Yaşanılan hayatlar bittikten sonra geriye kalan tek iz...
Ölü fotoğrafçılığı, çeşitli kültürlerin günümüzde bile devam ettirdiği bir uygulama.
Yakın zamanda kaybedilen yakınların fotoğraflanmasını içeren bu uygulamanın tarihi, 1800'lerin sonuna dayanıyor.
O dönemde yaşarken fotoğraflanmak yaygın olmadığı için insanlar kaybettikleri yakınlarını hatırlayabilmek amaçlı son yolculuklarından önce fotoğrafçı tutmaya başlamışlar.
Özellikle Avrupa ve Amerika'da yaygın olsa da, günümüzde adli ve patolojik alanlarda sık sık bu tür fotoğraflar çekilmeye devam ediliyor.
Günümüzde bu görüntüler bize oldukça travmatik ve üzücü gelse de, sık oldukları dönemde ölüm günlük hayatın bir parçası olarak görülüyor ve normal karşılanıyordu.
Fotoğrafın o dönemde yeni bir araç olması da, kaybedilenlere ait tek fotoğrafın ölümden sonra çekilmesine neden oluyordu.
Yani kişilerin tek fotoğrafı, onlar yaşamazken çekilmiş oluyordu.
Genç yaşta ölümlerin, bebek kayıplarının yoğun olduğu dönemde bu fotoğrafların büyük çoğunluğu da bu kişilere aitti.
Ölen insanların sanki özel bir günü kutluyormuşçasına hazırlandığı bu fotoğraflarda dikkatli bakmadığınız sürece kimin hayatta olmadığını anlamak oldukça zor.
Kişilerin bu kadar canlı durmasının nedeni ise özel desteklerle vücutlarının dik tutulması.
Bu uygulama şimdi de var . Instagram hastanede ölen akrabasını paylaşan insanlarla dolu.
sondan ikinci görselde kim ölü anlayamadım ya en üst soldan 2.cocuk mu?
nasıl bi ruh hali ya evladın ölmüş sıfır tepki