Her insan, hayatının bir yerinde yeniden başlamak ister. Takvim değiştiğinde, sanki görünmez bir perde aralanır. Yeni yıl; geçmişi tartma, bugünü anlama ve geleceğe dair niyet tazeleme fırsatıdır. Bu yüzden yılbaşları, yalnızca zamanın değil, ruhun da yenilenme dönümüdür. Çünkü insan doğası ritim sever; bir döngünün bitip diğerinin başlaması, zihne düzen, kalbe umut getirir.
Yeni yıl denildiğinde akla hemen “hedef listeleri” gelir. Oysa hedef belirlemek, aslında kendini duymanın bir biçimidir. Nerede tökezledim, ne öğrendim, artık neye yer açmak istiyorum… Bu sorular, rakamların ya da planların çok ötesindedir. Katı hedefler çoğu zaman insanı büyütmek yerine daraltır. Çünkü hedefe varmak bir son noktadır; oysa değerlerle yürümek bir ömürlük süreçtir. Hedef değil, o hedefe doğru yürüyüşün niteliği belirler kim olduğumuzu. Kimi zaman yürüyüş, varıştan daha öğreticidir.
Hüsranın İçinde Esneklik
Gerçek hayat, hiçbir zaman çizelgeler kadar pürüzsüz değildir. Planlar aksar, şartlar değişir, biz değişiriz. Bu yüzden “esneklik”, insanın ruhsal sağlığının sessiz kahramanıdır. Bir hedefe ulaşamamak başarısızlık değildir; dönüşümdür. Hedefler değiştiğinde çoğu zaman biz de olgunlaşırız. Bazen yönünü şaşırmak bile insana kendi pusulasını hatırlatır. Bu yüzden yeni yılda hedef koyarken, onların katı taşlara değil, canlı toprağa benzemesine izin vermeliyiz.
Çağımız, insanı kendi kendinin denetçisine dönüştürdü. Yavaşladığında bile “yetersizim” diyen bir iç ses üretmeye başladık. Oysa doğa yavaşlar. Hiçbir çiçek acele etmez, hiçbir meyve mevsiminden önce olgunlaşmaz. Gerçekçi hedef koymak, doğaya benzer: acele etmez, ritmine sadıktır. Kıyaslamadan, kırbaçlamadan ilerler. Çünkü kıyas, insan ruhunun en acımasız eleştirisidir. Biz çoğu zaman hedefe ulaşmak için değil, acımız dinmediği için koşarız. Oysa yaşam, yarış değil yürüyüştür. Ve kendi hızında yürüyen biri asla geride değildir.
Hedefler Gerçekleşmediğinde
Bir hedefiniz tutmadığında üzülmek normaldir. Ama zihnimiz bunu genellikle başarısızlık olak görür. Zihin, hiç susmayan bir anlatıcıdır. Bizi sürekli yetersizlikle tehdit eder. Oysa duygular bastırılmak için değil, görülmek için vardır. Hayal kırıklığı, suçluluk, pişmanlık… Bunlar ruhun nefes alan kısımlarıdır. Bir hedefe ulaşamamış olsak bile o yolculukta öğrendiklerimiz bizi dönüştürür. Çünkü hayat, sadece vardığımız yerlerden değil, durduğumuz yerlerden de büyür.
Yeni Yıla Dair Şefkatli Bir Dilek
Yeni yıl yaklaşırken kendinize hedef değil, niyet dileyin. Hedefler bazen gerilimi, niyetler ise derinliği getirir. “Bu yıl daha merhametli olabilmeyi, daha az yargılamayı, daha çok şükretmeyi istiyorum.” İşte bu, bir dilek değil; bir farkındalıktır. Hedeflerimizi çok kişiyle paylaşmak zorunda da değiliz. Bazen sessizce, sadece kendi kalbimize söylemek yeter. Çünkü gerçek değişim, en çok içeriden duyulduğunda başlar. Yeni yıl, kendimize daha nazik davranmayı, kendi hızımızı onurlandırmayı, yolda olmanın güzelliğini hatırlatmanın tam zamanıdır.