Dinozorların henüz dört bir yanında koşuşturmadığı bir dünyada, 99 milyon önce yavrularıyla ilgilendiği esnada kehribara tıkılı kalıp böylelikle günümüze kadar ulaşan bir örümcek sayesinde sekiz bacaklıların yavrularıyla olan ilişkilerini gözlemleme fırsatımız oldu. Bu örümceği ve hayatının son anlarını merak ediyorsanız içeriğimize buyurun. 👇
Kansas Üniversitesi’nden paleontolog Paul Senden, 15 Eylül’de yayımladığı bir çalışmada fosilde örümcek yumurta keselerinin korunduğunu ve annenin yavruları büyüyene kadar yanlarında kaldığını iddia etti. Araştırmacılar bu şekilde dört fosil bulduklarını duyurdu.
Kimileri yavrularını doyurmak için kendilerini feda ediyor. Annelik örümceklerde fazlasıyla yaygın olduğundan, bilim insanları bu geleneğin 145 milyon yıl önce başlayan Kretase döneminden çok daha önceye dayandığına inanıyordu. Selden ise, “Fosillerde bu davranışa ilk kez rastlıyoruz” diyerek bu olasılığın mümkün olmayabileceğini vurguluyor.
Dişi örümceğimiz ve henüz doğmamış yavruları, koca, parlak gözleriyle öne çıkan Lagonomegopidae isimli bir aileye ait. Bu türün yaşadıkları devirlerde geceleyin ağaçlarda yiyecek avına çıktığı tahmin ediliyor. Bu canlıların yavru bakımı konusunda ise hem bir kesinlik hem de bir kesinsizlik var.
Bulunan kehribar parçalarından üçünde düzinelerce bir haftalık örümceğe rastlandı. Örümcekler genellikle tek başına yaşayan canlılar olduklarından, yan yana birden çok örümceğin bulunması, doğumdan sonra dağılmadıklarını ve yavruların annelerinin yanında kalmayı tercih ettiğini gösteriyor.
Araştırma, Kretase döneminin ortalarına değin örümceklerin yumurtalarını koruduğunu ‘kesinleştirse’ de, Cornell Üniversitesi’nde anne örümceklerin yavru bakımı konusunda çalışma yürüten böcekbilimci Linda Rayor’a göre gelecekteki araştırmalarda daha büyük yavruları olan dişilere ekstra dikkat edilmesi gerektiğini belirtiyor. Yani eldeki kanıtlar birazcık yetersiz.
Bazı paleontologlar, madenlerdeki insanlık dışı çalışma koşulları ve militanların kendilerini finanse etmek için yasa dışı kehribar satışları gerçekleştirmesinden ötürü 2017’den beri Burma’da çıkartılan kehribarlarla ilgili belgelerin yayımlanmasını istiyor. Selden, “Binlerce örnek ve bunları incelemek için yeterince malzeme var” diyerek bu durumun keşifleri engellememesi gerektiğini belirtiyor. Örneğin, bu çalışmada kullanılan kehribarlar, on yıldan uzun süre önce çıkarılmış olup Pekin’deki bir üniversite koleksiyonunun parçası.