Şu an doğaüstü bir olaya mı şahit oluyorum hissini bir kere de olsa hepimiz yaşamışızdır. Ama bu içerikte gördüğünüz kişiler bir histen fazlasını yaşayıp gerçekten de paranormal bir olaya şahit olduğunu düşünen insanlar. Gelin birlikte inceleyelim! 👇
Çişim geldiği için gecenin bir yarısı uyandım ve tuvalete gittim. Sonra odama geri döndüm. Saat sabahın 2'siydi. Yatakta yatarken bir çığlık duymaya başladım. Sanki evin içinden geliyordu. Korkarak ailemin odasına koştum. Onlar da duymuş ve uyanmışlardı. Çığlık atan ben miyim diye sordular. Ben olmadığımı söyledim,onlar da değildiler. Evde üçümüzden başka kimse yoktu. Olayın üstünden yıllar geçmesine rağmen ne olduğuna dair hala bir açıklamam yok.
Bir öğleden sonra yatağımda uzanıyordum ve biraz kestirmeyi düşünüyordum ama aklımda uyumak gibi bir plan yoktu ve uyumuyordum. Sonra bir anda yukarıdan yatakta uzanan bedenime bakmaya başladım. Bu bir rüya değildi. Tamamen uyanıktım. Tavandaki benden yataktaki bana uzanan bir çeşit belirsiz kordon vardı. Tuhaf bir his hissettim ve bu beni korkuttu . Sonra aniden yatağa, bedenime geri döndüğümü hissettim. Uzun bir süre kimseye bundan bahsetmedim ve hala bu konuda ne düşündüğümden emin değilim.'
Genellikle eğlenmek için yeni yerler keşfetmeyi severiz. Bu yüzden bir gece en iyi arkadaşım ve babasıyla hayalet avına çıkmaya karar verdik.Bazı yerlere girip rasgele fotoğraflar çektik ve bir süre sonra arkadaşıma şimdiye kadar çektiğimiz fotoğraflara bakmak isteyip istemeyeceğini sordum ama o eve gitmemizi beklemeyi söyledi. Ve ''süvari konağı'' olan mevzu bahis bu yere geldik. Üç katlı, taştan bir evdi ve bir sürü yatak odası vardı. Sonra eve döndük ve çektiğimiz fotoğraflara bakmaya başladık. Bu en yakın arkadaşımın çektiği fotoğraftı. Kapıdaki şeyi farkettiğimde neredeyse altıma yapacaktım. Hepimiz çok korktuk ve bunun bir örümcek ağından ibaret olmasını umduk.
Sonra çok yoğun tatlı bir koku aldım. Meraklı bir insanım ve kokunun kaynağını çok merak ettim. Bakmak için çalılıkları geri çektim ve bir ceset buldum. Adamın bir süredir orada olduğu belliydi çünkü her yeri şişti ve vücudu yeşillik ve morluklarla doluydu. Hemen polisi aradım. Onlar gelene kadar cesedin başında durmamı söylediler.
Gelmeleri oldukça uzun sürdü ve bir hiçliğin ortasında cesetle birlikte saatlerce durmam gerekti. Daha sonra adamın intihar ettiği ortaya çıktı. Uzun bir süredir onunla ilgili rüyalar görüyorum ve bana intihar etmemi söylüyor. Hatta bazen yatağımda yatarken ruhununbeni izlediğini görebiliyorum.
Kardeşimle ikimiz bir randayı paylaşıyoruz. Bir gece odayı çok az aydınlatan bir gece lambası dışında odamızdaki tüm ışıklar söndü. Babamızın yine bir şaka yapmayı planladığını düşündük ve cidden de düşündüğümüz gibi orada kapıdaki çatlakdan birinden bize bakıp tuhaf surat ifadeleri yapıyordu. Suratı gitgide rahatsız edici ve korkutucu bir hal alana kadar gülmeye devam ettik ama işlerin rengi değiştiğinde çığlık atmaya başladık. Sonra gerçek babamız diğer uçtaki kapıdan içeri girdi.
Eski Viktoryan tarzı bir evde yaşıyorduk. Babam uzakta çalışıyordu, evde sadece annem, kız kardeşim ve ben yaşıyorduk. 2 Yıldır her sabah annem aşağı indiğinde kapattığı perdeleri açık buluyordu. Kardeşim ve ben bu uzun perdeleri açabilmek için çok küçüktük. Sonuç olarak sonunda taşınmakzorunda kaldık.
Taşınmadan bir önceki gece babam orada değildi ve annem omzuna dokunan bir eli hissederek uyanmıştı. Hemen ayağa kalkmış ve yanındaki bir ses “lütfen beni bırakma, yalnız kalacağım' demiş. İlginç bir şekilde taşındığımız o sabah tüm perdeler kapalı kalmıştı.
Sonra bir arkadaşımla eve çıkmaya karar verdik.Oldukça esprili biriydi. Çok uzun boyluydu ve upuzun saçları vardı. Evimiz mezarlığın tam arkasındaydı. O yatak odasında, bense yerde yatıyordum. Taşındıktan yaklaşık bir ay sonra, bir gece uyandım ve onu karanlığın ortasında öylece dikelirken gördüm. Bunu beni korkutmak için yaptığını düşündüm. Ona saatin böyle boş şakalarla uğraşmak için çok geç olduğunu ve yatmasını söyledim.
Ertesi gün böyle saçma şakalar yapmaması için onu uyardım ama zaten hiç böyle bir şey yapmadığını söyledi. Bu olay birkaç gece sonra tekrar yaşandı. Karanlıkta öylece durup beni izliyordu. Ertesi onu tekrar uyardım ve o bana yine bunu yapanın kendisi olmadığını söyledi.
