Çocukluğumuzda öyle olduğunu sandığımız, öğrenince kimilerimiz için mutluluk kimilerimiz için hüzün dolu bir gerçek haline gelen durumları senin için derledim. Keyifli okumalar!
Çocukluğumuzda öyle olduğunu sandığımız, öğrenince kimilerimiz için mutluluk kimilerimiz için hüzün dolu bir gerçek haline gelen durumları senin için derledim. Keyifli okumalar!
Neredeyse tüm çocuklar olarak inanırdık Noel Baba'nın gerçek olduğuna, yılbaşında hediyeler getireceğine. Biraz büyüyüp aslında gerçek olmadığını, hediyeler de getirmeyeceğini öğrenmiş olmak hepimiz için hüzünlü bir aydınlanmaydı eminim.
Daha çocuk yaşta varoluşsal sancılarımızın başlangıcı olan, anne babalarımızı en çok darladığımız o soruyu hep sorduk. 'Seni leylekler getirdi bize' ile de aldık cevabımızı. Biraz daha büyüyünce anne baba öpüştüğünde çocuk olduğuna inandık. Ama eninde sonunda bu gerçeği öğrendik. Birçoğumuz için biraz garip bir aydınlanma olduğunu söyleyebiliriz sanırım...
Kural tanımaz hareketleriyle bir dönemin en popüler programları arasında yerini alan Amerikan Güreşi, hareketleriyle hepimizi şaşırtıyordu. Her şeyin serbest olduğu bir oyunmuş gibi duran Amerikan Güreşi'ni, sanılanın aksine hareketler konusunda gördüğümüz kadar serbestlik sağlamayan bir spor olduğunu öğrendiğinde birçoğumuz hayal kırıklığına uğramıştır.
Çocukluğunda konuştuğu dilin her yerde geçerli olduğunu sananları böyle alalım.. İlkokul yıllarımızda belki de bir çoğumuzun düştüğü bir yanılgıydı bu. Herkes bizimle aynı dili konuşuyor olmalıydı. Ne zaman ki İngilizce eğitimi almaya başladık. İşte orada bütün hayallerimiz yıkıldı ve artık bu gerçekle yaşamaya başladık...
Sabahları erken kalkmamız için en büyük motivasyonlarımızdan biri haline gelen Şirinler'in en unutulmaz repliğiydi: “Eğer iyi bir çocuk olursanız, belki Şirinler'i bile görebilirsiniz.” Sırf görebilmek için şirin ve uslu çocuklar olmaya çalıştık çoğu zaman. Ama ne yazık ki göremeyeceğimiz gerçeğiyle de yüzleştik.
Ölüm algısı olmayan çocuk zihnimizde, sevdiğimiz insanların asla ölmeyeceğini düşünürdük. Ne zaman ki bu acı gerçekle yüzleştik, o zaman anladık ölüm herkes için varmış...
Televizyonun içinde insan olduğunu düşünmek ya da televizyondakilerin bizi görebildiğini düşünmek yanılgısı çocukluğumuzun vazgeçilmezlerinden. Aramızda sırf bu inanışından dolayı babasına, annesine televizyonun içini açtıranlar olduğuna yemin edebilirim ama kanıtlayamam...
Gönüllerimize taht kuran Kemal Sunal'ı hep İnek Şaban olarak tanıdık. Onun ismi, birçoğumuz için hep İnek Şaban olarak kalacak olsa da bu gerçeği öğrenmek hepimizi bir miktar hüzünlendirmiştir...
Süt dişlerimizin teker teker döküldüğü o karanlık dönemler için belki de hevesimizi bir miktar arttıran en keyifli şeydi Diş perisine inanmak. Dökülen dişlerimizi yastığımızın altına koyup dilek tutup hediye isterdik. Anne babalarımızın gizlice koyduğu o hediyeler, bazılarımızın buna gerçekten inanmasını sağlasa da hediyeleri bulamayınca acı gerçekle yüzleştik...
Dondurmayı hangi çocuk sevmez ki? Ebeveynlerimizin hasta olmamızdan korkmalarından dolayı söyledikleri masum yalanı yıllarca gerçek sanıp kışın dondurma istemedik belki. Büyüdükçe gördük ki kışın da yenirmiş dondurma. Hatta yazın yenilenden daha keyifli bile olabilirmiş. Yıllarca bu masum yalanın kurbanı olmuşuz meğer...
Sizin küçükken inanıp, sonradan öğrendiğinizde aydınlanma yaşadığınız şeyler var mı? Yorumlara bekliyoruz...
Trafik canavarını hep o tabelalardaki korkunç şey sanardım, haberlerde 'trafik canavarı yine can aldı' haberini duyunca o şeyin direksiyonun başına geçip millete çarptığını sanardım :))