Belli başlı mesleklere sahip Türk vatandaşlarının yurt dışına gitmesine alıştı. Özellikle doktorlar ve yazılımcılar kendilerini dünyaya açarken, vasıfsız ya da belli becerileri sahip olanlar da genç nüfus arayışındaki ülkelere gitmenin yollarını arıyorlar. Gidenler döviz bazında maaşlarını da alım gücünde de yaşadıklarını göze sokmaya bayılıyorlar. Buna karşılık gurbette bir aidiyet hissedemeyenler de oluyor. Buna yönelik bir tespit de sosyal medyada gündem oldu.
Ben s.kindirik bir muzu ucuza almak için gitmedim şahsen. Ekonomik sebepler dışında en önemlisi ülkenin eğitimsizliğinden rahatsız olduğum için gittim. Ramazan ayında sırf oruç tutmadığım için dayak yememek için gittim( kimse sallama demesin yaşadım). Bir eşcinsel olarak aşağılanmamak eşimle el ele özgürce dolaşabilmek için gittim. İktidar neidüğü brlirsiz tipleri ülkeye toplarken ve milletin kulağının ardına kadar itelerken alkışlamalarından bıktım da gittim. Mesele muz değil yani
Elbette kaçacaklar. Nerdeyse çeyrek asıra yakın bir dönemde geri zekalı bir Ortadogu ülkesine döndük/döndürülmek üzereyiz. "Bana arkadaşını söyle sana kim olduğumu söyleyeyim" diye bir deyimimiz var. Türküm, Türkiyeliyim demekten utanmak acı ama gerçek. Her konuda dipte bir ülke vatandaşı olmak acı
valla ben de yurtdışına gitsem ne Türk patron isterim ne de türklerle yüz göz olmak