Bir gece bu olay yine yaşanınca artık kendimi tutamadım ve ona deliler gibi bağırmaya başladım. Sonra ne mi oldu? Yatak odasından çıkıp geldi ve bana iyi olup olmadığımı sordu. Sonra ikimizin ortasında dikelen bir kadın figürü gördük ve deliler gibi çığık atmaya başladık. Bizim çığlıklarımızı duyan ruh ise ortadan bir anda yok oldu.
Eski yatak odamda yatarken en iyi arkadaşımın uyan diye bağırmasıyla bir anda uyandım. Bu beni korkutmuştu çünkü bana ismim ve soyadımla hitap etmişti ki normalde bunu hiç yapmaz. Dahası kendisi o sırada evde bile değildi.
Sonra merdivenlerden aşağıya indim ve ağır bir gaz kokusu aldım. Yardım çağırmak için hemen komşuya koştum ve telefonlarını kullandım. Eve döndüğümde en yakın arkadaşımın annesini aradım ve durumu anlattım.Annesi bana arkadaşımın dün bir kazada öldüğünü söyledi. Beni uyarmak istemiş olmalı.
Bir gün annemle oturmuş televizyon izlerken birinin bana seslendiğini duydum ve korkuyla yerimden sıçrayıp anneme baktım. Onun gözleri de korkuyla açılmıştı. Sesi duyup duymadığını sorduğumda duyduğunu ve çok korktuğunu söyledi. Bu çok ürkütücüydü çünkü evde bizden başka kimse yoktu.
Ev oldukça eskiydi. O sıralar 12 yaşlarındaydım. Salonda tek başına otururken oldukça ürkütücü bir melodiye sahip müzik kutusu şarkısı duymaya başladım. Aşırı korktum ve anneannemin yanına koştum. Sonra salonu araştırmaya başladık. Salonda bir sürü kuş biblosu vardı. Anneannem içlerinden birini eline aldı ve içinde bir müzik kutusu olduğunu farkettik ancak içinde pil yoktu. Bunun her zaman anneannemin annesinden gelen bir mesaj olduğunu düşündük çünkü o kuşları çok severdi.
Küçük bir kıza evlerinde bakıyordum. Ev eski sayılırdı ve biraz da korkunç görünüyordu. Sürekli havlayan bir köpekleri vardı. Kız yatağına gittiğinde bende televizyon izlemeye başladım. Köpek bir anda çılgınlar gibi havlamaya başladı. Etrafta sanki birşeyi takip ediyormuşçasına odadan odaya koşuyordu. Sonunda mutfakta durdu ve yaklaşık 2-3 dakika orada havlamaya devam etti.
Kızı uyandırmaması için onu sakinleştirmeye mutfağa gittim. Oraya girdiğimde mutfaktaki tüm dolap kapaklarının açık olduğunu gördüm. Köpeği alıp mutfaktan hemen çıktım. Neyseki kızın ailesinin gelmesi uzun sürmedi. Bu olaya ailem asla inanmadı.
Etrafta gezinen karartılar görüyordum ve onlara direkt bakarsam bir anda yok oluyorlardı. Kız kardeşim tavan arasındaki odadan nedense çok korkuyordu ve ailem evde olmadığını zamanlar kapının önüne açılmaması için kendince bir barikat kuruyordu. Ben ise tavan arasına oldukça sık gidiyordum çünkü oradan almam gereken şeyler oluyordu. Orada genellikle oyuncak ve kıyafetleri tutuyorduk. Ama oraya ne zaman çıksam izleniyormuş gibi hissediyordum.
Bir keresinde oraya çıktım ve merdivenlerin tepesine ulaştığımda, bir kutunun arkasından bana bakan büyük, yarı saydam beyaz bir kafa gördüm. Ödüm patladı ve hemen aşağı indim. Kendime bunun hayal gücümün bir ürünü olduğunu söylesem de yıllarca tavan arasına girmekten korktum.
O zamanlar 5-6 yaşlarındaydım. Yaşlı bir kadının merdivenlerden yukarı çıkıp bana söylemeden doğruca eve girdiğini hatırlıyorum. Kim olduğunu görmek için onu takip ettim ve sonra annemin mutfakta durduğunu gördüm. Ona kimin geldiğini sordum ama bana şaşkın şaşkın baktı ve eve kimsenin gelmediğini söyledi. İlginç olansa o sıralarda çiftlik evinin asıl sahibi ölmüştü ve o da yaşlı bir kadındı!
Gardrobun kapağı çatlaktı ve bir kadının ''Bana yardım et. Sana çatlaklardan bakıyorum.'' dediğini duydum. Aşırı derecede korksam da gadrobun kapağını açtım ama orada kıyafetlerim ve ayakkabılarımdan başka hiçbir şey yoktu.
Lisedeyken arkadaşlarım ve ben terk edilmiş evler bulmayı kendimize bir görev haline getirmiştik. Bir gün oldukça büyük ve viktoryan tarzı eski bir ev bulduk ve içine girmeye karar verdik. 4 kişiydik. Bir arkadaşım ve ben üst kata bakmak için yukarı çıktık. Merdivenleri çıkar çıkmaz bizi karşılayan, eski bir şöminenin önünde arkası dönük bir şekilde durmuş ve ağlayan bir kadın oldu. Oradan nasıl kaçtığımızı unutamıyorum.
korku filmi izmemeyi bırakınca geçer😎
Bilinmezlik korkuların en büyüğü.
Fotolar temsili değilse öle evlerde oturursan her türlü bad tribi yaşatır insana 😅😅😅