Şu an doğaüstü bir olaya mı şahit oluyorum hissini bir kere de olsa hepimiz yaşamışızdır. Ama bu içerikte gördüğünüz kişiler bir histen fazlasını yaşayıp gerçekten de paranormal bir olaya şahit olduğunu düşünen insanlar. Gelin birlikte inceleyelim! 👇
23 aylık kızım bana hayaletlerin gerçek olduğunu kanıtladı. Bir gün eşimle onu uyutmadan önce kızımıza kitap okurken dolaba baktı ve ''Kedi! Merhaba kedicik!'' dedi ve el salladı. Başta çok umursamadık ve bunun bir oyun olduğunu düşündük.
İkinci gece işlerin rengi kızımıza kedinin adını sorduğumuzda değişti çünkü kedinin adının ''Babzi'' olduğunu söyledi. Bu eşimin kızımız doğmadan önce ölen 15 yıl boyunca baktığı kedisinin adıydı. Evde onunla ilgili hiçbir şey söylememiş ya da fotoğrafını göstermemişti. Biz şaşkınlıktan donmuş öylece dururken kızımız ''Kedi korktu. Güle güle kedicik!'' dedi. Hayatımda hiç bu kadar korkmamıştım. Kızım kendi adını bile henüz zar zor söyleyebiliyorken hiç de yaygın bir isme sahip olmayan eşimin hiç görmediği, ölmüş kedisinin adını söyleyebildi!
İlk başta çok kafa karıştırıcıydı ama insan zamanla bunları kafasında ayrı bir bölüme ayırmayı öğreniyor. Sonra ben yaşlanmaya başladım ve anılar da solmaya başladı, en sonunda da durdu. Şimdi ben 70 yaşındayım ve o yerle ilgili belli belirsiz anılarım var.
Erkek arkadaşım ekranını tamir ettirmek ve satmak amacıyla 2 yıldır bir mutfak çekmecemizde bir telefon saklıyor. Samsung galaxy S6'ydı ve 2 yıl önce telefon ekranı kırıldığından beri şarj edilmemişti. Geçen gün bir anda çalmaya başladı ve sevgilim telefonu dolaptan çıkarında esrarengiz bir şekilde çalma durdu. Diyebileceğim tek bir şey varsa o da daha önce duyduğum hiç bir zil sesine benzemediği.
Okuldan 2 kilometre uzakta yaşıyordum bu yüzden bazen orman gibi kestirmeleri kullanıyordum. Yolun yarısına geldiğimde aniden yoğun şekilde bir şeyin varlığını hissettim. Köydekilerin inanışına göre geçtiğim bu orman periliydi. Arkamı döndüm ve beni takip eden kırmızı bir figür gördüm. Koşmaya başladım ve ormandan çıktığımda figür kayboldu.
26 yaşında bir erkeğim ve 8 yaşımdan beri her gece odamın köşesinde beni uyurken izleyen bir adam var. Beni gittiğim her yerde takip ediyor. Onun orada olduğunu biliyorum çünkü beni izlediğini hissediyorum. Eğer kendi evimde uyumuyorsam eşya taşımak gibi rastgele şeyler de yapıyor.
Hayatımın bu noktasında bir şeyin bana dokunduğunu ve konuştuğunu hissediyorum ama ondan korkup ona güç vermiyorum. Ama yine de beni kız kardeşimin evine kadar takip etmesi garipti çünkü bu sefer varlığını kardeşim de hissetti. Bir aylığına ona kalmaya gitmiştim. Orada uyurken dolabında kimse onlara dokunmadan yanan toplar vardı ve bu onu ve çocuğunu korkuttu. Kız kardeşimin evinden ayrıldığımdan beri orada hiçbir şey olmuyor.
Babam sabah 5 civarında bilinmeyen bir numaradan telefon geldi. Telefonu açmadı ama günün ilerleyen saatlerinde bırakılan sesli mesajı dinlediğinde annesin ona onu sevdiğini ve daha iyi olduğunu söylediği anlattı. (Babaannem kanserden ölmüştü.)
Normalde buna inanmazdım ama dinleyince sesin gerçekten de onun sesi olduğunu farkettim. Tam olarak onun gibi konuşuyordu.
