Bir denizin iki ayrı yakası, uzaktan kardeş çocukları, aynı sofralara oturup, ayrı dilleri konuşan iki milletiz biz. Osmanlı yönetiminde yaşamış, aynı ülkeyi paylaşmışız.
Benzer özellikler değil de farklı özellikleri alsak daha rahat anlaşılacak bir yakınlıktır bu. Farklarımızda sadece iki öğe bulunur; din ve dil. Bu ikisini çıkarınca kimse aradaki farkı anlayamaz. Bizi ayıran sadece bir Ege Denizidir...
Baklava bizimdi onlarındı saçmalığına hiç girmeden baklava, karnıyarık, kokoreç, börek ve daha nicesi aynı yemek kültüründen geldiğimizin kanıtı . Bunun dışında yemek isimleri de neredeyse aynı; cacık-tzaziki, kadayıf-kadaifi, dolma-dolmaki, baklava-baklavas, biftek-bifteki gibi. Türk kahvesi ve Yunan kahvesi arasında hiçbir fark yok. Dünya üzerinde Türkiye’den sonra beyaz peynir bulabileceğiniz tek yer de Yunanistan adı da ''feta''. Güzel bir gelenek olarak bir bizde olduğu gibi bir Yunan'a kapta yemek verirseniz o kap asla boş dönmez.
Bizim rakı onlar da uzodur. İçimi daha rahat, tat olarak rakıya göre biraz daha yumuşaktır, alkol oranı da görece azdır. Rakı-balık ikilisi çok sevilir. Bizdeki çeşit çeşit mezelerin hepsini Yunanistan'da görmemiz mümkündür ki isimleri de aynıdır.
Kemençe, 1923 mübadelesiyle Yunanistan'a giden Rumlar tarafından başta Selanik olmak üzere Kuzey Yunanistan'da yer alan göçmen köylerinde kullanılmaktadır. İki ırkın ortak bir enstrümanı olmasından mütevellit çok iyi kemençe çalmaktadırlar. Bizdeki bağlamaya karşılık onlar da buzuki vardır. Birçok ortak şarkı da vardır. Bizde Sezen Aksu orada Haris Alexiou bir çok şarkıyı hem Yunanca hem Türkçe seslendirmiştir.
Müziklerin neredeyse aynı olması halk oyunlarına da etki etmiştir. Bizdeki halayın çok
benzeri orada 'sirtaki' diye oynanır. Zeybek yani ''zeimbekiko'', '' tsifteteli'' kolayca anlayabileceğimiz üzere çiftetelli ile çok benzerlik gösterir.
Mübadele döneminde göçen Rumlar, Yunanistan’da rebetis olarak adlandırılan fakir ve alt tabakayla birlikte, buzuki, bağlama, gitar, kanun, klarnet gibi sazlarla çalınan taverna müziğinin aslı rebetiko müziğini oluşturmuşlardır.
Türkiye'de ise tarihçesi Bizanslılara dayanan meyhaneler, özellikle liman kentlerinde yaygındır. Bu meyhaneler zamanla taverna halini almıştır ve lavta, kemençe, ud, kanun gibi sazlarla Rum ve Türk müziği icra edilmektedir.
Tavla oynayan, nargile içen, tavlayı yenilen kişinin koltuğunun altına sıkıştırmaya çalışan, bıyıklı, arkasına basılmış sivri burun ayakkabı giyen ve sıkı durun elde de tespihleri olan kabadayı-külhanbeyi amcalar... Türkiye'yi anlattığımı sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Burası Yunanistan.
Kırmızı ışıkta karşıdan karşıya koşa koşa geçen yayalar, anlamsızca bir anda duran trafik, deli gibi araba kullanan şoförler, sol şeritte aheste aheste giden araçlar, her sabah işe giderken kaza sebebiyle kitlenen trafikte beklemek... Ha İstanbul ha Atina.
