Bir yandan ne olduğuna anlam veremedim ama bir yandan da sevindim. Babam ilk kez benimle temas ediyordu sanırım, ilk kez bana dokunuyordu. Tabii ben o an çocuk aklımla bu dokunmayı şefkatli bir dokunma sanmıştım... Ne acı. O gün öyle geçti, ertesi gün ateşlenince babam yine beni yanında yatırdı. Yine ateşim yükselmesin diye soydu beni. Tabii ben şaşkınlık, utanç ve bir o kadar da içten içe mutlu eden bir duyguyla uykuya daldım. Yanımdaki adam benim babamdı ama bugüne kadar bir kez bile bize şefkat göstermediği için bir o kadar da uzaktı bana. Çekindiğim ama bir o kadar da yaslanmak istediğim, şefkat görmek istediğim bir adamdı. Gece yarısı yine bir anda sıçradım, babam bu kez elini benim vajinamda gezdiriyordu. 'Bir şey yok kızım, iyileş diye yapıyorum...' dedi. Çocuk aklı işte. Bir yandan bir şeylerin ters gittiğini anlıyorsunuz ama bir yandan da aklınız yetmiyor, asla konduramıyorsunuz. Babam o gece benim vajinama saatlerce dokundu, gıkımı çıkaramadım. Ertesi sabah kalktığımızda dün gece seni iyileştirmeye çalıştığımı kimseye söyleme diye tembihledi beni. Tabii ben korkudan ağzımı açamadım.
İnsanları böyle böyle ziyan ediyorlar işte... Erkeklerden korkarak yaşadı belki uzun yıllar. Ve insanlar ona bu yüzden ''kezban'' dedi belki de. Sağlam psikoloji ile büyüyebilen herkes çok şanslı. Normal bir ailede büyüyen herkes..
Yanı başımda babam varken okudum bunu. O şerefsizi okudukça kendi babama şükrettim. Bu nasıl bir vicdansizlik? Bu nasıl bir kötülük? Allah senin gibi bir şerefsizi cehenneminden çıkarmasın inşallah. Elim ayağım titriyor ya. Nasıl ya? 6 yaşındaki bir çocuğa bunu nasıl yaparsın? Allah seni kahretsin ya? Kardeşim inşallah bundan sonraki hayatin masal tadında, mükemmel gecer. Bunca sene döktüğün gözyaşların da o şerefsize cehennemde odun olsun inşallah.
Elim ayağım titriyo şu an. Önüme çıkan ilk herifi öldürebilirim. Belki de bu kendim olurum. Sinirim geçene kadar aynaya dahi bakmamalıyım.