Bazen öyle anlar geliyor ki kalabalık bir ortamdayken ya da birileri ile baş başa kaldığımızda, bahsi geçen konu her neyse artık onunla ilgili bir fikrimiz yoksa veya sevmediğimizi dile getirdiğimizde inanılmaz bir baskı altında oluyoruz.
Sanki o ortamda geçen her konuyu bilmek zorundaymışız veya bahsi geçen şeyi mutlaka sevmeliymişiz gibi bir sorumluluk yükleniyor ve olabildiğince o anları geçiştirmeye çalışıyoruz. İşte o anlardan bazıları:
İnanılmaz bir baskıdır bu. Israrla izlemenizi tavsiye ederler. Aksi olduğunda da sen ne anlarsın zaten muhabbeti olur.
Sanki sülalesine küfür etmişiz gibi ayıplanmak... Bak olm çok şey kaçırıyorsun klişeleri. Çünkü senin kendi iraden ya da zevkin yoktur. Çoğunlukça kabul edileni izleyip bilip sevip gerekirse öleceksin!!
-Abi 79 yılında çıkan albüm efsane yahu! Baştan sona harika.
- He yok ben dinlemedim hepsini.
- Ne demek dinlemedim. Nasıl en sevdiğin grup bu o zaman?!!
En çok da buna sinir oluyorum. Seviyoruz diye tüm şeceresine hakim olma takıntılılığı...
Çünkü malum ülkece ingilicce biliyoruz!
Bak bu çok kötüdür işte. Ama destek yerine seni daha da gerenler olur orda hep.
Sinemaya uyarlanmış bütün kitapları okumak lazım. Çünkü öyle. Günün birinde seni bir Neriman hor görebilir... Ah Neriman... :))
Zaten sohbet etmek istemediğin halde konuşmak zorunda olmak iğrenç. Bir de fikrin yok. Yoooo... Hayır....
Bunu bilmeyen erkekse bir de üstelik...
Hayır ben o fenomeni tanımıyorum.
Yok mavili beyazlı elbiseyi bilmiyorum.
Hıı o kazağa o pantolon olmuyor muymuş? Kim demiş?
Beni pis cahil beni!!!
Allah Allah! :)))
popüler kültürün köpeği olacağıma kendi kültürümü yaratırım aq türkiye gibi kendi iradesi olmayan topluluklar da çok görülür böyle şeyler kendi fikri olan insan hep dışlanır prsikolojik olarak "nasıl bilmezsin" ile yapılır
ahanda ben. Onedio da olmasa üzerime direk toprak attın. Kimse yokluğumu fark etmez
ne diyoruz koy ...... rahvan gitsin