Birçok kadın daha küçücük yaşlarda ya akrabaları tarafından ya da hiç tanımadığı erkekler tarafından cinsel istismara maruz kalıyor. Daha durumun farkında bile olmayan bu küçücük bedenlerin çoğu da herhangi bir tepki geliştiremiyor. Anne ya da babalarına söylediklerinde de ya suçlu taciz edilen o çocuk oluyor ya da olayın üstü bir şekilde örtülüyor. Bu, çocuklar üzerinde ağır bir yük olarak belki de ölene kadar kalıyor. Yaşatılan bu travma ne olursa olsun geçmiyor. Anlayacağınız, tüm ülke bu insanlara bir çocukluk borçluyuz!
17 yıl amcamlarla yan yana oturduk annem aynı yaş olan kuzenimle beni asla yalnız bırakmazdı ne olur ne olmaz diye. annem ergen kardeşimi kuzeni dahil olsun yalnız bırakmazdı hala da bırakmaz. o zamanlar annemi anlamıyor ve çok kızıyordum ama o kadar haklıymış ki büyüyünce anlıyorsun. ben tedbirimi alayım dünyanın her türlü hali var ne ona ne sana laf gelsin derdi hep.
Ne güzel demiş bu ülkeden hiç bir bok olmaz!!
Başlaycam böyle işe ha aileden başka kolay kolay kimseden zarar gelmiyor !! zaten paronayaktım iyice sıyırdım. Kızlarımı asla ablamın oğluyla yalnız bırakmıyorum bırakamıyorum ki o ergen korkuyorum . Annem e gidince tembihliyorum çocuklarıma olur ya bir dakika arkamı dönerim ne olur ne olmaz . Kızım da anne o abim diyor olabilir ama sana dokunmasına izin verme çığlık at bana gel diyorum ananene git . Korkuyorum ya . Yazık değil mi şu kızların çocukluklarına? Hem aile nasıl inanmaz nasıl namus meselesi haline getirir ??