Yiğit Kulabaş Yazio: Covid 19 Hastane Güncesi

Bugün hastanedeki onuncu günüm tamamlandı. Az sonra taburcu oluyorum.

Doğrusu hastaneye geldiğimde burada kalacağımı beklemiyordum. Covid 19 testimiz aile boyu pozitif çıkınca, doktor bir dostumuzun ısrarıyla eşimle birlikte ek tahliller için geldik – akciğer filmimiz çekildi, kan ölçümlerimiz alındı. Eşimin tedavisi evde devam edecekti, beni ise iki üç gün hastanede ağırlamaları gerekiyordu. İlk günden beri her gün iş başında olan doktorum, her sabah aynı cümleyi tekrarladı: “Sizi iki üç gün daha ağırlayacağız.” Her seferinde sanki ilk defa söylüyordu cümleyi – her seferinde ben de yürekten inandım. İnsan inanmak istiyor böyle sözlere…

İlk iki gece, sonraki üç gece ve sonraki beş gece olarak üçe bölebileceğim hastalık yolculuğumu sizlerle de paylaşmak istedim.

On gün çok yavaş geçti. Zordu. Birkaç tüyo hazırladım sizlere.

Sevdikleriniz sizle, siz sevdiklerinizle temasa geçmek istiyorsunuz. Ama kolay değil. Özellikle oksijen desteği alan bir hastanın konuşması tehlikeli. O farkında bile olmayabilir durumdan. Sevdiklerinizin hasta olduğunu duyunca aramayın hemen. Ailenin sözcüsü olsun bir tane. Ama onu da çok aramayın, chat ile yazışmak en doğrusu.

Ben kendimce şöyle bir chat sistemi geliştirdim. Sadece kendimden oluşan bir “grup” kurdum. Çok da işe yaradı – bir sabah bir de akşam olmak üzere buraya herkesin öğrenmek istediği bir iki paragrafı yazdım kısa kısa. Kendime notlar şeklinde… Sonra o yazdıklarımı düzenli tek seferde gönderdim ilgilenen herkese. Herkes aynı soruları aynı sırayla soruyor tecrübeyle sabit.  Aynı şeyleri tekrar tekrar yazmamış oldum.

Öyle bir hastalık ki bu her kişide kendini farklı gösteriyor. Hayat gibi. Herkes için yazdığı, kurguladığı ayrı senaryosu var. Başrol senin öte yandan. Yorumun önemli. Nasıl bir film çıkacağı sana bağlı biraz… Uzaklarda sevenlerin, destekleyenlerin var… Yakınında sağlık güçleri. Hepsi düşmemen, ayağa kalkman için yanında… Ama sonuçta dönüp bakınca tek kişilik dev bir kadro sahnede… Kendi ayaklarının üzerinde durmak, savaşmak, yılmamak önemli.