Ölüm düşüncesi pek çoklarımız için büyük bir gizem ve kaçınılmaz bir korku unsuru. Peki ya nasıl öleceğiz? İşte bu daha rahatsız edici bir soru.
Ölüm düşüncesi pek çoklarımız için büyük bir gizem ve kaçınılmaz bir korku unsuru. Peki ya nasıl öleceğiz? İşte bu daha rahatsız edici bir soru.
Çoğumuz ufak çaplı da olsa bir yanık tecrübesi yaşamışızdır. Bu acının vücudun tamamını kaplaması ve bu acıyı hissederek hayata veda etmek düşüncesi de bu yüzden insanın uykularını kaçırır.
...ve ortaçağa dönelim. Muktedirin hoşuna gitmeyen işlere imza attınız ve kazığa bağlanıp yakılma cezasına çarptırıldınız.
Başınızdan geçecek olanlar aşağı yukarı şöyle olacak:
'Bu nasıl şans?' demeyin. Yükselen kuvvetli alevin ihtiva ettiği karbon monoksit gazı, alevler bedeninizi sarmadan sizi boğarak öldürecek. Sizden geriye kalanlar yanıp kül olurken siz çoktan göçmüş olacaksınız.
Önce vücudunuz alev alacak, bedeninizin her noktası yanacak ve hayatta kalmanıza yetecek kadar kanınızı kaybettiğinizde ölmüş olacaksınız. Yani hipovolemi ve solunum sisteminin ortadan kalkması.
Yanan bir mumun alevine avcunuzu yaklaştırdığınızda ya da uzun süre yanan çakmağın metaline dokunduğunuzda hissettiklerinizin binlerce katı, vücudunuzun her noktasına sirayet ediyor. İşte yanarak ölmek tam olarak böyle bir şey.
Kendinize dikkat edin.
En güzeli donarak ölmek. Önce uykuya dalıyorsun. Uyuyunca zaten kan basıncı düştüğü için nabız zayıflıyor. Böylece uykunda acısız, yavaş yavaş ve temiz bir şekilde ölüyorsun. :D
Ya bişey diyeceğim, yanarak değil ama başka şekilde öldük diyelim. Peki ya cehennem ateşi ne olacak, hiç düşündük mü? Allah bizi ondan da korusun....
bide bunun cehennem azabı var belki on yirmi katı