Öldü yazamazsınız.
Hayatını kaybetti diyemezsiniz.
Katledildi.
Yok edildi.
Yaşamdan koparıldı.
Öldü yazamazsınız.
Hayatını kaybetti diyemezsiniz.
Katledildi.
Yok edildi.
Yaşamdan koparıldı.
Nefesimizin öznesi caniler, sapıklar oldu.
Nefes bize ait sanıyoruz şiddet coğrafyasında.
Nefesimiz kesildi.
Soluğumuz parçalara ayrıldı.
Damarlarımızda akan kan...
Surlarda
Derelerde
Çuvallarda
Minibüste
Deprem enkazında
Cadde köşesinde
Ahırda
Sosyal medyada
Dijital oyunlarda
Hayat bütünlüğümüz yaşam alanlarında saldırı altında!
Ölüm kişiye aitse ölümdür.
Okuduklarımız, gördüklerimiz, uykumuzu kaçıran kareler ölüm değil...
İnanç ve kaderle yorumlanması mümkün değil. İnanç ve kader de kişiye aittir çünkü.
Şahit olduklarımız kişiye ait bir aitlik asla değil.
Ölümü bile koruyamıyoruz.
Narin öncesi ve sonrası .... Hiçbiri ölüm değil.
Ölümü koruyabiliriz miyiz peki?
Aslında evet ama bu boş vermişlikle hayır.
Psikoloji yoksunları toplumda tespitli ama takibi yok...
Dijital hastalar kayıtta tespitli ama takibi yok...
Cinsiyet sapkınlarına dair şikayetler arşivli ama takibi yok...
Hayvan hakları çözümleri listeli ama insani takibi yok...
Yaşam hakkımız takipsiz
Özgürlüğümüz takip altında ama...
Çocuklarımızı büyütemiyoruz,
Gençlerimiz yetişkin yaşa ulaşamıyor,
Yetişkinlerimiz yaşlanacak kadar yaşayamıyor...
Ölüm ne zaman ölüm olur peki?
Oy birliğiyle reddedilmeyince...
Damarlarımızdaki asil kana döndüğümüzde...
Ölümü korunamayanlara rahmet, ailelerine sabır diliyorum...
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio