İngilizce'de Fast Minds Syndrome olarak geçen Hızlı Beyin Sendromu'na, yapılan çalışmalara göre temel olarak ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder / Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu) neden oluyor. Ancak bu illa hiperaktifsin demek anlamına gelmiyor; durum ondan biraz daha karmaşık.
Bu sendromun neye benzediğini tarif etmeye çalışalım:
Ve nereye park ettiğini de sık sık unutuyorsun. Hatta bir keresinde çalındığını zannedip polise haber vermiştin...
Yavaş yürüyen, ağır aksak iş yapan, ağırkanlı insanlar sende anksiyete yaratıyor.
İnsanları dinlemek sana zor geliyor.
Hemen sadede gelsinler istiyorsun.
Eğlenceli şeyler yapıp yeniliklerin peşinden koşmayı seviyorsun; ama zorunlu görevleri yerine getirmek sana eziyet gibi geliyor.
Dikkat dağınıklığı seni yavaşlattığı için vakit kaybettiriyor. Bu yüzden işte başarılı olmak için normalden çok çabalaman gerekiyor.
İşlerini ya son dakikada yetiştiriyor, ya da yetiştiremiyorsun.
Ve yanlış yöne biniyorsun.
Örneğin büyüyen kredi kartı borçlarına rağmen bütçeni düşünmeden alışveriş yapıyorsun.
Ayrıca çabuk alınıyorsun.
Bu sıkıntıyı aşmak için olmadık işlere kalkışıp, ‘hayır’ demen gereken işleri de üzerine alıyorsun.
‘Bende hiperaktivite yok ki?’ deyip kestirip atmamak gerekiyor. Çünkü yukarıdaki maddelerde de görüldüğü gibi, ADHD her zaman kendini hiperaktivite şeklinde belli etmeyebiliyor.
Psikiyatrist Tim Bilkey ve Harvard Medical School’da psikiyatrist Craig Surman’ın kitabı Hızlı Beyinler’e (Fast Minds) göre, eskiden ADHD’nin sadece çocuklarda olduğu düşünülür ve büyüdüklerinde bunun geçeceği söylenirmiş. Oysa şimdi yetişkinlerin %4’ünde ADHD olduğu biliniyor.
Ve çocuklarında da benzer rahatsızlıklar görülebiliyor. Hatta çoğu yetişkinin ADHD olduğu, çocuklarından sonra teşhis ediliyor.
Bu çok tehlikeli ve üzücü. İnsanı kendisine ve başkalarına zarar vermeye iten en büyük sebeplerden biri.
Beyni ölçebilen cihazlarla yapılan çalışmalara göre ADHD’si olan insanların hem beyin yapıları, hem de düşünme şekilleri farklı oluyor.
Ama buna rağmen yaşadıkları ‘EQ’ (duygusal zeka) sorunlarından dolayı başarılı olamıyorlar. Çünkü son yıllarda yapılan çalışmaların da gösterdiği üzere başarının anahtarı IQ’dan ziyade EQ.
Ve kendisini çoğunlukla hayalperestlik (daydreaming) şeklinde gösteriyor; bu yüzden de teşhis edilmesi daha güç oluyor.
ADHD hayatımızı her ne kadar zorlaştırsa da, elbette bizi 'kötü insan' yapan bir sendrom değil. Hayat kalitemizi çok kötü etkiliyor olması durumunda ilaç ve davranışçı terapi ile de rahatlıkla kontrol altına alınabiliyor.
Ancak zorlayıcı olsa da, her şeyden önce “kötü” olmadığına; ve bilerek böyle davranmadığına dair farkındalık kazanırsan iş ve özel hayatın bir nebze de olsa kolaylaşabilir...
Yorumlarda e bu ben, e bunu herkes yaşıyor diyen beyinsizlere sesleniyorum. ADHD teşhisliyim ve bu durumun hayatınızı ne kadar berbat ettiğini hatta insanlardan elinizde olmayan bu durum üzerine aldığınız eleştirilerin kendinizden ne kadar nefret ettirdiğini bilmiyorsunuz. Hayatınız zindan oluyor. ADHD'den şüpheleniyorsanız siktir olun psikiyatriste gidin.
E bu ben 🥲
Surada yazilanlari havali veya sempatik zannedip "aa bu ben yazan" daly.. bireylere sesleniyorum. Bu keyifle "aa bu ben§ yazabileceginiz bir rahatsizlik degil. Tipki introvertlik, borderline, manic-depressive disorder vs gibi hayati zindan eden bir rahatsizlik. Ayrica burada yazilanlarin hicbiri semptome bile degil. Anahtari kaybetmek degil anahtari defalarca kez kontrol etmek AD-HD'nin bir semptomu, ki evden cikarken anahtari unuttum mu telasina kapilmak bunun teshisini koymaya dahi yetmeyecek bir detay. Cok iyi biliyorum ki sirf §aslinda yuksek IQ'lular" maddesi sizi cezbettigi icin kendinize bu hastaligi layik georuyorsunuz. Yuksek IQ'lu falan degilsin bebisim. AD-HD sendromlu biri zaten zeki biridir ama zekasini verimli kullanamadigi icin hayatindan nefret eder. Gercekten AD-HD'ye sahip olsaniz zaten gelip buraya simarik bir tavirla "aa bu ben" yazmazsiniz ey zihinsel sorununu onedio'da tespit ettigini zanneden gerizekali toplulugu.