Kabul edelim hepimizin başına geldi. Büyük bir heyecanla son cümlesiyle herkesi kahkahaya boğacağımıza inandığımız bir şeyi anlatmaya başladık. Çevremizdekiler merakla, hevesle beklediler, beklediler, beklediler. O son vuruş cümlesini de yaptık, gözlerimiz fal taşı gibi açıldı ama beklediğimiz kahkaha seslerinin yerine, derin bir sessizlik çöktü. Çaremiz yoktu, ek bir cümle kurmalı ve durumu kurtarmalıydık. Durumları kurtaramasa da en sık kullanılan o son kurtarma cümlelerini listeledik.
Sen gülersen belki biz de güleriz tabii.
Anlatmasaydın o zaman keşke.
Komik diye değil zaten, anı anı.
Anlamadık biz, ondan gülmüyoruz.
Paylaştığın için teşekkür ederiz.
Biz gülemedik.
Konuyu hemen başka yere bağlayalım.
Evet, kesin öyledir.
Boş ver önceki muhabbetten devam edelim.
Allah’ını seviyorsan anlatma.
Kim bilir?
Ciddiyetimiz asaletimizdendir.
Son bir kapanış cümlesi belki kurtarır.
Bu açıklama hiç olmadı.
Biz de isterdik de…
Kötü espri ama güzel bağlama.
Kandırmasan mı kendini?
Tabii tabii.
Güzel anekdotmuş.
Maalesef.
Başka?
Ondan demek.
Susma sen gene de, arkadaşlar bugünler içindir.