Denk geldiniz mi bilmiyorum ama son dönemlerde "erkekler yaptığınız yemeğe ya da poponuza bakar" tarzında paylaşımlar bi' hayli fazlalaştı. Ben de bu paylaşımlar üzerine biraz konuşmak istedim.
Öncelikle bu tarz tweetler, ezelden beri kadının evinde yemek yapan ve geceleri de erkeğine sunulan obje niteliğinde ikinci bir cins olduğu düşüncesini pekiştiriyor.
Erkek hegemonyasının hakim olduğu bir dünyada kadının aile içindeki rolü, genel olarak erkeğini memnun etme çerçevesinde şekillenmiştir. Ona en iyi yemekleri yapmak ya da ona cinsel olarak zevkini yaşatmak kadının görevi olarak görülür.
Bu eleştirdiğimiz tweetlere baktığımızda da erkeklerin jüri, kadınların da kendilerini jüriye beğendirmeye çalıştıran birer yarışmacı olduğu algısı ortaya çıkıyor.
Bu beğendirme arzusunun yanında bu tarz düşünceye sahip olan insanların "hamarat olmayan ya da poposu güzel olmayan" kadınları yerdiğini de görürüz.
Bu tweetlerden şu çıkarımı yapabiliriz: Bir kadının poposu güzel değilse ya da yemek yapamıyorsa onu erkekler beğenmez. Erkeklerin beğenmesi için bu özelliklerin sizde bulunması gerekiyor. Yoksa toplum gözünde eksik sayılabilirsiniz. :)
Bir de elin oğlundan size ne ya da kadınların hamaratlığından ona ne? Kadınların kendilerini birilerine beğendirme gibi bir görevleri sorumlulukları yok. Artık bu sığ düşünceden sıyrılmamız gerekiyor.
Bir de şu 90-60-90 algısından da artık vazgeçelim. Kadın kendisini nasıl rahat hissediyorsa o şekilde yaşamına devam edebilir. Birileri beğenecek diye kilo almasına, zayıflamasına ya da poposunun güzel olmasına gerek yok.
Genel bi' toparlamaya çalışırsak; Ne siz bir erkeğin hizmetçisi olduğunuzu kabul edin ne de erkeklerin sizi bu şekilde görmesine müsade edin. Siz hayatı eşit koşullarda paylaşmak için biriyle birlikte olacaksınız; erkeğin parasız mutfak ya da yatak kölesi olmak için değil.
Yani elin oğlunun sizin hamaratlığınızı beğenmesi umurunuzda olmasın. Anlaştık mı?
Evli bir Türk erkeği olarak çok iyi anladığım, ancak bir de hiç anlamadığım mevzular var. Mesela erkek egemen bir toplumda yaşıyoruz, bazı şeyler gelenek olarak yerleşmiş durumda, ancak neden her türlü şeyi buna bağlıyoruz anlamıyorum. Evlendiğiniz zaman birlikte yaşıyorsunuz arkadaşlar; burada yazılanların pek çoğu da son derece normal şeyler. Mesela ayağımı yıkamasını istesem eşimden, yıkayacağından eminim. Çünkü o ihtiyaç duyduğunda ben yıkadım. Yine evde tüm yemekleri ben yaparım, o da temizliği halleder mesela. Ortak amaç süistimali engellemek olmalı. Siz hayatın zorunluluklarını hizmetçilik, kölelik gibi tanımlarla aşağılamaya varıyorsunuz. Unutmayın, evlendiğiniz zaman birlikte yaşıyorsunuz, genellikle de hizmetçiniz hiç olmuyor.