Nedenini bilmiyorum ama olmaya devam ediyor. Hatta kız kardeşime de dinlettim. Bu durum çok kafamı kurcalıyor. Bu havalandırmadan kaynaklanan bir ses falan olabilir mi? Ama ben öyle olduğunu düşünmüyorum çünkü bu 3-4 gün üst üst eve çoğunlukla alt katta şöminenin yanında oluyor. Bugün ise odamda oldu!
Üst kattaki tuvalete giderken merdivenlerde kuzeni April ile karşılaşmış. April 4 yaşındaydı ve çok hareketliydi. O sırada merdivenlerde oturup komik suratlar yapmakla meşguldü. Ona ne yaptığını sormuş. Küçük kuzeni de örgülü kadını taklit ettiğini söylemiş. Arkadaşım ona kadının nerede olduğunu sormuş çünkü etrafta hiç kimse yokmuş. Kuzeni de merdivende boşluğa işaret etmiş. Sonra arkadaşım kadının ne yaptığını sorunca kuzeni kadının komik ifadeler yaptığını söylemiş. Arkadaşım tam gülümseyip yürümeye devam edecekken kuzeninin söylediği şeyle olduğu yere çakılmış. Dediğine göre kadının örgüleri boynundaymış. Kadın örgüsünden sarkıp, tuhaf suratlar yapıyormuş. Sonra arkadaşım bu komik surat ifadesinin nefes almaya çalışma olduğunu fark etmiş...
Bir ay kadar önce eşim bir gece geç saatlerde garaj tarafından kelimenin tam anlamıyla tir tir titreyerek eve girdi. Ona garajdayken seslenip seslenmediğimi sordu. Açık bir şekilde bunu yapmamıştım çünkü o sırada yatakta uzanıp telefonda geziniyordum. Aşırı korkmuştu ve duyduğu sesin bana ait olduğundan emin olduğunu söyledi. Bunun üzerine fazla düşünmedim.
Geçen hafta oğlumuzu uyuması için sallıyordu. Ben o sırada oturma odasındaydım. Bebek monitörü de tam yanımdaydı. Onun kısık sesle sürekli ''Bebeğim, bebeğim bebeğim'' dediğini duydum. Bazen bebeğimizin odasına giderken su ya da telefon gibi şeyleri unutabiliyoruz, bu yüzden bir şeye ihtiyacı olduğunu düşünüp yanına gittim. İçeri girdiğimde bebeğimiz eşimin kollarında neredeyse uyumak üzereydi, o da telefonuna bakıyordu.
Fısıldayarak ne istediğini sordum ama bana şaşkınca bakmaktan başka bir şey yapmayınca bende oturma odasına döndüm ve ona bana seslenip seslenmediğini sormak için mesaj attım. Seslenmemişti!
Gittiğimiz ilk gece hemen yatağa gidip uyuduk ama ben gece yarısı uyandım. Yüzüm pencereye dönük bir şekilde yatıyordum ve pencereden odanın köşesinde insana benzeyen karanlık bir figürün dikildiğini farkettim. Bir süre baktıktan sonra bunun lamba olduğunu düşündüm ve uyumaya devam ettim.
Ertesi sabah bunu hatırladım ve lambayı görmek için döndüm ama... odanın köşesinde bir lamba yoktu. Bunu erkek arkadaşımı anlatınca ise suratı resmen kireç gibi oldu çünkü gece uyandığında izleniyormuş gibi hissettiğini söyledi!
Gece salonda yatmaya karar verdik. Gecenin bir yarısı ben aniden uyandım. Herkes yanımda uyuyordu. Ben ise iki kardeşimin ortasındaydım. Sonra koltukta oturmuş uzun saçlarını tarayan bir kadın figürü gördüm. Kendi kendime annemin neden karanlıkta oturup saçlarını taradığını düşünmeye başladım. Tam yan tarafıma dönmüş uyuyacaktım ki annemin erkek kardeşimin yan tarafında uyuduğunu farkettim! Üstelik benim annem zaten kısa saçlıydı ama bu kadının upuzun saçları vardı. Korkudan hemen battaniyenin altına girdim. Ertesi sabah bu olayı anlattığımda hiçbiri bana inanmadı.
