Bu içerik annemisin yazarlarından Uçan Baba'ya aittir.
Hamilelik planlı da olsa plansız da olsa baba olacağını öğrenen herkesin büyük bir şok geçirdiği bir gerçek. O ilk şoku atlatıp bir harekat planı çıkarma kısmına gelince de her baba gibi ben de nereden başlayacağımı bilememiştim. Çoklukla el yordamıyla ve deneme-yanılma ile ilerleyen, görece kısa babalık serüvenime baktığımda ise büyük konuştuğum neredeyse her şeyi yaptığımı ve gidişatın hiç de beklediğim gibi gitmediğini görüyorum.
Şimdiye kadar hem işe alan tarafta hem de işe başvuran tarafta olmak üzere bolca iş görüşmesine girdim. İş hayatıyla ilgili öğrendiğim en kritik şeylerden biri mutluluğun örtüşen beklentilerle mümkün olduğuydu.
Okul tercihi yaparken, iş seçerken, eş seçerken, hatta cep telefonu seçerken bile bazı beklentilerle karar veriyoruz. Baba olurken de bazı beklentilerimiz olması normal değil mi?
Uyku eğitimi verince çocuğumuz her gece aynı şekilde deliksiz uyumayacak mıydı? Özgüvenini artırmak için ne yapacaktık? Sosyalleşmesi için ne yapacaktık? Kitaplar bunların cevabını veriyor olmalıydı.
Sosyal hayatımız devam edecekti, elbette kendimize de zaman ayıracaktık. Bu beklentilerle yola çıkan birinin mutsuz, bitkin, bezgin bir ebeveyn olmasından daha hızlı gerçekleşen bir doğa olayı var mıdır bilmiyorum.
Öncelikle doğacak bebek de bir insan, ne kadar inanması zor olsa da onun da bir düzeni, beğenileri, tercihleri var. Bir yetişkine göre değiştirilmesi daha kolay olsa da bunları yok saymadan yola çıkmak ve önce onları öğrenmeye çalışmak gerekiyor.
Melina kundağı hiçbir zaman sevmedi ve kabul etmedi. Oysa ki tüm kaynaklar yeni doğan bebeklerin kundakla daha rahat edeceğini söylüyordu. Bebeklerin yetişkinlere göre daha sıcak ortamda uyuduğunu yazan tüm kaynakların aksine sıcakta asla uyumayan ve sürekli huysuzlanan bir bebeğimiz oldu. Zaman içinde herkesin konforlu olduğu bir düzen oturttuk.
Arabada asla ve asla ana kucağına bağlanmadan seyahat edemezdi. Ancak bizimle birlikte hastaneye gelen ana kucağı, gece boyu arabada kaldığı için buz gibiydi biz hastaneden çıktığımızda bebeği o buz gibi ana kucağına koyamazdık. İlk araba seyahati annesinin kucağında oldu. O günkü gerginliğimi tarif edemem. Uçaklarla insanların izlemeye bile tedirgin olduğu en tehlikeli, en zorlayıcı şeyleri yapan ben uçakta bir kez bile bu kadar gergin olduğumu hatırlamıyorum. Neyse ki bu şimdilik ilk ve tek oldu.
Melina’nın uyku düzeni 20:00’de uyuması üzerine kurulduğu için yanımıza alıp yatak odasına geçiyoruz ve yorgunluktan çoğu akşam aynı saatte biz de uyuyoruz ya da yatak odasında sohbet etmeyi seçiyoruz. Birkaç kez Melina uyurken film izleyelim dedik ertesi gün zombiye döndük uykusuzluktan.
Ben bunun için kendime mükemmel bir baba olmayı değil, içinde bulunduğum şartlarda elimden gelenin en iyisini yapmayı seçtim. Çocuğa zarar vermemek koşuluyla hata yapmanın doğal olduğunu, Melina’nın da bizim bu çabamızı anladığını, bizim onu sevdiğimizi gördüğünü, hissettiğini gördüm.
onemli olan sevgiyle sarip elinden gelenin en iyisini yapmak zaten 👍🏻
duygusallaştım LAN