Seslenirsin evin içinde, Minnoş, Mavi, Tarçın, Kadife, Sarı, Çapkın, Badem… Ne bir ses gelir, ne kendisi. Yine nerelere saklandı kim bilir dersin içinden, ama sonra geçen zamanla garip bir duygu gelip çöker göğsüne, nerede ki? Sonra açık camı, kapıyı, vs. fark edersin, birden aklına hiç gelmeyen gelir. Sokaklara atarsın kendini…
Benim oğlumu üniversitede ev arkadaşımın kapıyı açık unutması sureti ile bir kaç saat kaybetmiştim de aklımı yitiriyordum.O sokaklarda nasıl aradığımı ağlaya ağlaya ben bilirim.Kızı da paralıyordum az kalsın.Sonra neyse ki benim köpeğim olduğunu bilen biri bulmuş mahalleden misafir etmiş ve aldı getirdi.O an ki sevincimi gerçekten anlatamam.Tabii oğlumunda o sevincini anlatmak mümkün değildi.Bir kaç hafta öncede gece bir kedi sesi duydum ki her duyduğum normal ötesi kedi köpek sesine hemen tepki veren bir tip olduğum için baktım hemen.Kapının önüne bir cimcim oturmuş nasıl bir feryatla bağırıp, titriyor.Hemen içeri aldım, baktım tasması var ama isimsiz.Belli sahibi var.Misafir edelim bakalım tatlıyı, sahibi çıkar dedim.Sonra ertesi gün baktım kedi, kedi, kedi diye biri apartmanın önünde dolanıyor.Meğerse o da emanetçiymiş,kız arkadaşı bırakıp gitmiş bir kaç günlüğüne, kedide kapıdan çıkmış gitmiş.Neyse ki çok uzaklaşmadan denk gelmişim güzelliğe.
kedim 2 gün kaybuldu o zaman çektiğim azap annem bulup ben uyurken yanıma bırakmış o zümrüt yeşili gözlerini kocaman açıp mivaylayıp beni uyandırmasını o anki tarifsiz mutluluğu anlatamam yaşayan bilir
:( Bir daha hiçbir evcil hayvanınızı onun kadar sevemeyeceğiniz gerçeği