2025 sinema açısından beklenenden çok daha zengin bir yıl oldu. Farklı ülkelerden gelen hikayeler film arşivine güçlü imzalar bıraktı. Her film kendi tarzında bir şey söyledi; kimi yaraladı, kimi düşündürdü, kimi de akıp gitti...
BBC film eleştirmenleri Caryn James ve Nicholas Barber 2025’in en iyi uluslararası filmlerini seçti. İşte onlardan birkaçı…
Kaynak: BBC
Shakespeare’in ailesi üzerinden kurgulanan film, bir ailenin yasla nasıl baş etmeye çalıştığını içten bir şekilde anlatıyor. Anne ile baba arasındaki görünmez çatlaklar, kayıpla birlikte iyice açılıyor. Renkleri bile hüzünlü bir ton taşıyan sakin ama etkileyici bir dram.
Hayatına yön vermekte zorlanan genç bir kadının, yaptığı küçük bir hatanın tüm düzenini altüst etmesini izliyoruz. Film, kendi kendine yüklenen baskıyı ve insanın kendine bile yabancılaşabileceğini çok sade anlatıyor. Mizahla melankoli arasında ince bir çizgi var.
Sahnede başarısız olmaktan korkmasına rağmen komediye tutunan bir kişinin iç dünyasını görüyoruz. Seyircinin kahkahası kadar sessizliği de karakteri başka yönlere savuruyor. Film, “başarmak” kavramını komik olduğu kadar acıtan bir tonda işliyor.
Bir kadının hem kişisel hem toplumsal mücadeleleri aynı anda üstlenmek zorunda kaldığı bir dönemi anlatıyor. Savaş kelimesi burada sadece cephede değil, evde, sokakta ve zihinde de yaşanıyor. İnceden öfke ve direniş hissi taşıyan güçlü bir film.
Bir grubun zor bir kararla yüzleşmesi ve bu kararın herkesin hayatını nasıl değiştirdiği anlatılıyor. Her karakterin kendi haklılığı var ama sonuçta kimse yara almadan çıkamıyor. Gerilim yüksek değil ama duygu çok yoğun.
Gölgelerde iş yürütmeyi alışkanlık haline getirmiş bir ajan, kendi kimliğiyle yüzleşmek zorunda kalıyor. Görevler ilerledikçe kimin dost, kimin düşman olduğu tamamen karışıyor. Sakin bir casus filmi değil; daha çok güvensizlik üzerine kurulu psikolojik bir gerilim.
Gerçek olaylara dayanan film, savaşın ortasında kaybolan bir çocuğun sesini merkezine alıyor. Özellikle sessizlik sahneleri insanın içine oturuyor. Göz boyamaya çalışmayan, doğrudan yaraya dokunan bir yapım.
Yıllar sonra bir araya gelen aile fertleri, saklanan duygular ve kırgınlıklarla baş etmeye çalışıyor. Film, “değer” dediğimiz şeyin çoğu zaman küçük anlarda saklı olduğunu hissettiriyor.
Görünüşte sıradan bir kazanın arka planındaki karmaşık ilişkiler zamanla açığa çıkıyor. Kimse tam olarak doğruyu söylemiyor ve güven duygusu sürekli sallanıyor. İzlerken “gerçek böyle midir, yoksa herkes kendince mi haklıdır?” diye düşündürüyor.
Kendi kurduğu küçük dünyanın dışına çıkmak zorunda kalan bir adamın hem komik hem hüzünlü hikayesi. Film, insanın alışkanlıklarını bırakmasının ne kadar zor olduğunu sade bir tonda anlatıyor. Karakterin naifliği izleyiciyi kendine çekiyor.
Suç, intikam ve adalet kavramlarının birbirine karıştığı sert bir hikaye. Günahlarla yüzleşmek bazen cehennemden de zor görünüyor. Karanlık atmosferiyle gerilim yaşayan ama karakter odaklı bir film.
Bir aile yemeğinde biriken tüm gerilimler gün yüzüne çıkmaya başlıyor. Herkesin bir sırrı, bir kırgınlığı ve bir beklentisi var. Film, aile içindeki görünmez iplerin ne kadar kolay kopabileceğini çarpıcı bir şekilde gösteriyor.
Bir kasabada birbirine bağlanan olaylar, silah şiddetinin toplum üzerindeki etkisini çarpıcı bir dille anlatıyor. Sahne sahne ilerleyen yapısı gerilimi diri tutuyor. İnsanların korku ve öfke arasında sıkıştığı anlar çok gerçek duruyor.
Bir iş insanının çalkantılı yükselişi ve sert düşüşü arasındaki geçişleri izliyoruz. Başarı ile yalnızlık arasında ince bir çizgi olduğunu gösteriyor film. Geriye dönüp “nerede yanlış yaptım?” sorusunun ağırlığı hissediliyor.
Kayıp bir genç kızın ardından aile ve polis arasında giderek büyüyen panik anlatılıyor. Herkesin bildiği bir şey var ama kimse tam olarak konuşmuyor gibi. Film, umut ile korku arasındaki gerilimi başarılı bir şekilde kuruyor.