Peki, beynimiz için böylesine kıymetli nöronlar nasıl ölüyor? Hayati açıdan önemi tartışılmaz nöronların ölüm sebeplerini bulursak onları koruyabiliriz.
Belki de sorup sorabileceğimiz en mühim sorulardan birinin yanıtını bulduk.
Peki, beynimiz için böylesine kıymetli nöronlar nasıl ölüyor? Hayati açıdan önemi tartışılmaz nöronların ölüm sebeplerini bulursak onları koruyabiliriz.
Belki de sorup sorabileceğimiz en mühim sorulardan birinin yanıtını bulduk.
Nöronlardan bahsederken onların ne kadar büyük bir öneme sahip olduğunu anlatabilmek için bu tek cümle bile yeterli olmalı.
Nöronlarımız sinir sistemiyle alakalı işlevlere katılma görevine sahip hücrelerimiz. Beynimizde onlardan milyonlarca var, hatta doğduğumuz vakit 80 milyona yakınına sahip olduğumuz düşünülüyor. hücrelerdir. Beynimizde milyonlarca nöron vardır, bilim insanları doğduğumuzda yaklaşık 80 milyon nörona sahip olduğumuzu hesaplıyor.
Ömrümüzün sonuna geldiğimizde nöronlarımızın üçte birini yitirmiş oluyoruz ancak hücre doğumu yaşandığı vakit yeni bağlantılar oluşuyor, bir yandan düşük miktarda da olsa yaşamımız boyunca yeni nöronlar üretiyoruz.
Peki, beynimiz için böylesine kıymetli nöronlar nasıl ölüyor? Belki de sorup sorabileceğimiz en mühim sorulardan birinin yanıtını bulduk, getirdik.
Parkinson hastalığı yaşayan kişinin beyninde dopamin nörotransmitterini üreten nöronlar, teknik ifadeleri yumuşatacak olursak beynin vücut hareketlerini kontrol eden alanda ölür. Bundan dolayı hareket sorunu yaşanır.
Huntington hastalığı yaşandığında genetik bir mutasyon, tıpkı Parkinson'da olduğu gibi hareketlerin kontrol edildiği bazal gangliyonda nöronları öldüren bir maddenin üretilmesine neden oluyor. Bunun sonucunda da hastalar kontrolsüz hareketlerde bulunuyor, eğiliyorlar, bazen kıvranıyorlar.
Alzheimer hastalığında beynin belleği kontrol eden neokorteks ve hipokampus bölgelerinde gerçekleşiyor her şey. Nöronları çevreleyen ve orada olması beklenmeyen proteinler ortaya çıkıyor ve nöronları öldürüyor. Hafızamızın kapasitesi azalıyor, gündelik işleri yapacak becerileri bile yitiriyoruz.
Bilhassa beynin ve merkezi sinir sisteminin diğer bölümlerinde gerçekleşen fiziksel hasar nöronları öldürüyor, bazı durumlarda devre dışı bırakıyor. fiziksel hasar da nöronları öldürebilir veya devre dışı bırakabilir.
Omuriliğimiz yaralandığı vakit nöronların yaralanan noktayla bağlantısı kesildiği için beyin ve kaslar arasındaki iletişim sonlanır. Bir süre iletişim kurmayan nöronlar yaşasa da kullanılmadıkları durumda ölüyorlar.
Nöronlarımız mühim, nöronlarımız hassas. Sağlığınıza dikkat edin.