'Türkiye'de okurken çok arkadaş canlısıydı insanlar. Hep birlikte sürekli kafelere giderdik, kahve içerdik, muhabbet ederdik. Gecenin 2'sine 3'üne kadar otururduk, sohbet ederdik ama burada öyle bir şey yok ve bunun açlığını çok fazla hissediyorum, çok ciddiyim. İnsanlar sürekli evlerinde, çıkmıyorlar ve insanlar asla arkadaşça yaklaşmıyor. Yani çok, çok yalnızlaşıyoruz. Gerçekten çok yalnızlaşıyoruz.' dedi.
Dediğimiz gibi herkesin deneyimi kendine, herkes bambaşka şeyler yaşayacaktır çünkü hepimiz farklıyız. Ama sırf Avrupa'da yaşıyor diye de hiç derdi olamaz kafasıyla yaklaşmamak lazım sanki? Siz ne düşünüyorsunuz? Hadi yorumlarda buluşalım!
kültür farkı diyebiliriz buna sanırım, herkesin kafa yapısı ve çevresi farklı tabi, yetişmiş olduğu ortam da aynı şekilde.. yurtdışında okuyan kardeşim de aynı şeyden bahsediyor ama kendi gibi Türkiye'den gitmiş arkadaşlarla bir araya gelerek bu sıkıntısını çözmüştü. Yani bilemiyorum şehir değiştirirken bile yalnızlık çekiyoruz çünkü Türk milleti olarak iç içe olmaya fazla alışmışız.
Konudan bağımsız nedense makyaj yaparken konuşan insanların dediklerini çok kaale alamıyorum haklı veya haksız.
Keşke böyle şeyler ben gitmeden önce konuşulsaydı da tavsiye alabilseydim diye sitem etmiştim ben de. O yüzden taşınacağım diyen herkese tavsiye veriyorum hemen bu tarz konularda. Yurtdışına gidip sürünmek istemiyorsanız iki şey çok önemli; birincisi kenarda ciddi bir birikmiş paranız olacak, ayaklarınızın üstünde durana kadar bu para hayatınızı kurtaracak. İkincisi de bumble tarzı uygulamaları indirip arkadaş grubu yapmak. Yalnızlıktan dolayı depresyona girip Türkiye’ye dönen arkadaşlarım var. Ben de açıkçası domuz tavırlı, sıcaklıktan aciz Avrupalı arkadaşlarımdan nefret ediyordum. Daha sonra kendime çok sevdiğim bir grup yaptım sosyal medya sayesinde. Taşınırken de toz pembe bir hayat beklemeyin arkadaşlar, kültürler aşırı farklı. En azından bir süre hayatınızı oturtana kadar müthiş şeyler olmasını beklemeyin ama rayına oturtmak için de çabalamaktan vazgeçmeyin