Yine beğeni de önemli arkadaşlar. Sanki sadece kadınlar kendilerini beğendirmeye çalışıyor gibi bir hava estirmişsiniz, ancak herkes kendisini herkese beğendirmeye çalışıyor. Sosyal yaşam deniyor buna biyolojide. Genetik ya da yetiştirilme koşullarında farklılık olmayan sosyal yapılarda beğeni önemlidir. Evlilikte de bu böyle. Erkekler de kendilerini beğendirmek zorunda, çünkü başka türlü ilişki yürümez. Suiistimale kaçan durumlar varsa onu belirtebilirsiniz, ancak biriyle bir ilişkiniz varsa, ki bu patronunuz da olur öğretmeniniz de olur eşiniz de olur, ilişkinizin sosyal tanımı içerisinde kendinizi beğendirmeniz lazım. Öğretmenden "aferin" duymak ile eşinizde şehvet uyandırmaya hepsi aynı şey.
Daha geçen benimle evlenmek ''istediğini' belirten 36 yaşındaki uzaktan mı uzaktan akrabam annesine kışları bakmam gerektiğini yazında köye gidip annesine hizmet etmem gerektiğini bana çağrıp bağırdığında susmam gerektiğini söylemişti. Sanırım kadınları hizmetçi gören bir toplumdan hala bir eş aramadığımı kaç kere daha söylicem bilemedim. Kendi yaşımda acıktığında sıkıştığında benimde canım istediği zamanlarda beraber sevişip beraber yemek pişirecek beyfendi istediğimi söylediğim zaman çok şey istiyormuşum gibi üstüne de gevşek sapık azgın orospu muamelesi görüyorum. Böyle erkek kısmı yaptığım bir şeye bakmasın bi zahmet.
Turk benligini kaybedince boyle oluyor. Eski Turk devletlerinde Hakan in soyledikleri tek basina deger ifade etmezken su anki duruma bak. Evi evirip ceviren, sana bakan(katlanan),cocugunu doguran ve cocugunu egiten kadinin yeri bastaci olacagina ucretsiz hizmetci muamelesi yapiliyor. Madem ole tut bi hizmetci yemekte yapar evi de temizler ama yok kendi ezikligini tatmin icin hizmetciye bagiramaz. Sonra kendi ayaklari ustunde duran kadina(ki kendi duramaz) erisemeyince laf soyluyor. Ulan kadinlar olmasa kopekler yemez sizi.
Evli bir Türk erkeği olarak çok iyi anladığım, ancak bir de hiç anlamadığım mevzular var. Mesela erkek egemen bir toplumda yaşıyoruz, bazı şeyler gelenek olarak yerleşmiş durumda, ancak neden her türlü şeyi buna bağlıyoruz anlamıyorum. Evlendiğiniz zaman birlikte yaşıyorsunuz arkadaşlar; burada yazılanların pek çoğu da son derece normal şeyler. Mesela ayağımı yıkamasını istesem eşimden, yıkayacağından eminim. Çünkü o ihtiyaç duyduğunda ben yıkadım. Yine evde tüm yemekleri ben yaparım, o da temizliği halleder mesela. Ortak amaç süistimali engellemek olmalı. Siz hayatın zorunluluklarını hizmetçilik, kölelik gibi tanımlarla aşağılamaya varıyorsunuz. Unutmayın, evlendiğiniz zaman birlikte yaşıyorsunuz, genellikle de hizmetçiniz hiç olmuyor.
Elin oğlunda aradığım özellikleri yazmışlar, hamarat ve götü güzel ;)
Daha geçen benimle evlenmek ''istediğini' belirten 36 yaşındaki uzaktan mı uzaktan akrabam annesine kışları bakmam gerektiğini yazında köye gidip annesine hizmet etmem gerektiğini bana çağrıp bağırdığında susmam gerektiğini söylemişti. Sanırım kadınları hizmetçi gören bir toplumdan hala bir eş aramadığımı kaç kere daha söylicem bilemedim. Kendi yaşımda acıktığında sıkıştığında benimde canım istediği zamanlarda beraber sevişip beraber yemek pişirecek beyfendi istediğimi söylediğim zaman çok şey istiyormuşum gibi üstüne de gevşek sapık azgın orospu muamelesi görüyorum. Böyle erkek kısmı yaptığım bir şeye bakmasın bi zahmet.