Tıp fakültesinde geçirdiğiniz en az altı yıldan sonra, bir de üstüne meslek hayatında devam eden öğrenme süreci özellikle asistan doktorlar için çileden başka bir şey değildir. Buzzfeed'den sizler için derlediğimiz bu içeriklerde, asistan doktorların yaşadığı birbirinden tuhaf durumları bir araya getirdik.
O kadar çok hüzünlü hikaye var ki... Hastalarını kaybediyorsun ve ne kadar duygusal bir insan da olsan, bir müddet sonra dayanmayı öğreniyorsun.
Yalnızca bir şeyleri ışık hızında yazmaya çalışmakla uğraşmazsın, aynı zamanda bir şeye yaslanmadan o kelimeleri nasıl yazabileceğini de çözmeye çalışırsın.
Çünkü herkes 9-5 arası çalışma saati kuralının öylesine olduğunu bilir. Yapılacak daha bir sürü iş vardır ve zaman yetmez.
Bir süre sonra hastalarla nasıl konuşman gerektiğini öğreniyorsun. Ama hasta yakınları gerçekten çok sinir bozucu davranışlarda bulunabiliyorlar.
Doktorların birçoğu hastanede işlerin nasıl işlediğini bilmiyor olabilirler. Asistanlara talimatlar verip, direkt olarak o odayı terk edebilirler. Böyle bir durumda ise asistanlar öncelikle ne olduğunu anlamaya çalışırlar.
Böyle durumlarda senden deneyimli birinden yardım istemek en doğrusu olacaktır. Unutma, yardım istemek utanılacak veya çekinilecek bir şey değildir.
Doktorlar da hata yaparlar. Hepimiz insanız sonuçta.
Herhangi bir radyolojik taramayı istemek başına alabileceğin en büyük belalardan biridir. En kısa yoldan halletmeyi öğrenmek için zamana ihtiyacın olacak.
Çünkü doktor olmak her zaman hayallerindeki gibi harika ve havalı bir şey değildir.
Sana 'yardımcı olabilecek' bir tıp öğrenci bulana kadar, bütün ayak işleri üzerine yıkılmış durumdadır. Bundan kaçışın ise çoğu zaman olmaz.
Bir yandan saatlerce o ışığı sabit tutmaya çalışırken, bir yandan da aslında burnunun kaşınmadığına kendini ikna etmeye çalışırsın.
Çünkü tıpta öğretmek asla bitmez. Mezun olsan bile, aynı konuları aynı şekilde dinlemeye zorunlu bırakılırsın.
Özellikle iş başvuruları sırasında rekabet daha da yükselir. Baskı ise artık dayanılmaz seviyeye gelmeye başlamıştır bile.
Herhangi bir iş arkadaşını, kıdemli birine söylemektir ispiyonculuk. Bunu gizli saklı bir biçimde yapmak imkansızdır. Çünkü birbirine yakın olan bir takım içinde çalışırsın. Dolayısıyla iş arkadaşların önünde sonunda bunu anlarlar. Sonrasında ise arkadaşların hakkında yine benzer şekilde konuşman zorlaşmaya başlar. İnsanlar senden kaçmaya başlarlar.
Çoğunlukla hemşirelerle çalışırsın. Eğer onlara karşı iyi olursan, onlar da sana yardımcı olurlar. Onlara düşündüğünden daha bağlısındır.
Ne kadar eğitim aldığının veya ne kadar uygulamaya katıldığının hiç önemi yoktur. Böyle bir durumla karşılaştığında öğrendiğin her şey aklından çıkar gider ve paniklersin.
Mezun olduğun andan itibaren arkadaşlarının ve aile bireylerinin hekimi haline gelirsin. En ufak bir durumda sana fotoğraflar gönderirler ve kesin bir teşhis koymanı beklerler.
Konunun ne olduğunun önemi yok. Yanındaki kişi neredeyse kusmak üzereyken, senin bu şekilde sakin sakin konuşabiliyor olman bile yeterlidir. Bunu öğrenmek zaman alsa da, hastaları göre göre tecrübe kazanırsın.
yorumlarda hep olumsuz şeyler yazmışlar ama siz de her gün tip tip insanlarla uğraşın sonra eleştirin
Doktor olmak, hemşire olmak daha doğrusu tıp okuyup medikal sektörde çalışmak gerçekten tebrik edilesi.
herhangi bi iş yerinde nasıl çeşitli karakterlerde insan varsa hastanedeki doktorlar da aynı şekilde. sadece doktor olarak bakmayın, hepsinin başka karakterleri var bizim gibi. ayrıca her gün bir sürü farklı ve bazıları gerçekten sinir bozucu insanla uğraşıyorlar. bırakın eleştirmeyi