'Aşk diye bir şey yok' deyip büyük konuşmayacağız. Tabii ki vardır, tutulanlar, birbirini delicesine seven insanlar da vardır. Ama onların yaptıkları biraz da kendilerinden ödün vermek gibi.
Biz kendimizden ödün veremiyoruz, bu yüzden de aşık olamıyoruz. 😔
Cicim ayları geçtikten sonra her ilişkinin gidişatı aynıdır...
'Ben sana destek olurum.' diyenlerin köstekliğine ihtiyacı yoktur.
Tabii ki herkes aynı değil ama en masum görünenler bile bazen konuyu çok alakasız yerlere getirebiliyorlar. 😕
'Ne yapıyorsun? Yanında kim var? Telefonu neden geç açtın?' Sorularını duymak bile istemiyorlardır.
Bu vakti saçma kıskançlık tripleriyle hiç etmek istemezler.
Numara yapmaya çalışan insandan nefret ederler.
Çünkü ortasını bulmak, samanlıkta iğne aramaktan daha zordur.
Bir insana nasıl davranacağını, nasıl konuşacağını bilen insan sayısı çok azdır. Onlara bunu öğretmek gerçekten Çin işkencesinden beter gelir insana.
Arkadaşlarınla yapabileceğin şeyi yapmak için neden sevmediğin birini seviyormuş gibi yapasın ki?
Birçok ilişki bu doğrultuda ilerler çünkü. En akıllı insan bile bir anda kafasını kuma gömen deve kuşuna dönüşebilir.
Önceden birini sevmiş ve sonra karşısına çıkan kimseyi onun yerine koyamamış olabilir.
Bu yüzden herkesten çabuk soğurlar.
Bir de gözlerinin içine baka baka kandırmaya çalışanlar yok mu? Onlar yüzünden işte insan başkalarına da mesafeli yaklaşıyor.
Kimseyi değiştirmek zaten haddimize değil ama onların da fikirlerimizle uyuşmasını bekleriz. Bu olmayınca da çabucak uzaklaşırız o insandan.
Kendisi böyle diye başka kimseyi de kırmak istemez çünkü... 😕
Sırf sevgilisi olsun diye tam anlamıyla sevmediği kişiyle çıkacağına gerçekten aşık olacağı erkeği bekliyordur...:)
18 yaşındayım ben bile soğudum insanlardan.Gına geldi
Eşittir ben