Şimdiye kadar yaşadığınız tüm duyguları bir kenara bırakın. Christopher Nolan bizi hiçliğin ve yoksunluğun olduğu bir boyutta yalnız bırakıyor. Geceleri gökyüzüne baktığınızda gözlerinizde parlayan o güzelliğin zamanın geçmişinde gerçekleştiğini kabullenmek çok zor olmasa gerek.
Zamanın görecelilik kavramıyla harmanlanan bir yolculuk. Üzerinde yaşadığımız dünyanın bütünlüğünü bozduğumuz için bizi başka dünyalar aramak zorunda bırakan bir yolculuk. Evrimleşen insan ırkının hayatta kalma arzusuyla neler yapabileceğini düşünmemizi sağlayan bir hayat (boyut) hikayesinden ibaret.
Üzerinde yaşadığımız dünyanın yerçekimi aslında tüm evrende çözmeye çalıştığımız bir enerjinin bize bir çağrısı. Tüm evrenin, yıldızların, galaksilerin bir arada tutunmasını sağlayan bu çekim içimizde yaşadığımız sevgiden güçlü değil.
Gözlerimizle görebildiğimiz evrenin ötesinde 14,3 milyon ışık yılından daha uzakta nelerin olup bittiğini görmemizi sağlayan bir anahtar deliğinden diğer gezegenleri, yıldızları ve güneş sistemlerini gözlüyoruz. İnsanoğlunun çözmesi gereken bir denklemin birkaç parçasını bulabilmek adına geride bıraktığımız sevgilerin hatıralarıyla geçmiş ve gelecek arasında bir yolculuğa çıkıyoruz.
“gel gitme usulca öyle gecenin kollarına..
bilgelik tutuşmalı ve coşkuya kapılmalı günün sonunda..
öfke duy, öfkelen aydınlığın ölümüne karşı..
bilgeler, bilseler de karanlığın gerçek olduğunu kendi sonlarında..
sözleri sönük kalmıştır, çatallaşıp göğü yaran şimşeğe nazaran..
gel gitme usulca öyle gecenin kollarına..'
Ve ışık tükeniyor. Hepimiz için. Yarın bizim için güneşin bir daha doğup doğmayacağını bilmiyoruz. Ama kesin bir şeyi iyi biliyoruz ki, yüz sene sonra hiç birimiz olmayacağız yeryüzünde. Bugün bir parçamızı daha aldığı gibi. Ne kaldı şu âna kadar yaşadıklarımızdan geriye?
Dertlerle, acılarla yüklü bir dünyadan kurtulmak niye bizi korkutuyor? Siz öldüğünüz zaman düşünceleriniz, duygularınız, acılarınız da sizinle birlikte yok oluyor.
Bizleri kara deliklere doyuracak filmdeki görseller ünlü astrofizikçi Kip Thorne'un bir eseri. Bilgisayarların sayfalarca denklemin ışığında hareket etmesi şimdiye kadar göremediğimiz o gizemli karanlığın içinde bir yolculuğa çıkarıyor. Bütün evrende dünyamızın bir atom molekülünden daha küçük kaldığı gerçeğiyle yüzleşince, kendimizi önemsiz hissettiğimiz kadar başka galaksilerin ve gezegenlerin de varlığının önemini anlamaya çalışıyoruz.
bu filmi beğenmeyenler çıkacak onlarla film muhabbeti etmeyin onlar filmden anlamayan insanlar gelmiş geçmiş en iyi 5 filmden biri
Christopher Nolan kendini gün geçtikçe aşıyor. En sevindiğim şey ise bu adamla ilgili, daha 45 yaşında olması. Yani allah ona ve bize ömür verdiği sürece yeni bir Christopher Nolan filminin düşüncesi bile tüylerimi diken diken ediyor... Filme gelince. O kadar güzeldi ki hiç bitmesin istedim... Hatta her ay düzenli olarak yeniden izleme kararı aldım...
Şimdiye kadar izlediğim en iyi bilim kurgu filmiydi.