Bazı hikayeler okunur, unutur, tarihin tozlu sayfalarına karışır... Bazı hikayeler de öğrenildiği zaman insanın yüreğindeki en derin yerlere dokunur, gururdan gözleri doldurur. Şimdi size yüreği vatan sevgisi ve minnettarlıkla dolu bir Zeki Müren anlatacağız...
Bu çatışmalar sonucu yüzlerce Kıbrıs'ı Türk'ü öldürüldü. Aynı zamanda Kıbrıs'da yaşayan Rumlardan da kayıplar oldu.
Mektup özet olarak, Türkiye'nin NATO üyesi bir ülke olan Yunanistan ile arasında gerilim yarattığı takdirde, SSCB'nin Türkiye'ye yönelik olası bir işgali karşısında, NATO'nun bu işgale müdahalede çekimser davranabileceğini anlatıyordu. Ayrıca, böyle bir girişimde Amerikan silahlarının kullanılamayacağı da belirtiliyordu.
Kore Gazilerimiz, bir an bile tereddüt etmeden canlarını hiçe sayarak kazandıkları bu madalyaları, ABD'nin tutumu karşısında üstlerinde daha fazla taşımak istemeyip iade ettiler.
Niyet çok yüceydi fakat para yoktu, bütçe çıkmıyordu...
Madalyaların gazilerimize ulaşmasını gönülden istiyordu Zeki Müren fakat istediği tek şey şu oldu: 'Adım gizli kalsın'
Kore Gazilerimizin göğsünde gururla taşıdığı bu madalyalar, daha sonra 'Zeki Müren Madalyası' olarak anılmaya başlandı.
Güzel gönüllü Sanat Güneşimizi bir kez daha saygı ve sevgiyle anıyoruz... Minnettarız...
Az önce Neşet Ertaş'ı okudum Şimdi Zeki Müren'i. İçim burkuldu okurken. Ama çok değil 1-2 saat sonra demet, kerimcan gibi boş tenekelerin yaptıklarına bakacağız. Merak ettiğim bu ülkeye ne oldu da Neşet Ertaşlardan, Zeki Mürenlerden, Sadri Alışıklardan, Aşık Veysellerden, Adile Naşitlerden daha isimini sayamadığım nur içinde yatmasını dilediğim insanlardan bu hallere geldik? Bu iyi yürekli insanları okuyup, şimdiki şımarıkları gördükçe küfrediyorum bunları yücelten insanlara
Biz de kendimize vatansever diyoruz işte. Allah'ım inşallah Zeki MÜREN'i cennetine kabul etmiştir.
ismi gizli kalmamış. neden?