İki ülke insanının futbol tutkusu müthiş boyutlardadır. Ülkemizde futbola ve tuttuğumuz takıma ne kadar bağlıysak Yunanistan'da da aynı bağı rahatça görebiliriz. Ayrıca İstanbul'dan Atina'ya göç eden Rumlar tarafından kurulan AEK renklerini Beyoğlu ve İstanbul'un sarı-siyahından alır. Yine aynı şekilde İstanbul'dan Selanik'e göçen Beşiktaşlıların kurduğu PAOK ise siyah-beyaz renklerdedir.
Fakat sanıldığının aksine iki milletin de diğerine karşı bir düşmanlık duygusu yoktur. Bu sadece politikacıların yarattığı var olmayan bir düşmanlıktır. Hiç bir aklı selim Yunan ya da Türk çıkıp da diğer millete düşmanlık beslemez.
Misafirperver bir toplum olarak biliniriz. Yunan halkı da aynı özelliği barındırır. En önemli ortak özelliklerden birisidir. Yunan Adaları'nda, Selanik'te yukarıdaki maddelerde bahsettiğimiz milliyetçilere denk gelmezseniz çok güzel ağırlanırsınız. Hatta Türk olduğunuz öğrenilirse daha bir torpilli olursunuz. Gittiğiniz mekanlarda ikramlarda bulunurlar, bir içkilerini içirmeden göndermezler.
Buna rağmen, hala devam eden bir şekilde karşılıklı dizi ithalatı vardır. Görseldeki dizi bu kategoriye girmiyor tabii ki. İçimizi ısıtan iki ülke dostluğunu anlatan ve iki ülkede de yayınlanan çok güzel bir diziydi ''Yabancı Damat''.
İki ülkede Eurovision şarkı yarışmasında birinci olmak için hırs yapar ve en azından bir defa bunu başarmıştır. Karşılıklı 12 puan pek görülmemiş bir şey olsa da Yunanistan'dan gelen puanlar bizi, bizim gönderdiğimiz puanlar da onları her daim mutlu etmiştir.
Vücut dili kullanmada bire bir özellikler taşıyan iki millet diyebiliriz. Konuşurken el hareketleri, mimikler, karşındakine dokunma, dürtme ve ''bugün cuma enseni kapa'' tarzı el şakaları benzerliğin en büyük kanıtları. Ayrıca Avrupa'da bağırarak ve yüksek sesle konuşan birini görürseniz bu kişinin Yunan olma ihtimali çok yüksektir.
''Dur oğlum sen karışma ben ödeyeceğim' faslı. Nice memleketten bir sürü insan tanımış olabilirsiniz. Türkler ve Yunanlar dışında tüm hesabı ödeyebilmek için birbirleriyle yarışan başka bir millet daha yoktur.
Genetik dizilimlerinin benzerliği fiziki olarak birbirlerine tıpa tıp benzemelerine neden olmuştur. Karadeniz'de görülen Pontiaki burnu en önemli ortak fiziki özelliklerdendir. Erkeklerde esmerlik, kıllılık ve kadınların da yuvarlak hatlı oluşu fiziki benzerliklerdendir.
Kötü diyebileceğimiz ortak özelliklerden. Tepkilerinde bizimle aynı şekilde sık küfür kullanmaları samimiyet katsa da sıkıntı çıkarabilecek durumlar oluşturmuyor değil.
Biz kendi aramızda 'Ulan Yunan kızları da ne güzel be' diye muhabbet ederken, Yunanlar da kendi aralarında 'ulan Türk kızları da ne güzel be' diye muhabbet ederler. Bunun erkekli versiyonu için de aynı durum geçerlidir.
ya daha yunanistana gidip bir yunanla iki kelime konuşmamış insanlar gelip ırkçılık yapmasın. gayette doğru benzediğimiz. ve bırakın artık şu yok onlar çalmış, bu bizimdir falandı filandı. iki tarafta birbirinden almış kabul edin şunu.
bir kez bile yunanistan'a gitmemiş anadolu çomarları bir şeyleri görmeden araştırmadan yorum yapmasın lütfen
Her şeyi Yunanlar bizden araklayınca ortak nokta oluşuyor mecburen.