Hepimizin aile yapısı az çok aynı. Bu bizim toplumsal benzerliklerimizin en küçük yansıması. Hal böyle olunca her evde yaşanan şeyler de aşağı yukarı aynı oluyor. Mutlaka daha fazlası vardır ama şu aşağıdakilere bir bakınca en az 5 tanesini sizin de yaşadığınıza eminim. Buyrun bakalım her ailede yaşanan klasik durumlara:
Aile üyelerinden her birinin suratını kıpkırmızı eden olay, genellikle hiçbir şey olmamış gibi davranılmasıyla son bulur. Şöyle hafiften bir 'Cık cık cık' sesiyle hemen TRT 1 açılıp ciddileşildiği de görülmüştür.
Biz hayatımızın önemli bir bölümünde, kıymalı pide içini evde hazırlanmış olarak yedik. Hem daha ekonomik hem de daha içimiz rahat oluyordu. Annenin hazırladığı kıymalı içi pideciye götürmek de elbette evin çocuğunun işi.
Genellikle memur çocuklarının çok iyi bildiği bir durum herhalde. Elektrik parasından tasarruf edilmek için alınan bu önlem, babanın içerden Genelkurmay Başkanı gibi emir vermesiyle gerçekleşiyor.
Sizde olur mu bilmiyorum ama bizde hep oluyordu. Ne zaman evde krallar gibi yalnız başına yayılıp televizyon seyretsen mutlaka aşağıdan seslenip çağırırlar; sen elinde kilolarca çantayla gık çıkarmadan merdiven çıkarsın.
Misafir gelince 'Nolur bizde kalmasın' diye içinden geçiren çocukların kabusu. Çünkü belli ki salonda yatmak zorunda kalacak.
Bir baba geleneği mi demeli yoksa üşengeçliği mi bilemedim. Yıllardır mutfakta her işini halleden adam, nasıl oluyor da su içmeyi unutuyor olabilir? Çünkü baba olmak bunu gerektirir!
Bunun bir diğer adı 'Merveler'de kalmak' olarak dilimize geçti. Artık annenize ya da babanıza 'Ben bu akşam Merveler'de' kalcam dediğinizde onlar da bu durumu anlayıp ses çıkartmıyorlar. Eşek kadar insan olduk, hala daha bunun derdini yaşıyoruz arkadaş ya...
Annelerin en önemli terapi yöntemi diyebiliriz. Kadını ya babanız ya da siz kızdırıyorsunuz, sonra gidip köşe bucak çamaşır suyuyla yıkıyor her yeri. Ayıp ayıp!
Babalar ve televizyon kumandaları birbirlerinden ayrılmaz ikilidirler. Baba uyusa bile o kumanda o göbekte mutlaka durur. Hele bir almaya kalkın da adrenalin neymiş görün!
Bu da dahiyane bir anne çözümüdür. Yok öyle basket oynayıp yan gelip yatmak. Boyun uzadıysa o perdeyi asacaksın arkadaş, kaçamazsın.
Şu ahir ömrümüzde bir baba kadar rahat olsak ne de güzel olmaz mıydı? Babaların nedense bu konuda bir çekincesi pek fazla olmuyor. Yalnız bu diğer aile üyeleri için geçerli bir durum değil. Siz yapsanız gazeteye ilan verip rezil ederler.
Bu bir günaydın öpücüğü, adeta şefkatli bir dokunuştur... Değil tabii, düşününce bile insanın sinirleri zıplıyor. Nasıl dayanıyoruz biz bu zorluklara bana bir söyler misiniz?
Tişörtünüze kayyum atanmış, geçmiş olsun. O çocuğu eski tişörtünüzle her gördüğünüzde iki damla yaş süzülüyorsa gözlerinizden, yalnız değilsiniz...
Bir sefer hiç unutmuyorum arkadaşımda kalıyordum. Biz sohbet ederken babası işten döndü. Adam kapıda montunu çıkarıyo falan. O sırada osurdu, insanlık hali olur tabi ama böyle kazara kaçacak ufak bir pırt değil. Böyle uzuun uzun, dolu dolu bir on saniye falan 😱. Arkadaşım konuşurken sözü ağzında kaldı. Annesinin panikli sesi geldi "Ne yapıyorsun misafir var içerde." Utançlı bi hayret nidası falan. Biraz durumu toparlamak için muzipçe güleyim derken tutamadım bir gülme tuttu... Ama iyi oldu, arkadaşımda gülmeye başladı, içeride sessizce bir kahkaha tufanı oldu. Kızcağazın hayatının en utanç verici olayı olabilirdi ama benim patavatsızlığım sayesinde en komik anımız oldu. Babasını da çok severim. Zavallı adam, bir kaç hafta süresince ondan duyduğum son ses o osuruk oldu.
Çocukların hiçe sayılmadığı, annenin hizmet etmekten başka değeri olmadığı, babanın ise padişah gibi yayılmaktan başka bir iş yapmadığı geleneklerimiz var mı acaba? Şu içerikte gördüğüm tek şey bu kötü toplum yapımız.
#1 numara öpüşme sahnesi değil ki, benzin deposundan hortumla nasıl benzin hüplenir öğretisi ...