“Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil… İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile… Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımdan küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman nasıl hazin bir hal aldığımı tasvir edemezsiniz.”
Böylesine bir iç gözlemle derinlemesine aktarılan duygular, düşünceler, davranışlar, olaylar, kişiler ve ilişkilendirmeler… Bir ifadeyi öyküleştiren detaylar, içinde bulunulan durumla empati kurma düzeyini yükseltir. Ruhumuzun derinliklerinde hissederiz.
Dünyayı, kendi yaşamımızda neler olduğunu ve toplumun üyeleri olarak kim olduğumuzu anlamak için öyküleri kullanırız.(10) Hayatımızı anlamlı kılmak için ürettiğimiz öyküsel parçalar (11), gerçekten de hayatı daha anlamlı kılar.(12) Kuşkusuz bu anlamı yaratan, öykülerle taşınan duygulardır.
Bazen öykümüzün duygusunu ya da gidişatını değiştirmek isteriz ve bunun için taze bir bakış açısına ihtiyaç duyarız. Her zaman kalemi elimize alıp yeni bir senaryo kurgulamak gerekmez. Sadece öyküye bakıp nasıl hissettirdiğini anlamak, o esnada içimizde neler olduğuna bakmak, yani iç gözlem yapmak, yargılamadan, anlamaya çalışarak sadece bakmak dahi oraya yeni bir tohum ekmek demektir. Bu bilinçli bir fark ediştir ve yeni anlamlı öykülere gebedir.
Yararlanılan Kaynaklar
(1) McKee, R. (2011). “Öykü, Senaryo Yazımının Özü, Yapısı, Tarzı ve İlkeleri” (Çev.: Nuray Yılmaz, Ertan Yılmaz, Fatih Kınalı) (1. Baskı). İstanbul: Plato Film Yayınları.
(2) Aydın, D. “basım aşamasındaki kitabından alıntıdır, hakları saklıdır.”
(3) Çam, M.S. (2019). ‘’Öyküleyici Reklamlar ve Tüketici Sinizmi İlişkisi Üzerine Deneysel Bir Çalışma”, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Reklamcılık Anabilim Dalı.
(4) Ma, K. L., Liao, I., Frazier, J., Hauser, H., ve Kostis, H. N. (2012). “Scientific Storytelling Using Visualization”, IEEE Computer Graphics and Applications, 32(1).
(5) Çam, M.S. (2019). ‘’Öyküleyici Reklamlar ve Tüketici Sinizmi İlişkisi Üzerine Deneysel Bir Çalışma”, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Reklamcılık Anabilim Dalı.
(6) Andaç, F. (2017). “Öykü Yazmak Hikaye Anlatmak” (1. Baskı). İstanbul: Eksik Parça Yayınları.
(7) Andaç, F. (2017). “Öykü Yazmak Hikaye Anlatmak” (1. Baskı). İstanbul: Eksik Parça Yayınları.
(8) Azazi, N. (2013). Sunuş. (Editör: A. Bucak). “Hikâye Anlatma Sanatı”. İstanbul: İletişim Yayınları.
(9) Abbott, P. H. (2008). “The Cambridge Introduction to Narrative” (Second Edition). New York: Cambridge University Press.
(10) Escalas, J.E. (2004). “Narrative Processing: Building Consumer Connections to Brands”. Journal of Consumer Psychology, 14(1-2).
(11) Delgadillo, Y., & Escalas, J. E. (2004). “Narrative Word-Of-Mouth Communication: Exploring Memory and Attitude Effects of Consumer Storytelling”, in NA - Advances in Consumer Research, 31.
(12) Fischer, J. M., (2005). “Free Will, Death, and Immortality: The Role of Narrative”. Philosophical Papers, 34(3).
Instagram1
Instagram2
X
'Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio'
Sabahattin Ali'nin alıntısı tam ben ya da çoğumuz.. Sonrasında yaşamımızda bulunduğumuz zaman diliminde bakmanın imkansız olduğunu düşünüyorum, hani deriz ya "terzi kendi söküğünü dikemez" onun gibi bişey. Bulunmuş olduğumuz zaman dilimi derken de kastettiğim aradan zaman geçince (ki bu bazen yıllar alıyor" ancak o zaman öyküleyici olarak bakabiliyoruz.. "şunu yapsam daha iyi olurdu," şöyle yapmasam farklı bı sonuç alırdım" ya da "ben bu hatayı nasıl yaptım" vs vs gibi..