Zamanın Acımasızca Geçmesine Rağmen Bizim Hala Çocuk Kaldığımızın 21 Kanıtı

08.05.2015 - 18:25

08.05.2015 - 18:30

Öncelikle maddeleri okurken bunu dinleyelim :) Evgeny Grinko - Valse

Çoğumuz bu dünyanın gizli Peter Pan'leriyiz. Bedenimiz büyüse de ruhumuz hep çocuk.

Hepimiz içten içe 20 senedir 8 yaşında olan Cedric'i kıskanıyoruz. Onun dünyasını içimizde yaşıyoruz. Büyüyoruz ama büyümeyi sevmiyoruz.

Biz de, işte büyümekten haz duymayanlar için, 21 maddede hala çocuk olduğumuzun kanıtlarını listeledik.

1. Oyun oynamaktan kendimizi alıkoyamıyor oluşumuz

2. Televizyonda; eski bir çizgi filme denk gelirsek eğer, işi gücü bırakıp bitene kadar izlememiz.

3. O bittikten hemen sonra başlayan diğer çizgi filme de takılıp kalmamız. Böylece işi gücü unutmamız.

4. Markete girdiğimizde, ne olduğunu anlamadan gözümüzü abur-cubur reyonunda açmamız.

5. Ve bu reyondaki içinden oyuncak çıkan şeylerin hala bizde merak uyandırması.

6. Buğulu camlara hala parmağımızla ismimizi yazıp, resimler yapmamız.

7. İçten içe hala palyaçolardan korkmamız.

8. Oyun parkına gitsek hala sabahtan akşama kadar, akşamdan da sabaha kadar oynayabilecek olmamız.

9. Dışarıda oyun oynayan çocukların sesini duyunca, içlerine girip onlara katılmak istememiz.

10. Birinden hediye alınca, hala çocuklar gibi seviniyor oluşumuz.

11. Dürüst kalmamız ve bu yüzden hala birileri tarafından kandırılmaya çalışılmamız.

12. Oyuncak dükkanlarının önünden geçerken, bir yanımızın hep içeriye girmek istemesi. İçeriye girmesek bile şöyle bir ne var, ne yok diye göz atmamız.

13. Hayallerimizin hep pamuk şeker gibi hassas ve tatlı kalması.

14. Doğaya hala aşık olmamız. Bir buluta bakınca bile mutlu olabilmemiz. Gece gökyüzüne dalıp bir yıldızla sohbet edebilmemiz.

15. Hayatın bize sunduğu kalıpların dışına çıkmamız, hayatı olduğu gibi değil de, içimizdeki çocuğu olduğu gibi kabul etmemiz.

16. Her şeyden kaçıp sakin bir yerde kitaplarda kaybolabilmemiz, kurduğumuz düşlerden keyif alabilmemiz.

17. Farklı olmaktan, farklı olandan uzak durmamamız onlarla kucaklaşabilmemiz.

18. Dostlarımızı çıkarlarımız için değil de, gerçekten dost oldukları için sevmemiz.

19. Canımız her sıkıldığında, çocukluk anılarımızı düşünüp, o saf mutluluğu ilaç niyetine kullanmamız.

20. Bir pencere pervazından dışarıdaki hayatı izleyen kediler gibi, dışarıdaki insanların hırsına, bu ego savaşına anlam veremiyor oluşumuz.

21. Ve insan hayatının; ağaçtan düşen bir yaprağın rüzgarın esintisine kapıldığı süre kadar olduğunu biliyor oluşumuz. Yere düşene kadar da esintinin tadını çıkarmaya çalışmamız.