı.
Hazır elimin altında internet varken ve artık dışarı çıkmama gerek bile kalmadan birileri ile kafama göre tanışabiliyorken, neden bir kişi için mevcut potansiyellerimden vazgeçeyim?
Başlık hatalı. Günümüzde ilişki kurmak çok kolay. Zira diziler sayesinde sevgililik zorunluluk gibi düşünülüyor. Liseye başlayan herkesin "mutlaka sevgili bulmam gerek" düşüncesi oluşuyor. Günümüzde ilişki kurmaktan ziyade, samimi ve ciddiyetli ilişki kurmak zorlaştı. Sevgililerin %70'i "Ben onunla evlenmem ama takılıyoruz işte" kafasında. Evlilikten önce en az 10 ilişkisi olmayan dışlanıyormuş gibi bir algı yaratıldı. Oysa herkes samimi, sorumlu ve ciddiyetli olsa, sorun kalmayacak. Sevgili olduysanız, mutlaka evlenmelisiniz gibi bir şey söylemiyorum. Onu sadece zaman belirler. Ama bir ömür paylaşmak istemeyeceğiniz kişilerle sevgilicilik oynamayın.
Aşkı ruhlarda aramaktan çok tenlerde aramak. Cinsel özgürlük saçmalığından sıyrılamamak ve ilişkinin başında daha tanımadan sümük silip bir kenara atar gibi seksi kullanıp atmak.
''giderse gitsin baka karı / herifmi yok ?'' işte bu cümleyi unutup biri gider biri gelir demek yerine birbirimizi dinlesek kusurlarıyla (ayıpları asla değil) kabul etsek orta yol bulmaya çalışsak sıkıntılarımızı direk söyleyebilsek ? nasıl olur...bence güzel olur