İtalyan fotoğrafçı Luigi Avantaggiato, İtalya’nın en çok buzula sahip Lombardiya bölgesindeki dağ sıralarında yok olma tehlikesiyle karşı karşıya olan buzulları fotoğrafladı. Fotoğrafları ve bu fotoğraflarda yer alan buzulların özelliklerini merak ediyorsanız içeriğimize buyurun. 👇
Lombardiya’daki Forni Vadisi buzulu, bu yüzyılın başı itibariyle hem dağcılar ve turistlerin hem de bilim insanlarının odak noktalarından biri oldu. 2015 yazının alışılmadık derecede yüksek sıcaklıkları, vadideki buzulların yapısında kökten değişiklikler yaşanmasına neden oldu. Bilim çalışmalar gelecek yıllarda buzulun daha da değişikliğe uğrayacağını belirtirken, fotoğrafçımız da orada neler yaşandığını kareledi.
19. yüzyıl öncesinde asgari genişleme noktasına ulaşan buzul, 19. yüzyılın ilk yarısında 3,3 km² gerilerken 8 km²'lik bir alan kaybı yaşadı. 1867'de ilk kez doğru bir şekilde haritalandığında, yüzölçümü toplamda 19 km² geldi. Günümüzde ise yaklaşık 11 km²'lik bir yüzölçümüne sahip.
Fotoğrafta, Forni buzulunun doğu cephesindeki bir bölgeyi kaplamaya başlayan taş döküntülerini ve kalıntılarını görüyorsunuz. Sıcaklıkların artmasıyla 'bembeyaz' ve 'yalın' buzullar, 'siyah' ve 'taşlık' buzullara dönüşüyor. Elbette buzulun altındaki kayaçların kalınlığı ve tane büyüklüğü de erime hızını etkiliyor.
Buzulbilimci Giuseppe Cola, Forni buzulunun doğu tarafını fotoğraflarken çekilmiş. Kendisi 40 yılı aşkın bir süredir buzulun durumunu gözlemliyor ve bilimsel çalışmalar hâlinde kamuya sunuyor.
Giuseppe Cola’nın başında durduğu bu dere, Doğu Forni buzulunun içinde yer alıyor. Erime suyunun zaman içerisinde birikmesiyle akıntı oluşturabilecek kadar büyümüş.
Bu epiglasiyal (buz üstü) göl, Cedéc vadisindeki Cedéc buzulunun erimesi sonucunda oluştu.
Fotoğrafta, Orta Forni buzulunda yetişmeye başlamış bir çam ağacı görülüyor. Biyoloji dünyası, küresel ısınma sonucunda buzul dillerine yayılmaya başladı. Buzların üstünde ve çevresinde ağaçların büyüyor olması ise bitkilerin bu iklimdeki varlığını ve gösterdikleri gelişmelerle adaptasyonlarını kanıtlıyor.
Buzulun birikim alanındaki buz, köknar ve kaya tabakalaşma, kolaylıkla seçilebiliyor.
Forni Buzulu’nda son 200 yılda yaşanan büyük gerileme, dört farklı fotoğrafla gözler önüne seriliyor. Fotoğraflar (soldan sağa) 1890, 1941, 1997 ve 2007 yıllarında çekildi.
Forni Vadisi’ne doğru akan şelalenin kaynağı Forni buzulundaki erime suyudur. Son yıllarda buzulun daha da erimesiyle akan suda artış yaşandı ve bu ani gelişme bölgenin yapısına birtakım zararlar verdi.
Bu fotoğraftaki gördüğünüz erime suyu, Cedéc vadisinden geçerek Frodolfo Şelalesi’ne ulaşıyor. Bu arada arka planda Gran Zebrù dağının zirvesi görülüyor.
72 yaşındaki Tino Pietrogiovanna, oldukça ünlü bir atlet ve antrenör. Buzulla ilgili anılarını, 'Buraya ilk gelişimi çok iyi hatırlıyorum. 60 yıl önce henüz küçük bir çocukken babamla gelmiştim. Buzul muazzamdı. Buzulu bugün bu hâlde görmek çok üzücü. Eski heybeti ve büyüklüğünden eser kalmadı' diyor.
Fotoğrafta, rehber Pietrogiovanna bir dağcı ile San Matteo'nun zirvesine ulaşmak için Forni buzulunun orta kesimindeki birikim havzasından geçiyor.
Son olarak Forni buzulunun birikim havzasını bir de geceleyin görüldüğü hâliyle önünüze koymak istedik. Tahminlere göre, ne yaparsak yapalım 2050’ye kadar Alplerdeki buzulların yarısı eriyecek. Mevcut erimde hızında ise 2100’e kadar bu buzulun tamamen yok olacağı düşünülüyor…