Bugün 54. yaşına giren Chuck Palahniuk'un sadece Fight Club'tan ibaret olmadığını, diğer eserlerinde de müthiş işler çıkardığını göstermek için farklı kitaplarından alıntılar yaparak bir içerik hazırlamaya karar verdik. Ne kadar çok insanı kendisini okumaya yöneltirsek o kadar başarılı olmuş oluruz. 😎
Yozlaşmış ve kötü bir sistemin bir ürünü olduğunu fark ettiğinde, zeki bir insan nasıl tepki verir? Aldığınız her nefesin, vergi olarak ödediğiniz her doların, doğurduğunuz ve sevdiğiniz her bebeğin, bir şekilde kötü olan bir sistemi sürdüreceğini öğrendikten sonra yaşamaya nasıl devam edersiniz? İçinizdeki bütün hücrelerin ve kanın büyük kötülüğün bir parçası olduğunu bilerek nasıl yaşayabilirsiniz?
Bazı insanlar insanoğlu olarak doğar. Geri kalanımız ise insan olabilmek için hayatımız boyunca uğraşırız.
Herkesin hayal gücü köreldiğinde, artık hiç kimse dünya için bir tehdit olmayacak.
Thomas Mann'a göre, bütün büyük sanatçılar aslında hastalıklı kişilerdir. Belki de insanların sevdikleri şeyi yapabilme riskini göze alabilmek için gerçekten acı çekmeleri gerekiyordur. Gerçek sanat yapmak istiyorsan acı çekmelisin. İlham; hastalık, yara ve delilik ister.
Platon'a göre hiçbir şey öğrenmeyiz. Ruhumuz o kadar çok hayat yaşamıştır ki, zaten her şeyi biliriz. Öğretmenler ve eğitim bize sadece bildiklerimizi hatırlatır; sefilliğimizi.
Bütün hayatınızı tanrı olmak için harcar, sonra da ölürsünüz.
Rasyonel zihnimizin bastırılması, ilhamın kaynağıdır. İlham perisidir. Koruyucu meleğimizdir. Acı çekmek bizi rasyonel özdenetimimizden çıkarır ve ilahi kanalın içimizden akıp gitmesini sağlar. Yeterli miktarda stres, iyi veya kötü, aşk veya acı, mantığımızı sakatlayarak bize başka şekilde asla sahip olamayacağımız fikir ve yetenekler bahşeder.
Bir sanatçının görevi kaostan düzen yaratmaktır. Ayrıntıları toplarsın, model oluşturur, düzenlersin. Anlamsız gerçeklerin anlamlı olmasını sağlarsın. Her şeyden birer parça alarak bir araya getirirsin. Karıştırıp tekrar düzenlersin. Kolaj, montaj, toplama.
Vaktimizin çoğunu başkalarının yarattığı şeyleri yargılayarak geçirdiğimizden, kendimiz hiçbir şey yaratamadık.
Dış dünyayla başa çıkmak istiyorsan insanların yüzünü görmesine izin vermeyeceksin. Dünyada herhangi bir yere gidebilirsin; yeter ki insanların gerçekte kim olduğunu bilmelerine izin verme. Tamamen normal, sıradan bir hayat sürebilirsin. Yeter ki hiç kimsenin gerçeği öğrenecek kadar yakınına sokulmasına izin verme.
'Ve eğer özgür iraden olduğuna gerçekten inanıyorsan, tanrının bizi aslında kontrol edemeyeceğini de bilirsin” diyor Seth. Ellerini direksiyondan kaldırarak derdini anlatmak için havada sallayıp duruyor. “Madem tanrı bizi kontrol edemiyor” diyor, “O halde, tek yaptığı bizi izlemek ve sıkılınca da kanalı değiştirmek. Cennette bir yerlerde, tanrının sörf yapması için kurulmuş online bir web sitesinde yer alıyorsun. Söylemeye çalıştığım şey şu, belki televizyonlar da bize tanrıymışız gibi hissettiriyordur. Ya da belki de bizler tanrının televizyonuyuzdur.'
Taşlar ve sopalar kemiklerini kırabilir ama kelimeler canını öyle bir yakar ki, şaşarsın.
İnsanlar dünyanın güvenli ve düzenli bir yer olması için yıllarca çalıştı, ama hiç kimse bunun ne kadar sıkıcı olabileceğinin farkında olmadı. Bütün dünyanın parsellendiğini, hız limitleri konduğunu, bölümlere ayrıldığını, vergilendirildiğini ve düzenlendiğini; bütün insanların sınavlardan geçirildiğini, fişlendiğini, nerede oturduğunun, ne yaptığının kaydının tutulduğunu düşünün. Hiç kimseye macera yaşayacak bir alan kalmazdı, satın alınabilenler hariç. Lunaparka gitmek gibi. Film izlemek gibi; ama bunlar yine de sahte heyecanlardı. Dinozorların çocukları yemeyeceğini bilirsiniz. Büyük bir sahte afetin olma şansı bile oy çoğunluğuyla ortadan kaldırılırdı. Gerçek afet veya risk ihtimali olmadığından, gerçek kurtuluş şansı da ortadan kalkmış oldu. Gerçek mutluluk yok. Gerçek heyecan yok. Eğlence, keşif, buluş yok. Bizi koruyan kanunlar aslında bizi can sıkıntısına mahkum etmekten başka bir işe yaramazlar. Gerçek karmaşaya ulaşamadığımız sürece, asla gerçekten huzurlu olamayacağız. Her şey berbat bir hal almadığı sürece, yoluna da girmeyecek.
Dünya nüfusu arttıkça insan sayısı azalıyor.
Tablonun bütününü unutmanın sırrı, her şeye yakından bakmaktır.
Tanrılarının bakire bir insandan ölümlü bir çocuk tasarladığına inanan milyarlarca insanın yaşadığı bu dünyada, o insanların çoğunun neredeyse hiç hayal gücünün olmaması şaşırtıcıdır.
Bütün düzenleri gördükten sonra bilinene dayanarak geleceği tahmin edebilirsin. Kaos dediğimiz şey aslında henüz tanımadığımız düzenlerden ibaret. Tesadüfler henüz çözümleyemediğimiz düzenlerden ibaret. Anlamadığımız şeye saçma diyoruz, okuyamadığımız şeye laf salatası diyoruz.
Cennet bahçesi bile büyük ve süslü bir kafesten başka bir şey değil. Elmayı ısırmadığın sürece hayatının sonuna dek köle olarak kalacaksın.
İnsanlara hafta sonu tatilinde ne yaptıklarını sormamızın tek nedeni, kendi hafta sonu tatilimizi anlatma isteğimiz.
beni uzun uzun düsünmeye sevk etti..düsündüren seyleri severim.
bkz. Gösteri Peygamberi
ergen bir adam değildir. birçok hikayesi ve mantıklı bakış açıları var, şahane yazardır.. ama yine de merak etmeden geçemiyorum; bu adam fight club'ın etkisinden ne kadar süre sonra çıkabildi acaba..