Kadının ruhu buradaydı ve erkeklerden nefret ediyordu. Sabahları babam her yerinde çiziklerle uyanıyordu. Ayrıca erkek kardeşim kız kardeşime ne zaman kötü davransa onun vücudunda da çizikler oluşuyordu.
Bir gün erkek kardeşim kız kardeşimizi incitti ve ona bir şeyle vurdu. Gece geç saatlerde uyandığında burnu şarıl şarıl kanıyordu.
Birçok kez odamda yatağımda uzanıp kitap okurken, odanın bir anda son derece soğumaya başladığını hissediyordum. Daha sonra da sanki üzerimde birinin nefret dolu bakışlarını hissederdim. Bu hissi ne zaman hissetsem odadan çıkar ve birkaç saat sonra geri dönerdim. Bazen gündüzleri yatak odamın duvarlarında gölgeli bir figür görüyordum.
Dairedeki bir şey köpeğim gibi davranıyordu. Bir gün odama girdim ve yatağımın altından gelen derin bir hırıltı duydum ama benim köpeğim normalde böyle sesler çıkarmazdı. Kulağa ya gerçekten büyük bir köpek ya da köpek sesi çıkarmak için elinden gelenin en iyisini yapan bir adam gibi geliyordu. Babamın yanına taşındığımdaysa bu durum sona erdi.
Kamp alanında bizim gruptan 10 kişi ve başka bir gruptan 6 kişi vardı. Gece yarısı olduğunda her iki grup da içki içip, hikayeler anlatıyordu. Sonra bir anda küçük bir kızın yardım çığlığını duyduk. Her iki grupta da çocuk yoktu ama yine de etrafı aramaya karar verdik.
Kamp alanının gerisinde bir tarla vardı ve aşağı yukarı 30 metre ötede beyaz bir figürün dikildiğini ve sesler yaptığını duyduk. Figür çok zayıf, bembeyaz ve 1.90 civarındaydı. Merak ettiğimiz için daha da yaklaştık ama biz yaklaştıkça o uzaklaşıyordu ve en sonunda da ağaçların arasına girerek yok oldu. Tüm gece uyumaya çalışırken kızın yardım çığlıklarını duymaya devam ettik.
Bodrum katında bir daireye taşındık çünkü gelirimiz ancak o kadarına yetiyordu. Evin perili olduğunu duyduğu için eşim çok gergindi. Orada her ne varsa bizim varlığımızdan rahatısz olduu kesindi. Bazen tabak, bardak gibi şeyler raflardan uçuyordu. Hatta birkaç kez eşime çarptılar. Her zaman izlendiğimizi hissediyorduk.
Bir gece yatmaya giderken eşim ve ben gaipten bir ses ''Gidin.'' dedi. Eşim ve ben birbirimize baktık ve sonra ''Tamam dostum.'' dedim. İki gün sonra o evden ailemin yanına taşındık. Bu olaydan 2 ay sonra ise ev sahibi yaşlı kadın öldü ve ev yıkıldı.
Psikoterapiyle çözülür hepsi…
Çok önceleri Sır Kapısı ve Sırlar Dünyası gibi programlar da aynı bu formatta ilerliyordu. Birisi yaşamadığı bir olayı mektup yazarak anlatıyor ve program bu olay üzerine bir canlandırma yapıyordu. Tabii ortada kanala gönderilen bir maktup bile olmayabilir. Direkt baştan sona kendilerinin yazıp kendilerinin oynaması da bir ihtimal.
Bir iş hanında ofisim vardı. Ofisler her kişiye özel anahtarla girilebilir. Benim ofisimide kitleyip çıtım.Geceleri han da kapanır komple . Gece 3 te cep telefonum çalıp duruyor. Uykudan uyandım kim bu saatte diye. Bir baktım benim ofis telefonumdan aranıyorum.Bu arada ofisteki telefon akıllı telefon değil,esli model tuşlu hafızasız telefon. O saatte kilitli ve kimsenin giremiyeceği ofisimden nasıl aranabiliyorum abi ? Tırstım, açamadım telefonu. Tekrar uyumam zor oldu. Sabah kalkıp tekrar arama kayıtlarına baktığımda arama yoktu. Silnmiş,hiç olmamış gibi. Ben tam anlamıyla uyanmamış olsam, halüsinasyon derdim. Ama hiç unutamadığım bir an olarak kaldı hayatımda